Με αφορμή το νέο της τραγούδι, που υπογράφουν ο Γιάννης Ζουγανέλης και ο Ηλίας Φιλίππου, η Μαρία Καρλάκη μας μίλησε για τη ζωή ενός καλλιτέχνη στην πανδημία, για τις μουσικές μεταβάσεις της, για το άλμπουμ που ετοιμάζει και τα ακούσματα της.
– Έχεις ακολουθήσει μια πορεία στα μουσικά δρώμενα κάπως πιο μοναχική, έχω την εντύπωση και με τρόπο που μου δίνει την εντύπωση ότι δεν είδες τη μουσική ποτέ ως επάγγελμα, αλλά ως χόμπι, ως κάτι που ήθελες να σε γεμίζει όταν το ένιωθες. Πέφτω καθόλου κοντά;
Πέφτεις αρκετά κοντά και χαίρομαι γι αυτό! Η μουσική είναι η ψυχή μου, είναι όλη μου η ζωή! Κύριο μέλημα μου είναι να αισθάνομαι εγώ καλά όταν τραγουδάω και αυτό να το μεταδίδω στον κόσμο που με ακούει. Το νιώθω πιο αληθινό. Δε λειτούργησα ποτέ ανταγωνιστικά, δεν διεκδίκησα συγκεκριμένη θέση στο χώρο. Εννοείται πως με ενδιαφέρει η εξέλιξη μου, αλλά κυρίως θελω να νιώθω καλά με αυτό που κάνω.
– Είσαι αρκετά χρόνια στο χώρο και έζησες την άνοδο και την κάθοδο. Γνωρίζοντας πια όσα γνωρίζεις σήμερα, υπάρχουν πράγματα που αναρωτιέσαι γιατί δεν εξελίχθηκαν αλλιώς ή είσαι άτομο που κοιτάζει τα πράγματα, όπως κι αν έρθουν, ως ευκαιρίες;
Ισχύουν και τα δυο. Αναρωτιέμαι τι δεν πήγε καλά, σίγουρα όλα αυτά τα χρονια έκανα και λάθη, τα οποία όμως έγιναν μαθήματα και τώρα τα χρησιμοποιώ ως φωτεινούς σηματοδότες. Παράλληλα όμως, είμαι αισιόδοξο άτομο, αντιμετωπίζω τα πράγματα όπως ερχονται και προσπαθώ να δω πάντα τη θετική πλευρα τους.
– Ορμώμενος από τον τίτλο του νέου σου τραγουδιού, ποια είναι αυτά που θα έλεγες ότι έκανες καλά και ποια αυτά που κατά τη γνώμη σου δεν έκανες καλά; Είτε αυτό αφορά τις μουσικές σου επιλογές είτε τις σχέσεις σου με ανθρώπους του χώρου;
Μου αρέσει η αναδρομή στο παρελθόν και η ανασκόπηση, τι έκανα καλά και τι όχι. Κυρίως με τις ανθρώπινες σχέσεις, επειδή είμαι πολύ δοτική σαν άνθρωπος και θέλω πάντα να προσφέρω απλόχερα τη βοήθεια μου, όπου μπορω , ακόμη και σε όχι πολύ δικούς μου ανθρωπους. Τώρα, έχω μάθει πια να αναγνωρίζω ποιους αξίζει να έχω κοντά μου.
Όσον αφορά τη δουλειά μου, προσπαθώ διαρκώς να εξελίσσομαι, να βρίσκω ωραία τραγούδια και να κάνω σημαντικές συνεργασίες, όπως αυτη με τον Γιάννη Ζουγανέλη και τον Ηλία Φιλίππου που υπογράφουν το νέο μου τραγούδι “Κάτι δεν κάναμε καλά”. Τα αποτελέσματα όμως θα δείξουν τι έκανα και τι όχι καλά, στην μέχρι τώρα επαγγελματική μου πορεία.
Η αναγνωρισιμότητα όλους τους κολακεύει στην αρχή και αν δεν μπορέσεις να την διαχειριστείς, γίνεται επικίνδυνη
– Υπήρξε στιγμή που να σε τρόμαξε λίγο το κομμάτι της δημοσιότητας και η ενασχόληση με τη νύχτα; Το εννοώ κυρίως ως προς τις συμπεριφορές από ανθρώπους.
Συμμετείχα σε χορωδία κι έτσι από οκτώ χρονων τραγουδούσα παραδοσιακά σε συναυλίες. Είχα λοιπον μια εξοικείωση και πάντα θεωρούσα φυσιολογική την επαφή με τον κόσμο. Η αναγνωρισιμότητα όλους τους κολακεύει στην αρχή και αν δεν μπορέσεις να την διαχειριστείς, γίνεται επικίνδυνη. Πρέπει να την αντιμετωπίζεις σαν ένα κομμάτι της δουλειάς σου και να μην νομίζεις ότι είσαι κατι σημαντικότερο από τον υπόλοιπο κόσμο, Με αυτόν τον τρόπο και οι άλλοι σου φέρονται φυσιολογικά. Όσον αφορά τη νύχτα, εκεί τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά. Έχεις να αντιμετωπίσεις και δύσκολες καταστάσεις, αλλά δεν είναι κάτι που με τρομάζει.
– Μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τις άσχημες συμπεριφορές κάποια στιγμή;
Εξαρτάται από το χαρακτήρα του ανθρώπου, την ψυχολογία που έχει τη στιγμή που εισπράττει μία άσχημη συμπεριφορά και πόσο ικανός είναι να το διαχειριστεί. Πρέπει να έχεις την ικανότητα να μπορείς να συγκρατησεις το θυμό και την ένταση ώστε να χειριστεις όσο καλύτερα γίνεται την κατάσταση. Αν η άσχημη συμπεριφορά απέναντι σου ειναι συχνή και προέρχεται από ένα συγκεκριμένο άτομο, καλό είναι να ξεκόβεις όσο πιο γρήγορα γίνεται.
– Από την ημέρα που ξεκίνησες το τραγούδι μέχρι σήμερα, η μουσική στην Ελλάδα έχει περάσει από πολλά στάδια και σε άλλες εποχές κάθε νέο στάδιο συνήθως απέκλειε κάποιον ή κάποιους καλλιτέχνες. Πέρασες φάση που δεν έβλεπες τον εαυτό σου να ανήκει κάπου μουσικά και να απογοητεύτηκες;
Όχι, θεωρώ ότι ο έξυπνος άνθρωπος είναι αυτός που ελίσσεται και προσαρμόζεται στην κάθε περίπτωση. Ψάχνοντας εμένα και τον ήχο μου πέρασα κι εγώ από πολλά στάδια, αλλά ήταν πάντα γύρω από την τάση της κάθε εποχής. Η μουσική πάντα θα αλλάζει, το θέμα είναι εμείς να πορευόμαστε μαζί της όσο αυτό είναι δυνατό, χωρίς όμως ποτέ να χάνουμε την ταυτότητα μας και να απαρνιόμαστε τα θέλω μας.
– Έχεις κάνει σε αυτά τα χρόνια αρκετές μεταβάσεις σε μουσικό επίπεδο, όπως τώρα καλή ώρα με το Κάτι Δεν Κάναμε Καλά. Είναι ο πειραματισμός και το διαφορετικό κάτι αναγκαίο για την καλλιτεχνική σου υπόσταση και έκφραση ή νιώθεις καλύτερα σε κάτι σταθερό και γνώριμο;
Τα μουσικά μου βιώματα ηταν η Αλεξίου, η Βιτάλη, η Πρωτοψάλτη, η Πίτσα Παπαδόπουλου… Και πάντα το μυαλό μου είναι εκει. Όταν όμως μπαινεις σε αυτό το χώρο και μέχρι κάποιοι δημιουργοί να σε εμπιστευτούν, πειραματίζεσαι σε διάφορα μουσικά μονοπάτια, περιπλανιέσαι μέχρι να βρεις την Ιθάκη σου, αλλά και τον τρόπο να την προσεγγίσεις. Τώρα, μετα απο την διασκευή του “Γιαρέμ” και τη νέα μου συνεργασία, νομίζω ότι κάπου στο βάθος έχω αρχίσει να την διακρίνω. 
Έχει ήδη ξημερώσει μια νέα μέρα κοινωνικά, Έγινε η αρχή, τα θύματα αρχισαν να μιλούν κι ο κόσμος έμαθε να ακούει αντί να κατακρίνει
– Η όλη συνθήκη της πανδημίας σας έχει στερήσει το live κομμάτι. Πώς το έζησες όλο αυτό ένα χρόνο τώρα;
Η συνθήκη της πανδημίας και ο εγκλεισμός είναι δύσκολα για όλο τον κόσμο. Για τους καλλιτέχνες ακόμα περισσότερο, γιατί έχουν συνηθίσει στην επαφή με τον κόσμο. Και αυτό είναι το πιο δύσκολο κομμάτι, ακόμα και από το οικονομικό προβλημα. Από την άλλη όμως, ήταν μια πολύ δημιουργική περίοδος για όλους τους καλλιτέχνες για αυτο και αυτή την περίοδο κυκλοφόρησαν πάρα πολλά τραγουδια.
Και για μένα προσωπικά ηταν πολύ δημιουργική περίοδος. Ετοίμασα το “Κάτι δεν κάναμε καλά” που μόλις κυκλοφόρησε και ακούω συνεχώς νεα κομμάτια και τα δοκιμάζω στο στούντιο για να ολοκληρώσω το άλμπουμ μου. Αφιέρωσα πολύ χρόνο στον εαυτό μου. Τα lives όμως μου λείπουν πάρα πολύ και ελπίζω γρήγορα να επανέλθουμε στην κανονικότητα μας.
– Η αίσθηση της αδικίας βάσει όλου αυτού που συμβαίνει στην Ελλάδα κατά του πολιτισμού, είναι κάτι που σε αδρανοποιεί ή σε κάνει ακόμα πιο παθιασμένη για να εκφραστείς καλλιτεχνικά;
Δυστυχώς θεωρώ πως στη Ελλάδα – που είναι η γενέτειρα του πολιτισμού – δεν εκαναν τίποτα για αυτόν και είναι το τελευταιο για το οποίο θα ανακοινώσουν μετρα. Αυτό με στενοχωρεί πολύ. Θα βρεθουν σίγουρα νέοι τροποι για να μπορούμε να προσφερουμε στον κόσμο “ανάταση ψυχής” , όπως οι διαδικτυακές συναυλίες που οργανώνονται το τελευταιο διάστημα, αλλά τίποτα δεν μπορει να αντικαταστήσει την επαφη με τον κόσμο.
– Για το τέλος δε μπορώ παρά να σε ρωτήσω για την αλλαγή που επιχειρείται να γίνει στο σκοτάδι του χώρου και στις κακοποιητικές συμπεριφορές ανθρώπων. Ως γυναίκα σίγουρα θα έχεις περιστατικά που σε ενόχλησαν. Πιστεύεις ότι μπορεί να ξημερώσει μια νέα μέρα κοινωνικά που δε θα υπάρχει τέτοια κακοποίηση των γυναικών;
Έχει ήδη ξημερώσει μια νέα μέρα κοινωνικά. Έγινε η αρχή, τα θύματα αρχισαν να μιλούν κι ο κόσμος έμαθε να ακούει αντί να κατακρίνει! Αν υπάρξουν αντίστοιχα και τιμωρίες, πιστεύω πως αυτες οι παραβατικές συμπεριφορές θα αρχίσουν να εξαλείφονται. Ευτυχώς, στο χώρο της δουλειάς μου δεν έχω αντιμετωπίσει τέτοια περιστατικά, αλλα ξέρω ότι συμβαίνουν και είμαι δίπλα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους που έχουν υποστεί σεξουαλική κακοποίηση.
Θέλω όμως να τονίσω πως τέτοια περιστατικά συμβαίνουν σε όλους τους χώρους, όλες τις ώρες και όχι μόνο στο χώρο του θεάματος.