Συζητώντας πριν λίγες μέρες με την Ελένη Βαΐτσου, μου είπε μια από εκείνες τις ατάκες που νομίζεις ότι τις ξέρεις, αλλά στην πραγματικότητα τις μαθαίνεις μόνο όταν τις ακούσεις να στις λέει άλλος. Λες και εντυπώνονται καλύτερα στη συνείδηση σου. «Ο ηθοποιός μετριέται στο θέατρο». Αν το ακούς έτσι σκέτο δυσκολεύεσαι να το κατανοήσεις. Αν όμως το βιώσεις, τότε καταλαβαίνεις γιατί το υποστηρίζουν όλοι αυτό. Αιτία για αυτή την υπενθύμιση είναι η Ρένη Πιττακή και ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, δύο ηθοποιοί που το ευρύ κοινό μπορεί να μην αναγνωρίζει εξ ονόματος. Δύο ηθοποιοί που δεν μπλέχτηκαν ποτέ με τον κόσμο της τηλεόρασης. Μεγάλωσαν και ανέπνευσαν στο θέατρο. Κι από φέτος αναπνέουν μαζί, με δύο ανάσες-κουβέρτες, που σκεπάζουν τον θεατή.
Στο Θέατρο Ιλίσια-Βολανάκης ανεβαίνει από Τετάρτη μέχρι Κυριακή η παράσταση Misery. Βασισμένη στο ομώνυμο βιβλίο του Στίβεν Κινγκ, περιγράφει την παρανοϊκή μορφή του stalker. Μια νοσοκόμα, , η Άννι Γουίλκς, φανατική αναγνώστρια και θαυμάστρια του συγγραφέα Πολ Σέλντον, τον ακολουθεί καθώς αυτός αποχωρεί από το ξενοδοχείο που ολοκληρώνει όλα του τα βιβλία. Εν μέσω κακοκαιρίας ο Σέλντον γίνεται θύμα αυτοκινητικού ατυχήματος. Η Άννι τον περιμαζεύει και τον πάει σπίτι της για να τον φροντίσει. Αυτά που φαίνονται όμως πολύ ευγενή κίνητρα, καταλήγουν να εμποτίζονται από την βύθιση σε μια εθελούσια στρεβλή πραγματικότητα.
Η Άννι θεωρεί ότι ο Πολ είναι πλέον ένα απόκτημα της και πρέπει να υπακούει σε εκείνη. Της οφείλει την ζωή του. Κι αφού αυτό είναι δεδομένα για εκείνη, ο Πολ θα πρέπει να κάνει ό,τι του ζητήσει. Πρώτον, να κάψει το draft από το νέο του βιβλίο, το οποίο δεν έχει καμία σχέση με τα προηγούμενα 9 που είχε γράψει και έχουν την ίδια πρωταγωνίστρια και την ίδια μυθολογία. Την Misery.
Η Misery είναι η ηρωίδα του και αγαπημένο πρόσωπο της Άννι. Γι΄αυτό όταν στο ένατο βιβλίο βλέπει ότι την σκοτώνει, θυμώνει και τον αναγκάζει να αναιρέσει αυτή την εξέλιξη. Κάπως έτσι ο Πολ βρίσκεται να γράφει το 10ο βιβλίο του και να υποτάσσεται στα πρέπει μιας γυναίκας που ξέρει μόνο δύο εβδομάδες.
Φτάνει όμως με την υπόθεση. Γιατί από δω και πέρα οφείλω να αφιερώσω όλες μου τις όμορφες λέξεις, όλα μου τα ευεργετικά συναισθήματα στους δύο ηθοποιούς. Πρώτα και κύρια στη Ρένη Πιττακή. Την είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου θεατρικά και κατάλαβα γιατί είναι ένας θρύλος του θεάτρου. Θα μπορούσα να πω ότι η ερμηνεία της είναι το θεατρικό αντίβαρο του Τζακ Νίκολσον στη Λάμψη. Και – πίστεψε με – αυτό δεν έχει ίχνος υπερβολής μέσα του.
Στο βλέμμα της αντικρύζεις από την πρώτη στιγμή τη λάμψη που είναι συνώνυμη ενός μυαλού που έχει βουτήξει σε μια πλάνη. Που έχει μπερδέψει καταφανώς την πραγματικότητα με τη φαντασία και ταυτίζεται σε τέτοιο βαθμό με μια επινόηση, ώστε να θεωρεί πως είναι η ίδια αυτό.
Από την άλλη ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος είναι αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι «παν μέτρον άριστον». Είναι το είδωλο της Άννι και προσπαθεί να αποκαθηλώσει τον εαυτό του. Για να γλυτώσει βάζει ένα προσωπείο και προσπαθεί να γίνει πειστικός. Κινείται μεταξύ ειρωνείας και απελπισίας με τόσο λιτά εντυπωσιακό τρόπο. Οι δυο τους μαζί συμπυκνώνουν τη σημασία του ηθοποιού στο θεατρικό σανίδι.
Μέρος σε αυτή την καλώς εννοούμενη αποχαύνωση που σύρουν τον θεατή οι δυο τους έχει ο σκηνοθέτης Τάκης Τζαμαργιάς. Ένας από τους στρατιώτες του θεάτρου. Είναι πολύ ουσιαστική και βοηθητική η χωροταξική διαρρύθμιση. Χωρίζει τη σκηνή νοητικά σε δύο δωμάτια. Κι ενώ πρόκειται για έναν ενιαίο χώρο, εσύ πιστεύεις ότι μπροστά σου απλώνεται ένα κανονικό σπίτι. Σαν μια διπλή οθόνη. Καθοδηγεί και ταυτόχρονα απελευθερώνει τους ηθοποιούς. Μοιάζει απλό να το σκεφτείς, αλλά όχι και να το κάνεις.
Το Misery είναι δύομιση ώρες που δεν παίρνεις χαμπάρι ότι περνάνε και νιώθεις τον εαυτό σου να ζητάει κι άλλο. Αναμφίβολα είναι έργο που και ο ίδιος ο Στίβεν Κινγκ θα το έβλεπε με θαυμασμό και θα αισθανόταν ότι ούτε ο ίδιος δεν θα το φανταζόταν τόσο καλό.
Ταυτότητα Παράστασης:
Συντελεστές:
Μετάφραση: Αντώνης Γαλέος
Σκηνοθεσία – Δραματολογική Επεξεργασία: Τάκης Τζαμαργιάς
Σκηνικά – Κοστούμια: Εδουάρδος Γεωργίου
Φωτισμός: Αλέκος Γιάνναρος
Μουσική: Κωστής Ξενόπουλος
Ηχητικός Σχεδιασμός (Sound design): Κατερίνα Βάμβα
Κινησιολογική Επιμέλεια: Φρόσω Κορρού
Βοηθός Σκηνοθέτη: Ιωάννα Ζέρβα
Υπεύθυνη Παραγωγής: Ηλεάνα Μπάλλα
Παραγωγή: Παναγιώτα Παρασκευοπούλου, Κωστής Ξενόπουλος
Πρωταγωνιστούν: Ρένη Πιττακή, Λάζαρος Γεωργακόπουλος, Δημήτρης Καραμπέτσης
Διάρκεια παράστασης: 100΄
Θέατρο Ιλίσια – Βολανάκης, Παπαδιαμαντοπούλου 4, Ιλίσια, Παραστάσεις ως 22/4, Ημέρες & ώρες: Τετάρτη: 20.00, Πέμπτη: 20.00, Παρασκευή: 21.15, Σάββατο: 21.15, Κυριακή: 20.00