Στο χώρο της τηλεοπτικής υποκριτικής, όπως τον ζήσαμε στην Ελλάδα την περασμένη 20ετία και αναβίωσε με το φαινόμενο Άγριες Μέλισσες, αν ένας ηθοποιός στιγματιστεί με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά, είναι σχεδόν απαγορευτικό για εκείνον να ξεφύγει απ΄αυτά.
Ο Στράτος Τζώρτζογλου είναι μια πολύ ενδεικτική περίπτωση για αυτό που αναφέρουμε. Η εικόνα που έβγαλε και στο Σημάδι Του Έρωτα και στην Ιδιαιτέρα Για Κλάματα, αλλά και συνολικά όπου εμφανίστηκε τηλεοπτικά, αποτέλεσε για εκείνον μια δικλείδα εγκλωβισμού.
Δεν το επέλεξε. Εμείς ως κοινό τον εξαναγκάσαμε σε αυτό. Κι από κει και μετά για χρόνια δεν του δώσαμε ποτέ την ευκαιρία να τον εξετάσουμε κάτω απ΄αυτό το πέπλο. Ακόμα κι αν ο ίδιος επέλεγε να το αφήσει αυτό πίσω του, πάλι εμείς αρνούμασταν να τον αντιμετωπίσουμε διαφορετικά. Θέλαμε να τον βλέπουμε ως κάτι μέτριο, ως κάτι προς χλευασμό, σίγουρα κάτι πέρα απ΄αυτό για το οποίο ο ίδιος μοχθούσε.
Έκανε και το «έγκλημα» μετά να πάει στις ΗΠΑ για να δείξει εκεί τι μπορεί να κάνει ως ηθοποιός και πάλι ήμασταν εμείς εκεί ως θεατές για να του χτυπάμε αυτά που θεωρούσαμε αδυναμίες ή δεν ξέρω και γω τι. Δεν μας ένοιαξε ιδιαίτερα τι θέλει να πετύχει αυτός στη ζωή του. Όχι. Θέλαμε να γίνουμε νταβάδες του. Έχεις όνειρα κύριε Τζώρτζογλου; Σκορδοκαΐλα μας. Εδώ θα σε κρατάμε δέσμιο.
Στην πορεία αυτών των ετών εμφανίζονταν και περιστατικά όπως το Last Christmas στο Πρωινό που έδιναν τροφή στη διαδικτυακή χλεύη και ειρωνεία που γέννησαν ιστοσελίδες τύπου Luben, τα οποία άλλωστε δεν ξέρουν να κάνουν και τίποτα πέρα απ΄αυτό, γιατί είναι ανέξοδο, δε σου ζητάει κανείς την ευθύνη και αν από τη δική σου δύναμη όλο αυτό πάρει πορεία για να διαλύσει ψυχολογικά τον άλλον, ποιος ενδιαφέρεται..; Εμείς χτίσαμε τα likes και το brand μας και είμαστε πολύ αστείοι.
Έχουμε λοιπόν την απαίτηση από τον Στράτο Τζώρτζογλου για πολλά χρόνια να μείνει εδώ στην Ελλάδα και να αρκεστεί σε αυτό που εμείς τον κατατάσσουμε, στο μέτριο, χωρίς καν να του δώσουμε τη δυνατότητα να δείξει αν έχει παραπάνω να δώσει ή να δοκιμάσει να το δώσει αυτό σε ένα άλλο κοινό, που δεν έχει ιδέα για το ποιος είναι εδώ στην Ελλάδα.
Πες ότι με κάποιο τρόπο αυτό το ξεπερνάει ο ίδιος και καταφέρνει να συνεχίσει τη ζωή του, χωρίς να τολμήσει να ζητήσει εξηγήσεις που τον ευτελίσαμε τόσο. Έρχεται η σημερινή ημέρα ως επιστέγασμα των τελευταίων εβδομάδων για να μας δείξει πόσο ανεύθυνα φερόμαστε όσοι γράφουμε στο διαδίκτυο.
Ο Στράτος Τζώρτζογλου έχει εδώ και αρκετές ημέρες σε εκπομπές από τους πιο παθιασμένους λόγους υπέρ των θυμάτων κακοποίησης-βιασμού και όλων όσα βγαίνουν στη φόρα για το χώρο του θεάτρου και στηλιτεύει τους θύτες, αλλά και τους «γιατί τώρα».
Πριν μερικές ημέρες αποκάλυψε το δικό του δράμα, με τον γιο του Αλκιβιάδη να δέχεται για χρόνια bullying και ξύλο στο σχολείο χωρίς να τιμωρείται κανείς. Αυτός ήταν ο λόγος που ο Τζώρτζογλου πήγε μαζί του στην Αμερική και παράτησε όσα είχε εδώ για να σταθεί στο παιδί του. Βγήκε από κάτι χτισμένο δηλαδή, πήγε σε μια ακριβή χώρα που δε δίνει δεύτερες ευκαιρίες, ειδικά η θεατρική σκηνή της Νέας Υόρκης, δημιούργησε όσα άντεχαν η τσέπη και η ψυχή του, βίωσε ατυχίες, αλλά μπορούσε να πει μέσα του ότι έβλεπε τον γιο του πιο ήρεμο ψυχικά.
Εμείς στην Ελλάδα, μίντια και κοινό, του ρίξαμε τόση χλεύη όμως. Μια χλεύη που ακόμα κι όταν δε γνωρίζαμε αυτή την κατάσταση, δεν είναι ανεκτή. Πολλώ δε μάλλον τώρα. Γι΄αυτό το μόνο που μπορεί να γίνει είναι η μεριά μας να του ζητήσει, έστω και πολύ καθυστερημένα, μια συγγνώμη για όλα και την ευχή να αντέχει να κάνει αυτό που του αρέσει και κυρίως να βλέπει το παιδί του μακριά από το φόβο.