Αν μπορούσε να χαρακτηριστεί από μια λέξη η φετινή θεατρική σεζόν τότε η λέξη μιούζικαλ θα της ταίριαζε αρκετά. Φέτος μετράμε ήδη δύο και ετοιμαζόμαστε για το τρίτο. Μετά το Hair και λίγο πριν το Jesus Christ Superstar, ήρθε το Grease. Μια από τις ταινίες που σημάδεψαν το παγκόσμιο σινεμά στη δεκαετία του, που άφησε παρακαταθήκη τραγούδια συνδεδεμένα με τις πιο γλυκές αναμνήσεις, μεταφέρεται από τα τέλη Δεκεμβρίου στη σκηνή του PassPort Κεραμεικός. Με τη σκηνοθετική υπογραφή του Δημήτρη Μαλισσόβα έχουμε την ευκαιρία να δούμε ένα από τα καλύτερα μιούζικαλ της θεατρικής σκηνής. Χωρίς χρονικό πλαίσιο. Μια μεγάλη παραγωγή που ανταποκρίνεται απόλυτα και λίγο παραπάνω από τις προσδοκίες.
Οι προσδοκίες βέβαια δεν είναι μόνο το χρήμα που ξοδεύεις. Είναι και η ποιότητα των ανθρώπων που απαρτίζουν τον θίασο. Και μπορώ να πω ότι ακόμα και να το προσπαθήσεις, δύσκολα θα βρεις ψεγάδι σε κάποιο από τα παιδιά. Η λέξη «παιδιά» ίσως να μην ταιριάζει στις ηλικίες κάποιων, αλλά ταιριάζει σίγουρα στην ενέργεια και σε αυτό που καταθέτουν πάνω στη σκηνή. Μέχρι και η Μάρω Κοντού, η γηραιότερη όλων, γεμίζει με την αξία και την ενέργεια της το σανίδι.
Το στόρι του Grease δεν χρειάζεται να στο θυμίσω ολόκληρο. Το βασικό που πρέπει να θυμάσαι είναι το love story της Sandy και του Danny. Ένας καλοκαιρινός έρωτας που εξελίχθηκε σε πείσμα της εφηβικής αφέλειας. Συνήθως αυτό που συμβαίνει το καλοκαίρι μένει εκεί. Όμως η Sandy και ο Danny θέλουν να καταργήσουν αυτό το στεγανό.
Η εικόνα που έχει χτίσει ο δεύτερος στο λύκειο του Rydell σηκώνει εμπόδια για να προχωρήσει αυτός ο έρωτας. Γύρω από αυτή την προσπάθεια να τα βρουν στη μέση ο Danny και η Sandy, βλέπουμε να εκτυλίσσονται κάμποσοι εφηβικοί έρωτες, οι κλασσικές κόντρες, τα πειράγματα και ίσως τα «καρφιά» που παίζουν σε ένα σχολείο, μα πάνω απ΄όλα αυτό που έρχεται στο τέλος. Η αίσθηση ότι θα είμαστε για πάντα νέοι, ότι δεν θα ηττηθούμε από καμία ρυτίδα. Ότι εκείνο το summer of 69 που τραγουδάει ο Bryan Adams θα είναι η αιώνια λιακάδα μας. Το δικό μας San Junipero.
Το μεγαλύτερο επίτευγμα της παράστασης είναι ότι στο τέλος σε αφήνει με αυτή την γλυκιά αίσθηση. Όποια ηλικία κι αν έχεις να θυμάσαι αυτό που ήσουν. Να θυμάσαι όλες τις επαναστάσεις που έλαβαν χώρα στο εφηβικό σου κορμί. Όπως λέει κι ένα τραγούδι της Lana Del Rey, God Save Our Young Blood.
Από κει και πέρα υπάρχει μια μεγάλη ομπρέλα επί σκηνής και από κάτω τις μικρές προσωπικές ιστορίες που ανθίζουν. Η μεγάλη ομπρέλα είναι ότι κάθε μέλος του καστ σε πείθει για το πάθος με το οποίο έχει δουλέψει για τον ρόλο του. Κι αν υπάρχει πάθος και αγάπη τότε κάτι καλό θα βγει. Ακόμα και οι μεγάλοι Πέτρος Κωστόπουλος και Μάρω Κοντού, που δεν έχουν να αποδείξουν κάτι, βλέπουν τη θέση τους ως μια πρόκληση. Ως μια ευκαιρία να τεστάρουν τον εαυτό τους. Ιδίως ο πρώτος που το κάνει πρώτη φορά.
Επειδή τον Πέτρο τον ξέρω αρκετά πλέον, δε θα πω περισσότερα για εκείνον, γιατί δεν θα είμαι αντικειμενικός. Θα πω μόνο αυτό που μου είπε. «Μου αρέσει πολύ αυτό εδώ». Ακούγεται μια απλώς θετική ατάκα, αλλά αν ακούσεις και το βάθος της καταλαβαίνεις πόσο πολύ το νιώθει. Στο ρόλο του Vince δίνει με τον τρόπο του αυτό που απαιτείται. Την πινελιά της νοσταλγίας για τις ημέρες των ανθρώπων πάνω στην άμμο.
Η άλλη μεγάλη μεγάλη ιστορία είναι αυτή της Νάντιας Μπουλέ. Όσοι την έχουν ξαναδεί μου λένε ότι αυτό το ξάφνιασμα που είχα στο τέλος δεν ήταν λογικό. Γιατί σε επίπεδο μιούζικαλ τουλάχιστον η Νάντια είναι σπουδαία. Κάτι που το διαπίστωσα. Ο θίασος απαρτίζεται από μερικούς επαγγελματίες τραγουδιστές. Αυτό που συνέβη με τη φωνή της δεν το άγγιξε κανείς. Η σκηνή, οι καρέκλες των θεατών, όλη η αίθουσα σειόταν σε κάθε νότα που έβγαζε. Θα μπορούσα να πω καθ΄υπερβολή ότι ξέχασα την εικόνα της Olivia Newton-John. Αλλά δεν θα το πω.
Επόμενη περίπτωση στο Grease είναι η Ευγενία Σαμαρά. Με κάθε της κίνηση στη σκηνή, με κάθε της μορφασμό φωνάζει «εεεει, δεν είμαι το κορίτσι των Αρβύλα. Είμαι η Ευγενία και μπορώ να κάνω πολλά. Αρκεί να μου δώσετε την ευκαιρία». Είχε βέβαια τον ρόλο της Patty Simcox που την βοήθησε να το δείξει. Χορευτικά, υποκριτικά, μουσικά, όπως κι αν την εξετάσεις ήταν άρτια. Και η πιο ευχάριστη νότα στο Grease.
Όταν ήρθε η στιγμή της υπόκλισης της πήρε ένα πολύ θερμό και δυνατό χειροκρότημα. Δείγμα πολλών πραγμάτων. Το καταπίστευμα της επί σκηνής, ο τρόπος που πετυχαίνει τις κατακτήσεις της σε αυτό που αγαπάει, η σεμνότητα της, λίγο απ΄όλα αυτά και λίγο από πολλά ακόμα.
Ίδια πάνω κάτω είναι τα πράγματα και για την Κρυσταλλία που πετυχαίνει ιδανικά αυτή την χαζοαφέλεια της Marty που στο τέλος μετατρέπεται σε γλυκιά αφέλεια. Με το μόνο άτομο που δεν υπήρξε αυτό το «τι λες τώρα;» ήταν η Βασιλική Τρουφάκου. Με είχε εντυπωσιάσει στην Αντιγόνη του Ανουίγ, οπότε τώρα απλώς επιβεβαίωσε τις θετικές εντυπώσεις.
Θα μπορούσα να αφιερώσω από μια αράδα για κάθε έναν. Αυτό λέει πολλά για την δουλειά που έγινε στο Grease. Αν έπρεπε να βρω ένα ψεγάδι αυτό θα ήταν στον Δήμο Αναστασιάδη. Στα τραγούδια του ελάχιστες φορές καταλάβαινες τι έλεγε και δεν μου «έκατσε» ιδιαίτερα ως Danny. Αυτά βέβαια είναι υποκειμενικά και θέμα γούστου.
Κάνω εδώ ένα rewind. Και πάλι όλα γυρνάνε στον Δημήτρη Μαλισσόβα που συνέδεσε όλες αυτές τις ιστορίες. Που αιχμαλώτισε αυτό το forever young συναίσθημα και μας τοποθέτησε ψυχικά στο δικό μας 1959, στο δικό μας Rydell!
Ταυτότητα Grease:
Σκηνοθεσία.:Δ. Μαλισσόβας
Απόδοση στίχων: Μαριλένα Παναγιωτοπούλου
Χορογραφία: Νίκος Μαριάνος
Μουσική διδασκαλία/διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Κουρέτας
Σκηνογραφία: Πάρις Μέξης
Κοστούμια: Γεωργίνα Γερμανού
Παίζουν: Nάντια Μπουλέ, Δήμος Αναστασιάδης, Ελένη Βαΐτσου, Ευγενία Σαμαρά, Ίαν Στρατής, Δημήτρης Σαμόλης, Βασιλική Τρουφάκου, Πέτρος Κωστόπουλος, Μάρω Κοντού, Κρυσταλλία, Κατερίνα Σούσουλα, Άρης Πλασκασοβίτης, Πάνος Μαλικούρτης, Αναστάστιος Ράμμος, Άννα Μάγκου, Πάνος Μαλακός, Κυριάκος Σαλής,Μελίνα Κόντη, Βασίλης Παπαδημητρίου, Χάρις Σάββα, Μαριλένα Αναστασιάδου, Γωγώ Μπόμπολα, Δημήτρης Φριτζελάς, Κώστας Παυλόπουλος
Παραγωγή:
People Entertainment Group A.E. – Passport IKE
Διεύθυνση Παραγωγής : Δάφνη Πιτσίκα
Οργάνωση Παραγωγής : Κική Τσαντίρη
Τεχνική διεύθυνση: Γιώργος Κασσάκος
Βοηθός Παραγωγής: Γρηγόρης Παγανίτσας
PassPort Κεραμεικός, Κεραμεικού 58 & Μαραθώνος, Τηλέφωνο: 2105222203
Παραστάσεις (μέχρι 25/2) : Σάβ. 5.45 μ.μ./ 9 μ.μ., Κυρ. 7 μ.μ
Τιμή : Tιμή : € 50, 40, 30, 20.