«Ελάτε, ρωτήστε με. Ρωτήστε με τώρα. Ρωτήστε με αν θέλω να παίξω με τον Κέβιν Ντουράντ. Με τον Τζίμι Μπάτλερ. Τον Κάιρι Έρβινγκ. Τον Γιάννη. Τον Τζοέλ Εμπίντ. Τον Μπεν Σίμονς. Τον Λούκα Ντόντσιτς. Ελάτε παιδιά, δεν είναι πυρηνική φυσική. Μιλάμε για τεράστιους παίκτες. Προφανώς και θέλω να παίξω μαζί τους…»
Με αφορμή το «επίπλαστο» σκάνδαλο των τελευταίων ημερών στο ΝΒΑ που θέλει τον ΛεΜπρόν Τζέιμς να προσπαθεί να πάρει στο Λος Άντζελες τον Άντονι Ντέιβις «μέσω» των δηλώσεών του στα media, ο κορυφαίος παίκτης του κόσμου θέλησε- μετά την σπουδαία του εμφάνιση απέναντι στους Πέλικανς χθες- να βάλει τα πράγματα στη θέση τους, λέγοντας πως απλά υποστήριξε το προφανές.
«Όλοι επιθυμούν να παίξουν με τους καλύτερους στο πλευρό τους- ουδέποτε θέλησα με τις δηλώσεις μου να… τραβήξω τον Ντέιβις στους Λέικερς», ήταν τα λόγια του «Βασιλιά», ο οποίος έβαλε στη συζήτηση μερικούς All Stars- ανάμεσα σ’ αυτούς, φυσικά, και τον Αντετοκούμπο- και έναν ρούκι. Ακριβέστερα, έναν εκκωφαντικό ρούκι.
Ο LBJ- που, μην ξεχνάμε, κοιτάζει στα μάτια τον Τζόρνταν για τον τίτλο του GOAT– συμπεριέλαβε στη λίστα με τους κορυφαίους παίκτες του ΝΒΑ τον 19χρονο Λούκα Ντόντσιτς. Αυτό που είναι ακόμα πιο εντυπωσιακό από την επιλογή του, ωστόσο, να συμπεριλάβει τον Σλοβένο στους καλύτερους, είναι το γεγονός πως φαίνεται απολύτως ταιριαστή.
Πράγματι, ο Λούκα παίζει στο πρώτο τρίμηνο της σεζόν σαν έτοιμος από καιρό, με το άστρο του να λάμπει ολοένα και περισσότερο, μέχρις ότου να τυφλώσει τους πάντες στο τηλαυγές του διάβα.
Πώς, όμως, έφτασε ο (άπειρος στο ΝΒΑ) Ντόντσιτς να εξυμνείται από τον ΛεΜπρόν και να μπαίνει δια μπασκετικού περιπάτου στην αφρόκρεμα; Παρά το εξωγήινο ταλέντο του οι αναλυτές περίμεναν πως- τουλάχιστον στην αρχή- ο γκαρντ των Μάβερικς θ’ αντιμετώπιζε κάποια προβληματάκια προσαρμογής.
Το βασικότερο μειονέκτημα που άπαντες έβλεπαν στον Ντόντσιτς ήταν η πασιφανής έλλειψη αθλητικών προσόντων. Ο μικρός δε διαθέτει ούτε μούσκουλα που παραπέμπουν στον Σούπερμαν μετά από 14 supersets δικέφαλου/ τρικέφαλου, ούτε έχει επιτόπιο άλμα που του επιτρέπει ν’ αγγίζει με τ’ ακροδάχτυλά του τον Πλούτωνα, ούτε μπορεί να ισχυριστεί πως είναι ο Σλοβένος Φλας (ο «Φλάσιτς», αν έχετε ακουστά). Πώς θα στεκόταν, λοιπόν, σε μια λίγκα που το 1 εναντίον 1 αποτελεί το βασικότερο όπλο της κάθε επίθεσης;
Όπως αποδεικνύεται στην πράξη, ο Λούκα προετοιμαζόταν καιρό γι’ αυτή την πρόκληση στην καριέρα του και φρόντισε να τελειοποιήσει το κορυφαίο, ίσως, όπλο της προσωπικής του φαρέτρας: γνωρίζοντας και ο ίδιος πως είναι αδύνατο να περάσει τ’ αθλητικότατα Αμερικανάκια στο 1vs1 και ότι υστερεί σε δύναμη, ο 19χρονος δούλεψε σε βαθμό εκνευριστικής τελειότητας το step back του- το «βήμα πίσω», δηλαδή.
Χάρη στο τεράστιο κορμί του- μπορεί να παίζει άσος, όμως ο τύπος είναι 2.01- και τα μακριά του πόδια, ο Ντόντσιτς φροντίζει να δημιουργεί τεράστια απόσταση ανάμεσα σ’ αυτόν και τον αμυνόμενο, έστω κι αν δεν εκτελεί αστραπιαία το step back του (όπως, φερ’ ειπείν, ο Χάρντεν).
Αυτό του δίνει άπειρο χρόνο για να σουτάρει πίσω από τα 7.25 ή κι από μέση απόσταση, με την συνήθη κατάληξη να είναι η μπάλα στο διχτάκι και ο αμυντικός να ψάχνει να βρει πού στο διάολο πήγε το τσογλάνι που μέχρι πριν από 2 nanoseconds μάρκαρε μ’ επιτυχία.
Φυσικά, δεν είναι μόνο το step back που κάνει τον Ντόντσιτς να ξεχωρίζει σαν αμούστακο παιδί ανάμεσα σε πιο μουσάτα παιδιά. Μια ακόμα παράμετρος που απογειώνει το «πρώιμο» παιχνίδι του στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού είναι η εμπειρία που έχει αποκτήσει παίζοντας σε κορυφαίο επίπεδο την τελευταία τριετία.
Ο Λούκα μετράει 3 πρωταθλήματα Ισπανίας, μια κατάκτηση Ευρωλίγκας όντας ο MVP του Final 4 και ο πολυτιμότερος παίκτης της κανονικής διάρκειας πέρυσι, ενώ στη συλλογή του φιγουράρει και το χρυσό μετάλλιο που κατέκτησε στο Ευρωπαϊκό με τη χώρα του το 2017- για να μην αναφερθούμε στα μυριάδες βραβεία που σάρωσε ως rising star ή στα παιδικοεφηβικά.
Την στιγμή που oι υπόλοιποι παίκτες του φετινού draft έχουν στα χέρια τους βαριά μια χρονιά στο κολεγιακό, ο Ντόντσιτς έχει γράψει δεκάδες χιλιόμετρα στην crunch time (που λέγαμε και μικροί στο Μπρονξ: τις κρίσιμες στιγμές των ματς, δηλαδή), κάτι που του δίνει τη δυνατότητα να είναι ο go-to-guy των Μαβς όταν η μπάλα καίει, παίρνοντας όλες τις καθοριστικές επιθέσεις.
Βέβαια, επωφελείται κι από το γεγονός πως η Ατλάντα τον έστειλε στο Ντάλας για χάρη του Τρέι Γιανγκ κι εκεί ο Λούκα βρήκε έναν προπονητή, τον Ρικ Κάρλαϊλ, που το στυλ παιχνιδιού του είναι πιο κοντά στην Ευρώπη εν συγκρίσει με τις υπόλοιπες ομάδες- συν, φυσικά, το ότι υπάρχει ο ανυπέρβλητος Ντιρκ Νοβίτσκι που λειτουργεί σαν μέντοράς του.
Προεξαρχόντων του σπάνιου IQ του εντός των τεσσάρων γραμμών και του γεγονότος πως γνωρίζει όσο κανείς άλλος rookie τα βασικά του αθλήματος, ο Ντόντσιτς «γράφει» 18.8 πόντους, 6.6 ριμπάουντ και 5 ασίστ μέσο όρο, σουτάροντας σχεδόν 50% στα δίποντα και 37% στα τρίποντα.
Κάπως έτσι, οι Μάβερικς από σάκος του μποξ πέρυσι έχουν μεταμορφωθεί σε μια ομάδα που κυνηγάει με αξιώσεις την είσοδό της στα playoffs της (πιο άγριας από ποτέ) Δύσης, έχοντας σε ρόλο πρώτου μελωδικού βιολιού το παιδί- θαύμα από την Σλοβενία.
Τελικά, ο Ντότσιτς όχι μόνο δεν προσέκρουσε με χίλια στο διαβόητο rookie wall, αλλά χάρη στο step back του και τα λοιπά του πλεονεκτήματα κυριαρχεί από την πρώτη του μέρα στο ΝΒΑ, μέχρι…
Μέχρις ότου ο ΛεΜπρόν να ερωτηθεί ξανά με ποιους παίκτες θέλει να παίξει και να μην ξεκινήσει την καταμέτρηση από τον Ντουράντ, αλλά από εκείνον:
«Ρωτήστε με αν θέλω να παίξω με τον Λούκα. Ρωτήστε με τώρα, εντάξει;
Ω, μα ελάτε τώρα που δεν ξέρετε την απάντηση…»
“Ask me would I like to play with Durant. Jimmy Butler. Kyrie Irving. Giannis. Embiid. Ben Simmons. All of them. Luka Doncic. Ask me right now. It’s not rocket science.”
– LeBron James
(Via @taniaganguli)
— Ballislife.com (@Ballislife) December 22, 2018