Δεν τον χάλασε- για την ακρίβεια, δεν τον χάλασε καθόλου. Το είχε στο μυαλό του ως εξής: σκέφτηκε ότι θα κάνει μια μικρή θυσία να πάει μέχρι την Ελλάδα και να δώσει μια ανοιχτή ομιλία στην Πνύκα, αλλά όλο αυτό το προεδρικό «μανίκι» θ’ άξιζε τον κόπο, καθώς μόλις τελείωνε θα μπορούσε να πάει εκεί– στον επίγειο παράδεισο. Στην πλατεία της Καισαριανής, ό,τι πλησιέστερο υπάρχει στη γη της Επαγγελίας σ’ αυτόν τον γαλαξία.
Όμως, λογάριαζε χωρίς τον ξενοδόχο: το δημοτικό συμβούλιο της περιοχής κατέστησε σαφές πως δεν είναι καλοδεχούμενος εκεί και καλά θα κάνει να καθίσει στ’ αμερικάνικα αυγά του.
Μπορεί, ωστόσο, η χυλόπιτα στον πρόεδρο να τράβηξε τα φώτα της δημοσιότητας, όμως δεν ήταν η μοναδική που έριξε ο Δήμος Καισαριανής. Βλέπετε, κάτω- κάτω στην ανακοίνωση με μικρά γράμματα αναγράφονταν ακόμα 5 ονόματα προέδρων, στα οποία επίσης εστάλη μήνυμα “You shall not pass”.
Ποιοι ήταν αυτά;
Μα, φυσικά…
Ο Πρόεδρος του Εδεσσαϊκού
Κρίνοντας πως υπάρχει ένα αγεφύρωτο χάσμα μαζί του- καθώς «δε μιλάμε την ίδια γλώσσα», όπως αναφέρει το σχετικό ψήφισμα- ο Θωμάς Μάτσιος κρίθηκε και αυτός ανεπιθύμητος στην Καισαριανή.
Ο ίδιος προσπάθησε ν’ αμβλύνει τις διαφορές δηλώνοντας «Μα εγώ σας είπα και μετά εσείς, ναι αλλά δεν και ίσως να μην εγώ και εσείς να έρθετε, όμως…», αλλά η σκληρή απάντηση που έλαβε ήταν «Αυτά να τα πείτε αλλού».
Και, ύστερα, ακολούθησε ένα γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου.
Το Χ.
Ο Πρόεδρος της Λιμνούπολης
Τύποις δεν είναι ακριβώς ο πρόεδρος, αλλά αν κάποιος έπρεπε να πάρει το χρίσμα σε ολόκληρη τη Λιμνούπολη, θα ήταν αυτός: ο Σκρουτζ Μακ Ντακ.
Ε, λοιπόν, ξέρετε κάτι; Το σκωτσέζικο παπί- μια τριχωτή προσωποποίηση του Κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού- δεν έχει καμία θέση στην Καισαριανή, ειδικά τώρα που πλησιάζει η 17η Νοεμβρίου.
Ας κολυμπήσει στο χρυσάφι του, διότι αν κάνει το λάθος και περάσει τα σύνορα του Δήμου, θα κολυμπήσει στο αίμα…
Ο Πρόεδρος οποιασδήποτε κριτικής επιτροπής
Μπορεί να είναι από το “So you think you can dance” ή από το “Your face sounds familiar” ή, ακόμα, από κάνα “Super Idol” και “X- Factor”- δεν έχει σημασία το που ή το πότε αλλά η θέση.
Όποιος έχει υπάρξει πρόεδρος κριτικής επιτροπής είναι εκ προοιμίου ανεπιθύμητος στην Καισαριανή, καθώς δεν έχουμε έρθει σ’ αυτό τον κόσμο για να κρίνουμε τους άλλους.
Ειδάλλως, θα κριθούμε.
Ο Πρόεδρος του δεκαπενταμελούς
Ωραία, ναι, πανηγυρίζεις: οι συμμαθητές σου σε τίμησαν με την ψήφο τους, είχες και κάνα δυο τσιράκια στην εφορευτική επιτροπή και με 413 ψήφους σε σύνολο 402 ψηφισάντων αναδείχτηκες το πιο cool παιδί του σχολείου.
Κοίτα να χαρείς τη φήμη σου εντός του γυμνασίου ή του λυκείου που πηγαίνεις, γιατί στην Καισαριανή δε θέλουν να σε δουν ούτε ζωγραφιστό.
Βλέπεις, με το που ακούνε οι κάτοικοι της περιοχής «πρόεδρος 15μελούς» αυτομάτως έρχεται στο μυαλό τους ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος- όπως αναγράφεται και στο σχετικό ψήφισμα για τον Ομπάμα- «Προσδοκά ανταλλάγματα για λογαριασμό της ντόπιας πλουτοκρατίας παίζοντας ένα επικίνδυνο παιχνίδι για το λαό μας και τους λαούς της γειτονιάς μας».
Γι’ αυτό τράβα να πάρεις καμιά τυρόπιτα από το κυλικείο και να κάνεις καμιά συνέλευση για το πού θα πάτε πενταήμερη φέτος και μακριά από μας.
Αλλιώς, οι μέρες σου είναι μετρημένες.
Ο Πρόεδρος- αγαπούλας
Το χαρακτηριστικότερο, ίσως, δείγμα εκμετάλλευσης των ασθενέστερων: πήρε τον Πίου από την Φανάρ- Μπαχτσέ που έβγαζε το τίμιο μεροκάματό του, προκειμένου να καθαρίσει για πάρτη του.
Αυτό τον κάνει αυτομάτως persona non grata στην Καισαριανή και καλά θα κάνει να καταλήξει στα δίχτυα μαζί με την μπάλα του Πίου, παρά στην πλατεία του Δήμου, καθώς το Κεφάλαιο (εξαιρείται αυτό του Μαρξ) δεν είναι ευπρόσδεκτο.
Ψιτ, αγαπούλα: πούλα.
Παπά στους άλλους, όχι σε μας.