Ένα από τα πράγματα που λένε οι περισσότεροι άνθρωποι σε μια τραγουδίστρια ή τραγουδιστή στο ξεκίνημα του, είναι να μην επιχειρήσει να πατήσει στα χνάρια κάποιου άλλου θεωρώντας πως αυτό θα του εξασφαλίσει βέβαιη επιτυχία.
Του τονίζουν πως οφείλει στον εαυτό του και μετά στη μουσική την ίδια να ακολουθήσει το μονοπάτι που θα του ορίζουν κάθε φορά το γούστο του και η ψυχή του. Μόνο έτσι θα μπορέσει ο κόσμος να τον διατηρήσει στη μνήμη του ως κάτι αξιοσημείωτο.
Η Αμαρυλλίς, έχω την αίσθηση, πως είναι μια τέτοια καλλιτέχνιδα. Πριν φτάσει κανείς στο συμπέρασμα ότι μπόρεσε να πετύχει την δική της μοναδικότητα στο ελληνικό τραγούδι, μπορεί να κάνει την αντίστροφη διαδικασία. Υπήρξε στιγμή στην καριέρα της που ένιωσα-ένιωσες ότι προσπάθησε να μιμηθεί; Είτε διαθέτεις την καλύτερη μνήμη είτε θυμάσαι αποσπασματικά πράγματα, θα δεις πως δεν υπήρξε τέτοια στιγμή.
Αν και μοιάζει σαν να έχει κάνει κάποια συμφωνία με τον Χρόνο και είναι εμφανισιακά ίδια με το ξεκίνημα της, με εξαίρεση τις στυλιστικές της επιλογές, η Αμαρυλλίς είναι πια αρκετά χρόνια στον χώρο για να ξέρει ότι τελικά οι επιλογές της ως σήμερα κινήθηκαν σε αυτή την κατεύθυνση: το χάραγμα του προσωπικού της μονοπατιού.
Μια επιλογή είναι και το νέο της τραγούδι Προς Το Παρόν που κυκλοφορεί από την Panik Platinum, το videoclip του οποίου αποτέλεσε το έναυσμα για να έρθουμε σε επαφή και να κάνουμε μια όμορφη κουβέντα, έστω και εξ αποστάσεως λόγω των συνθηκών της εποχής μας.
Γιατί αναφέρω το «εξ αποστάσεως»; Γιατί πάντοτε η απόσταση δημιουργεί κόφτη. Σου αφήνει πόρτες μη προσβάσιμες και μένεις με την αίσθηση ότι υπάρχει ένας κόσμος άφθονος σε ανησυχίες και συναισθήματα που δεν είχες την ευκαιρία να ξεκλειδώσεις.
Κι η πορεία της Αμαρυλλίδος, μια πορεία χωρίς άσκοπη προβολή, χωρίς ζητιανιά για να προσέξουν την προσωπική της ζωή, μου δίνει την πεποίθηση ότι πίσω από τις απαντήσεις που δόθηκαν, υπάρχει αυτό το λούνα παρκ της ψυχής που είχα δει στο Inside Out.
– Σε μια εποχή όπου δύσκολα ο κόσμος εκφράζει τα συναισθήματά του, τραγούδια όπως η νέα σου επιτυχία «Προς Το Παρόν» αποπνέουν κάτι βαθύ. Θα έλεγες πως η σχέση σου με τη μουσική είναι και ένας τρόπος για να διατηρείς την επαφή σου με τα έντονα συναισθήματα;
Έχω την αίσθηση ότι συγκριτικά με την τόσο περίεργη εποχή που διανύουμε η επικοινωνία με τον κόσμο κάθε άλλο παρά μη εκφραστική είναι. Το αισθάνομαι και το βλέπω καθημερινά, είναι έντονη η ανάγκη μας για πιο βαθιά, πιο ουσιαστική και πιο ειλικρινή επαφή με τα συναισθήματα μας αλλά και τους γύρω μας γιατί κακά τα ψέμματα αντιμετωπίζουμε πρωτόγνωρες εμπειρίες που μας έχουν ενώσει διαφορετικά κατα κάποιο τρόπο. Όπως και η μουσική! Η μουσική και φυσικά τα τραγούδια έχουν μεγάλη ισχύ και στα έντονα συναισθήματα..!
– Στο «Προς Το Παρόν» συνεργάζεσαι για πρώτη φορά με έναν από τους πιο επιτυχημένους τραγουδοποιούς της νεότερης γενιάς, τον Γιώργο Σαμπάνη και την πολυγραφότατη στιχουργό Ελένη Γιαννατσουλια. Είναι οι δημιουργοί εγγύηση για μια επιτυχία; Πως ένιωσες με αυτή τη συνεργασία;
Πριν λίγες μέρες διάβαζα κάποια σχόλια στο YouTube που αφορούσαν το «Προς το παρον»! Με την ερώτηση σου μου ήρθε στο μυαλό ενα συγκεκριμένο σχόλιο ενός παιδιού που ανέφερε χαρακτηριστικά «Βλέπεις ποιός το εγραψε και ποιος το συνέθεσε και πατάς απλά like πριν το ακούσεις».
Είναι τόσο σημαντικό και σπουδαίο που ο Γιωργος Σαμπάνης και η Ελένη Γιαννατσούλια έχουν κερδίσει τόσο την εμπιστοσύνη του κόσμου όσο και την αγάπη του! Τους θαυμάζω απεριόριστα για όσα έχουν προσφέρει στο ελληνικό τραγούδι! Δεν υπάρχει καμία εγγύηση για την επιτυχία αλλά υπάρχει η εγγύηση ότι οι συγκεκριμένοι δημιουργοί γράφουν υπέροχα τραγούδια!!! Τους ευχαριστώ και τους δυο από καρδιάς!
– Στο music video του «Προς Το Παρόν» σε βλέπουμε μέσα σε μια απόκοσμη, θα την λέγαμε, αύρα, ένα παράλληλο σύμπαν. Σου έχει συμβεί να βιώνεις κάτι και ένα τραγούδι να σε κάνει να το ζήσεις πολύ πιο έντονα κι ενδεχομένως να το μεγαλοποιήσεις μέσα σου;
Ακριβώς αυτή την ατμόσφαιρα είχε οραματιστεί και ο σκηνοθέτης του music video Γιάννης Δημολίτσας. Μια κάπως απόκοσμη εικόνα σαν ένα παράλληλο σύμπαν όπως προείπες αλλά ταυτόχρονα τόσο γήινη και συναισθηματική. Μου έχει συμβεί αρκετές φορές να έχω βιώσει κάτι στην ζωή μου ειδικά όσον αφορά τα προσωπικά μου και ακούγοντας ένα τραγούδι όχι μόνο να μεγαλοποιήσω αυτό που βιώνω αλλά και να αισθάνθω ότι είναι και σημειολογικό, σαν ένα σημάδι. Τόσο περίεργο αυτό αλλά και τόσο ανθρώπινο θα έλεγα..!
– Το «Προς Το Παρόν» περιγράφει μια επώδυνη πλευρά του έρωτα. Έχεις βρεθεί ποτέ αντιμέτωπη με τον πόνο και την απογοήτευση από μια σχέση; Κι αν ναι, πως το ξεπέρασες;
Αντιμέτωπη εχω έρθει αλλά έχω και την πεποίθηση ότι τον πόνο δεν τον αντιμετωπίζεις, τον δέχεσαι και τον υπομένεις μέχρι να έρθει η στιγμή που θα καταλάβεις τον λόγο, τον πραγματικό λόγο που τον ένιωσες…Τότε έρχεται ο χρόνος να κάνει τα υπόλοιπα!
Θυμάμαι την πρώτη φορά που τραγούδησα πάνω στην σκηνή, που άκουσα τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, που πήρα το πρώτο μου χειροκρότημα, τις συνεργασίες μου, τις ατέλειωτες ωρες στο στούντιο
– Όταν τελειώνει μια σχέση, οι άνθρωποι τείνουν να υψώνουν λίγο πιο μεγάλα τείχη για τις επόμενες σχέσεις τους. Είσαι από τους ανθρώπους που έμπαιναν διστακτικά και με πολύ κλειστή διάθεση σε μια νέα σχέση ή μπορούσες να κρατήσεις μακριά από τη νέα σου σχέση όσα είχες ζήσει σε προηγούμενες;
Όσο πιο συνειδητοποιημένος είναι ένας άνθρωπος τόσο πιο ανάλαφρος από άμυνες και απωθημένα προχωράει σε μια επόμενη σχέση. Και επειδή είμαστε όλοι μοναδικά όντα και η κάθε σχέση είναι ξεχωριστή, διερωτώμαι: μήπως τα μεγάλα τείχη, όταν τα υψώνουμε, έχουν να κάνουν τελικά με τον ίδιο μας τον εαυτό;
– Βιώνουμε μια χρονιά με τις πρωτοφανείς συνθήκες του κορωνοϊου αλλά και άκρως διδακτική σε πολλά επίπεδα. Αν έπρεπε να πεις τι θα κρατήσεις από το 2020, τι ή ποια θα ήταν αυτά;
Δεν είμαι ακόμη σε αυτή την φάση για να γνωρίζω συνειδητά τι θέλω να κρατήσω γιατί ακόμη δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει όλο αυτό…Προσπαθώ να βγάλω όσο γίνεται πιο σωστά συμπεράσματα και να κάνω ακόμα πιο υγιείς επιλογές. Προσεύχομαι να τελειώσει γρήγορα αυτή η κατάσταση και τα διδάγματα που θα αφήσει η συγκεκριμένη χρονιά να δώσουν την ευκαιρία για έναν καλύτερο κόσμο!
– Ποια είναι εκείνα που θυμάσαι και αγαπάς περισσότερο από την πορεία σου;
Την πρώτη φορά που τραγούδησα πάνω στην σκηνή, που άκουσα τραγούδι μου στο ραδιόφωνο, που πήρα το πρώτο μου χειροκρότημα, τις συνεργασίες μου, τις ατέλειωτες ωρες στο στούντιο, τις δυσκολίες, τις ωραίες στιγμές με συναδέλφους και συναργάτες, τις απογοητεύσεις μου… Θυμάμαι και αγαπάω τόσα πολλά…
– Έχοντας πια αρκετά χρόνια στον χώρο, τι θα ήθελες να είχε εξελιχθεί διαφορετικά για σενα, ή γενικά στην ελληνική μουσική βιομηχανία;
Πολλά και τίποτα! Οξύμωρο; Ίσως… Σε μια προσπάθεια χρόνων υπάρχουν πολλές φορές αστοχίες, συγκυρίες που δεν ευνοούν ή καταστάσεις που σίγουρα θα ήθελα να είχαν διαφορετική εξέλιξη, αλλά έχουμε να κάνουμε με τραγούδια, με την δημιουργία και με την διαχείριση τόσων πολλών πραγμάτων. Δύσκολος συνδυασμός! Ιδιαίτερο ρόλο σ’ αυτό παίζει και η ομάδα και για τον λόγο αυτό χαίρομαι που βρίσκομαι στην Panik Platinum, μια δισκογραφική εταιρεία με την οποία υπάρχει αγάπη, συννενόηση, κοινοί στόχοι και κοινά οράματα.
– Όταν συλλογίζεσαι το μέλλον, υπάρχουν πράγματα που θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις στα επόμενα χρόνια, είτε στα επαγγελματικά σου, είτε στα προσωπικά σου; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά;
Υπάρχουν πολλά που συλλογίζομαι και ονειρεύομαι και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο. Όμορφα διαχρονικά τραγούδια, ωραίες συνεργασίες, πολλή αγάπη, την δίκη μου οικογένεια. Όλα αυτά και πολλά ακόμη αλλά με έναν κοινό παρανομαστή: να είμαστε όλοι καλά, υγιείς πνευματικά, σώματικα και ψυχικά.
Τα στερεότυπα δυστυχώς επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση και ίσως να ελλατώνουν και τις αποδόσεις, αλλά πραγματικά πιστεύω πως η ικανότητα δεν έχει φύλο!
– Δυστυχώς ο σεξισμός είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο στις μέρες μας. Μια αντικειμενικά όμορφη γυναίκα όπως εσύ, σε έναν χώρο όπως η νύχτα για την οποία έχουν ακουστεί πολλά, έχει έρθει αντιμέτωπη με περιστατικά υποτίμησης ή παρενόχλησης;
Εμείς οι άνθρωποι διαμορφώνουμε τα κοινωνικά στερεότυπα, τις προκαταλήψεις και τις διακρίσεις ούτε η νύχτα ούτε η μέρα. Χαρακτηριστικό περιστατικό που έχω συναντήσει και μου έκανε εντύπωση αφορά την άποψη που μπορεί να εκφέρω όσον αφορά την δουλειά μου. Δεν έχω εντοπίσει πουθενά να αναφέρεται πως όταν κάποιος έχει άποψη, θεωρείται απαραίτητα αρνητικό η κακό.
Διάβασα πριν λίγο καιρό μια συνέντευξη μιας τραγουδίστριας με τεράστια επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο που σε μια ανάλογη ερώτηση απάντησε πως μια γυναίκα πρέπει να κάνει την τριπλή προσπάθεια από ότι ένας άντρας για να έχει την ανάλογη αναγνώριση και συνέχισε δίνοντας ένα παράδειγμα πως αν δεις ένα αγόρι να κρατάει μια κιθάρα και να σιγοτραγουδάει θα τον θεωρήσεις αμέσως αυθεντικό και καλλιτέχνη. Αντίστοιχα, σε μια γυναίκα θα σκεφτείς «τι παίζει με αυτήν τώρα; Για να δούμε»… Τα στερεότυπα δυστυχώς επηρεάζουν την αυτοεκτίμηση και ίσως να ελλατώνουν και τις αποδόσεις, αλλά πραγματικά πιστεύω πως η ικανότητα δεν έχει φύλο!
– Έχεις φιλικές σχέσεις με άτομα από τον ευρύτερο μουσικό χώρο; Έχει συμβεί κάτι που σε έκανε να νιώσεις επιφυλακτική ως προς άτομα από τον κλάδο σου, όπως πχ μια κόντρα σε κάποιο νυχτερινό κέντρο;
Έχω αληθινές σχέσεις από τον χώρο που με κάνουν να αισθάνομαι πολύ τυχερή! Οι κόντρες είναι τόσο ανούσιες για να με κάνουν επιφυλακτική με τους ανθρώπους γιατί τελικά μόνο η πρόθεση μετράει. Δεν μπορείς να συμφωνείς πάντα με τους άλλους, αλλά ο σκοπός πρέπει να είναι πάντα κοινός σε μια συνεργασία κάτω από την ίδια στέγη και αυτός είναι να πας καλά!
– Κάθε διάσημο πρόσωπο έχει γύρω του πολύ κόσμο. Η Αμαρυλλίς αποζητά περισσότερο να είναι ανάμεσα σε κόσμο ή προτιμά να περνά περισσότερο χρόνο με τον εαυτό της; Τι κάνει όταν «σβήνουν τα φώτα»;
Κλείνει τα μάτια και κοιμάται…