Η επικρατούσα άποψη, όπως έχει σχηματιστεί από την επιμονή των μίντια, θέλει την Έλενα Κρεμλίδου να είναι μια σέξι κοπέλα με προικισμένα σημεία στο σώμα της.
Κι αν αυτή η άποψη δεν έχει κάποιο ψέμα, είναι πολύ μονόπλευρη. Υπάρχει μια ολόκληρη θάλασσα πίσω από αυτή την αλήθεια, που τελικά καταντά να μετατρέπει την αλήθεια σε ψέμα.
Δεν πιστεύω ότι χρειάζεται να έχει κανείς ιδιαίτερη και εκ του σύνεγγυς επαφή με την Έλενα Κρεμλίδου για να αντιληφθεί ότι υπάρχουν 2-3 χαρακτηριστικά της που έχουν ισότιμη θέση στη Στρογγυλή Τραπέζη. Είναι ένα κορίτσι παθιασμένο, ένας άνθρωπος με τρομερό δυναμισμό και μια καθαρή ψυχή. Δεν γράφω «ωραία». Αυτό είναι στην κρίση και τα γούστα του καθενός. Είναι όμως καθαρή. Δεν υποκρίνεται. Κι ας της αρέσει η υποκριτική και θέλει να ασχοληθεί περισσότερο με αυτό.
Να κάτι που θα συναντήσει κανείς πίσω από την ταμπέλα «σέξι σώμα». Όπως θα συναντήσει και τον έρωτα της για το Λος Άντζελες. Από τα μέρη που έχει ταξιδέψει, θα έβλεπε τον εαυτό της ως μόνιμο κάτοικο του LA. Όχι μόνο τώρα που είναι 25 χρονών κοπέλα. Αλλά κι όταν θα γίνει 60-65 και πάνω.
Όπως κολυμπάς στη θάλασσα που λέγεται Έλενα Κρεμλίδου, θα συναντήσεις ένα κύμα που βρίσκεται στην ηλικία των 16 ετών. Τότε, η Έλενα Κρεμλίδου είχε αποφασίσει μέσα της ότι θέλει να φύγει από το σπίτι, να ζήσει μόνη της και να το κάνει σε μια μεγαλύτερη πόλη από τη Θεσσαλονίκη. Η επιλογή ήταν μονόδρομος. Ήρθε στα 18 της στην Αθήνα για να σπουδάσει κι από τότε πέρασαν 7 χρόνια.
7 χρόνια στα οποία δεν βρήκε χρόνο να κοιτάξει πίσω, παρά μόνο στο διάστημα των σχεδόν δύο μηνών που έκατσε στο Survivor. Πολλοί θα έλεγαν ότι το Survivor είναι ορόσημο στη ζωή τους και είναι εντελώς άλλοι μετά απ΄αυτό. Η Έλενα Κρεμλίδου σίγουρα πήρε πράγματα από εκεί, αλλά η ίδια εντοπίζει την αλλαγή της ένα χρόνο πριν, ως ξεκίνημα.
Αφού δεν της βγήκε με τίποτα να ασχοληθεί με τη σχολή της, να γίνει δηλαδή μηχανικός βιοϊατρικής τεχνολογίας, ακολούθησε το μονοπάτι που της έδειξε η ζωή, με την τηλεόραση, το ραδιόφωνο, το Netwix και το Instagram.
Ναι, είναι instagrammer, είναι influencer κι αυτό είναι legit επάγγελμα. Εκτός αν ξέρετε πολλούς χομπίστες να δουλεύουν 10-12 ώρες τη μέρα.
Για να μην μακρηγορήσω άλλο, νομίζω αξίζει να δει κανείς στην Έλενα Κρεμλίδου ότι πέρα από γυναίκα σε διαμόρφωση, είναι ένα κορίτσι. Ρομαντικό ενδεχομένως, αφού της αρέσει να αποφορτίζεται σε παγκάκια με θέα ένα ηλιοβασίλεμα. Της αρέσει πολύ να βλέπει και ταινίες. Πάρα πολύ.
Και την ημέρα που κάναμε τη συνέντευξη, ήταν πλήρης και ευτυχισμένη. Έτσι είπε. Ελπίζω να ισχύει ακόμα και να το λέει συχνά αυτό. Όπως ελπίζω όσοι θα διαβάσετε αυτό το σεντόνι, να κρατήσετε αυτή την εικόνα που βγαίνει για την Έλενα Κρεμλίδου.
Over and out από μένα.
Ήθελα να φύγει η ρετσινιά ότι πήγα στο Survivor για να πουλήσω το σώμα μου, είχα μόνιμο φόβο για το αν θα εστιάζει η κάμερα εκεί
«Αν δεν ήταν η καραντίνα ίσως και να μην πήγαινα στο Survivor. Δεν πήγα με τα μπούνια, δεν ήμουν ενθουσιασμένη ιδιαίτερα. Το φοβόμουν πάρα πολύ. Είχα βρει μια φίλη από προηγούμενο παιχνίδι, κάναμε κουβέντες, μου εξήγησε κάποια πράγματα, αλλά ελάχιστα με βοήθησαν εν τέλει. Είναι άλλο να στα λένε κι άλλο να τα ζεις.
Δεν πήγα δασκαλεμένη ή διαβασμένη. Δεν πρόλαβα κιόλας. Η επιλογή έγινε πολύ γρήγορα. Όλα έγιναν μέσα σε λίγες εβδομάδες. Έπρεπε να φτιαχτεί τόση χαρτούρα που όχι βίντεο δεν προλάβαμε να δούμε, ούτε τους γονείς μου δεν είχα χρόνο να χαιρετήσω.
Αυτό που με προβλημάτιζε πολύ, ήταν οι συνθήκες του κλίματος κυρίως. Ήξερα ότι μπορεί να έχει κρύο και μετά αφόρητη ζέστη και μετά πάλι κρύο και βροχές. Και όντως έτσι ήταν. Υπήρχαν κλιματικές διακυμάνσεις. Παραδόξως όμως, δεν αρρώστησα. Αυτό νομίζω με σόκαρε περισσότερο. Μέχρι να κρυώσεις, έβγαζε ήλιο και ζεσταινόσουν, δεν προλάβαινες να αρρωστήσεις ή να πάθεις κρύωμα ή και πνευμονία, κάτι που το φοβόμουν αρκετά».
«Το ταξίδι μου στο Survivor ήταν κυρίως εσωτερικό. Δε θα μπορούσε να φανεί αυτό στην κάμερα, γιατί και να ήθελαν, δε μπορούσαν να το τραβήξουν αυτό. Ήταν στιγμές που περνούσε ο καθένας με τον εαυτό του, στιγμές που καταλάβαινε ότι, όχι μόνο στο παιχνίδι αλλά και στην έξω ζωή, έχεις έρθει μόνος σου.
Δηλαδή, ναι μεν η μητέρα σου σε βοηθάει στο να γεννηθείς, αλλά ουσιαστικά είσαι μόνος, έρχεσαι μόνος και θα φύγεις μόνος. Κι οτιδήποτε άλλο, είτε κεκτημένα δικά σου είτε οι άνθρωποι που επιλέγεις να έχεις γύρω σου, είναι όλα περιστασιακά. Ακόμα και χρόνια να διαρκέσουν, πάντα μόνος θα καταλήξεις.
Ο χρόνος που πέρασα εκεί με τον εαυτό μου, δεν έχει υπάρξει ξανά. Ως ενήλικη είχα ένα μοτίβο που δεν είχα χρόνο από δουλειές, σπουδές, φίλους, οικογένεια, σχέσεις, να το κάνω. Δεν υπήρχε χρόνος να σταματήσω, να κάνω ανασκόπηση της ημέρας, του μήνα, της ζωής μου, δεν είχα χρόνο να δω την Έλενα.
Εκεί, επειδή δεν υπήρχαν ερεθίσματα – δεν εννοώ μόνο το κινητό, αλλά και τους ανθρώπους τους δικούς σου – είχες μόνο τον εαυτό σου, κανένας άλλος δεν ενδιαφερόταν για εσένα, ακόμα και ο ο πιο κολλητός σου μες στο παιχνίδι, μόνο εσύ – το ενδιαφέρον ήταν μόνο σε κοινωνικό πλαίσιο αν είσαι καλά από υγεία, ήταν θέμα ενσυναίσθησης όχι πραγματικό νοιάξιμο – συνειδητοποίησα πως είμαστε ό,τι έχουμε, χτίζεις εσωτερικά και αυτό κανείς δε μπορεί να στο πάρει».
«Μιλώντας με τον εαυτό μου και κάνοντας τρομερή ανασκόπηση της συμπεριφοράς μου, γιατί εκεί όλα μεγεθύνονται, ακόμα και τα ελαττώματα σου φαίνονται τεράστια, εκεί έχεις καθαρά μάτια να τα δεις κι εσύ τα ελαττώματα σου.
Οπότε, αν έβλεπα ότι με κάποιο τρόπο εκνεύριζα τους άλλους, έλεγα στον εαυτό μου “Έλενα, όταν βγεις από δω, αυτό που εδώ έχει παρουσιαστεί μεγαλύτερο, παραμένει δικό σου ελάττωμα, οπότε προσπάθησε να το μετριάσεις, προσπάθησε να είσαι θετική με όλους τους ανθρώπους”.
Είχα αυτό στο μυαλό μου και πάντοτε ήμουν alert να μην γίνω μέρος μιας συζήτησης κακού σχολιασμού των άλλων ή να επιχειρήσω να εξηγήσω στους άλλους ότι αυτό δεν είναι σωστό, γιατί θα ήθελα και μένα κάποιος να με υποστηρίξει έτσι, αν συζητούσαν άσχημα για μένα. Κι είναι κάτι που το κράτησα και το δουλεύω.
Κάτι που επίσης έχω κρατήσει, είναι πού και πού να παίρνω αυτά τα 5 λεπτά που χρειάζομαι για να δω κάποια πράγματα πιο καθαρά, να καταλάβω τι θέλω να κάνω και ποια είμαι».
«Δεν βλέπω το Survivor σαν ένα τρομερό βήμα στην καριέρα μου. Δε βασίζεται η καριέρα μου σε αυτό. Είναι απλά ακόμα ένα βήμα. Δεν μπήκα με στόχο στο παιχνίδι, γι΄αυτό ήμουν και τόσο άνετη».
«Πριν το παιχνίδι, ακόμα κι όταν είπα το “Ναι” και κατά τη διάρκεια, ο μόνος μου φόβος ήταν τι εικόνα θα βγει για μένα, γιατί ήταν αυτό στο οποίο δεν είχα απολύτως κανέναν έλεγχο. Το μόνο που έλεγχα ήταν το τι θα φορέσω. Όταν έβλεπα μια κάμερα, κοιτούσα το που θα βρίσκομαι. Μετά από λίγο καιρό συνηθίζεις τις κάμερες και ηρεμείς λίγο. Αλλά είχα μόνιμο φόβο για το αν θα δείχνουν συνέχεια το σώμα μου και θα παίρνουν πλάνα απ΄αυτό, έβλεπα την κάμερα και πήγαινα σαν τον κάβουρα…
Ήθελα να φύγει η ρετσινιά ότι πήγα εκεί για να πουλήσω το σώμα μου. Απέφευγα μετά μανίας την κάμερα, δε με ενδιέφερε να έχω έξτρα προβολή. Δε με ένοιαζαν οι καβγάδες μπροστά στην κάμερα. Ήθελα απλώς να υπάρχω. Κρατούσα ένα χαμηλό προφίλ, ήταν το μόνο που μπορούσα να ελέγξω. Έλεγα ότι όσο λιγότερο υλικό τους δίνω, τόσο λιγότερο edit θα μου κάνουν».
«Δεν είναι καθόλου διαστρεβλωμένη η εικόνα του κοινού. Ό,τι βλέπετε, αυτό είναι. Απλώς υπάρχουν πολλά παραπάνω σε αυτό που βλέπετε. Ισχύουν όλα όμως. Δεν υπήρχε ρόλος ή καθοδήγηση. Ο καθένας, αυτό που είχε, το έβγαζε. Γινόντουσαν όμως κι άλλα πόσα, που αν τα ήξερε κάποιος, θα είχε πιο σφαιρική εικόνα.
Εμένα δεν άλλαξε η ιδέα μου για κανέναν από το παιχνίδι στην έξω ζωή. Έχω πλέον την καθαρότητα σκέψης να καταλάβω ότι εκεί μέσα όλων τα ελαττώματα γιγαντώνονται. Δεν αποζήτησα να κάνω παρέα με κάποιον, η αλήθεια είναι. Κοινωνικά δεν έχω κανένα θέμα, εννοείται, να μιλήσω ή να κάνω παρέα, αλλά με κανέναν δεν έγινα φίλη. Γιατί ούτε πριν το παιχνίδι θα ήμουν φίλη».
«Όσον αφορά στο συγκεκριμένο περιστατικό με τον Τριαντάφυλλο στον τελικό, δε νομίζω ότι κατάλαβε τι έκανε. Νομίζω ότι έχει μάθει σε μια παλιά τηλεόραση, του ’90, βαριά 2000, όταν το σεξ πουλούσε πολύ. Και σήμερα πουλάει, αλλά η τόσο φθηνή πληροφορία, που έχει να κάνει με κουτσομπολιό γύρω από το σεξ, είναι νομίζω περισσότερο ίδιον της τότε τηλεοπτικής νοοτροπίας.
Και ο Τριαντάφυλλος έμαθε σε αυτό. Αυτό ξέρει να κάνει, αυτό ένιωσε ότι θα πουλούσε και θα συζητηθεί. Το είπε και με τρόπο που θα μπορούσε να το πάρει πίσω. Ήξερε πολύ καλά τι έκανε και το έκανε γιατί θεώρησε ότι θα βοηθήσει τα νούμερα του τελικού.
Η Ελευθερία, όπως και θυμάμαι ότι είχε αναφέρει, δεν πρόλαβε να απαντήσει. Όλοι είχαν μείνει λίγο σοκαρισμένοι. Πήρε θέση και ο Καλίδης που μετέφρασε ουσιαστικά αυτό που είπε ο Τριαντάφυλλος. Δε νομίζω ότι έγινε σωστή διαχείριση.
Επειδή ακούστηκαν και για μένα διάφορα όταν βγήκα από το Survivor, ότι είχα κάνει σεξ με τον James, αν βρισκόμουν στη θέση της Ελευθερίας, θέλω να πιστεύω ότι δε θα έμενα αμέτοχη. Θα έπαιρνα ένα μικρόφωνο να απαντήσω ή θα το έκανα θέμα μετά, αν δεν είχαν την ευκαιρία on air. Κατανοώ την Ελευθερία, συνεργάζεται με αυτούς τους ανθρώπους κι είναι λογικό να μη θέλει να το τραβήξει παραπάνω».
«Ο σεξισμός ως έννοια υπήρχε ανέκαθεν. Διαφωνώ ότι είναι τόσο ακραίος ακόμα στην τηλεόραση. Πιστεύω ότι οι άνθρωποι μαθαίνουν, εκπαιδεύονται στο να αποφεύγουν συμπεριφορές σεξιστικές. Υπάρχει σίγουρα σε όλους τους χώρους. Νιώθω ότι η νέα γενιά τουλάχιστον δε θα έχει πια δικαιολογία, γιατί ακριβώς γνωρίζει το κακό που προκαλεί.
Οπότε επειδή πλέον όλοι γνωρίζουμε, θεωρώ πως είμαστε σε μια διαδικασία που αυτό οδεύει σε μείωση. Δε θα χωράνε από δω και πέρα τέτοιες συμπεριφορές και όσοι τις πράττουν. Προφανώς υπάρχουν πολλά κατάλοιπα, αλλά θεωρώ πως εξαλείφεται σιγά σιγά».
Έχω στραφεί στην εσωτερική αναζήτηση και στο ποια είμαι πέρα από το σώμα μου
«Για πολύ μεγάλα διαστήματα ένιωθα πολύ μόνη, παρόλο που έχω και τη στήριξη μιας οικογένειας που είναι εκεί για μένα. Βέβαια, μένω στην Αθήνα, εκείνοι στη Θεσσαλονίκη, επομένως δεν έχω την καθημερινή τριβή με γονείς και αδέλφια.
Πέρασα μεγάλες περιόδους μοναξιάς γιατί τις περισσότερες φορές απλά δούλευα, δεν είχα χρόνο για τίποτα, δεν προλάβαινα να αντιμετωπίσω την Έλενα όπως είναι. Εμφανίζονται κάποιες φλασιές όμως, που σου θέτουν το εξής ερώτημα: τι κάνεις γι΄αυτό; τι θα κάνεις γι΄αυτό; Δεν το λέω με την έννοια του να κάτσεις να λυπηθείς τον εαυτό σου.
Δόξα τω Θεώ έχω γεμάτο κύκλο από κοντινούς ανθρώπους και φίλους. Δεν νιώθω ότι υπάρχει χώρος για άλλους. Την ίδια στιγμή όμως, όπως είπαμε πριν, πάλι μόνος είσαι. Επιλέγεις με τι θα εμπλουτίσεις τη ζωή σου και δεν είναι οι άνθρωποι πάντα αυτό που θα σε πλουτίσει. Έχω στραφεί στην εσωτερική αναζήτηση και στο ποια είμαι πέρα από το σώμα μου.
Δηλαδή πνευματικά τι έχω να δείξω προς τον κόσμο, τι έχω να αφήσω από θέμα γνώσεων. Ή, αν έχω μια άλφα πλατφόρμα, τι καλό μπορώ να αφήσω για κάποιον που το έχει ανάγκη. Μπορώ να γίνω ένας ήρωας για τον οποιονδήποτε;».
«Είμαι ένας άνθρωπος με τρομερή ενσυναίσθηση. Έχω πολύ την ανάγκη να βοηθάω τους γύρω μου, όχι για να πάρω κάτι πίσω. Απλώς γιατί με ευχαριστεί και με γεμίζει. Από παιδάκι ένιωθα μια ευχαρίστηση με αυτό.
Με όσα συνέβησαν με τις φωτιές, είχα μια ιδιαίτερη σύνδεση, γιατί όταν συνέβη το Μάτι το 2018, ήμουν τότε στην καλοκαιρινή εκπομπή του Epsilon, με τη Γαστεράτου και τον Ραφαηλίδη και τ΄άλλα παιδιά. Έπρεπε λοιπόν να είμαστε πιο ενημερωτική εκπομπή παρά ψυχαγωγική. Εκεί εγώ για πολλές μέρες δε μπορούσα να βρεθώ στο στούντιο, αλλά από την άλλη ήταν η δουλειά μου, ήμουν 22 χρονών κοπέλα…
Όσο μπορούσα, ζητούσα άδεια για να βρίσκομαι όσο πιο κοντά στις φωτιές. Μια μέρα δεν είχαμε κάνει εκπομπή από σεβασμό και είχα πάει εθελοντής στο Μάτι. Και τα σαββατοκύριακα τότε πήγαινα όσο μπορούσα, στις αποθήκες, οπουδήποτε. Ό,τι περνούσε από το χέρι μου, το έκανα. Τις ημέρες που είχαμε εκπομπή, προτιμούσα να βγαίνω live από τις περιοχές αυτές και να δίνω πληροφορίες για βοήθεια σε καταφύγια ζώων ή για γιατρούς που μπορούσαν να βοηθήσουν, οτιδήποτε.
Οπότε φέτος που ξεκίνησε αυτό, η Ελλάδα φημίζεται για αυγουστιάτικες καταστροφές από τότε που με θυμάμαι, με τρόμαξε πολύ αυτό που έγινε. Όχι μόνο για το ότι έγιναν εμπρησμοί, που θεωρώ ότι σε πολλές περιπτώσεις έτσι ήταν. Κυρίως γιατί υπήρχε μια περιρρέουσα σπέκουλα ότι έγινε από άλλες χώρες κλπ, ότι θέλουν να κάψουν την Ελλάδα για πιο υποχθόνιους λόγους, εκεί φοβήθηκα ότι μπορεί να έρθει κι ένα τέλος κι ας είμαι αισιόδοξη. Δεν ήθελα να αφήσω το μέσα μου να μεγαλώσει αυτές τις σκέψεις.
Οι φετινές φωτιές μου θύμισαν το 2018 κι επειδή δε βρισκόμουν στην Αθήνα φέτος, ήταν οι μόνες διακοπές που είχα κανονίσει με την οικογένεια μου, βρέθηκα στα όρια να επιστρέψω. Όμως δε γινόταν, είχα ανάγκη να ξεκουραστώ γιατί μετά το παιχνίδι δεν υπήρξε καθόλου χρόνος για ψυχολογική ξεκούραση.
Επέλεξα να συνεχίσω να μένω, ήμουν σε πολύ κακή ψυχολογική κατάσταση και ανά 5-10 λεπτά μου έστελνε κόσμος για να αναρτήσω πληροφορίες. Ήταν ασταμάτητο. Λίγο λίγο αυτά σε γεμίζουν, σε πονάνε.
Εγώ μπούχτισα, είχα τρομερά ξεσπάσματα προς την οικογένεια μου, μόνη μου, έκλαιγα σχεδόν όλη μέρα, ένιωθα ότι δεν έχω δικαίωμα να διασκεδάσω ενώ άλλοι καίγονται. Υπήρχαν στιγμές που είχαν έρθει φίλες μου από το εξωτερικό, πηγαίναμε για μπάνιο κι εγώ έκλαιγα ανάμεσα στον κόσμο μόνη μου. Δε μπορούσα να το ελέγξω όλο αυτό.
Από ένα σημείο και μετά προσπάθησα να συνειδητοποιήσω ότι δε μπορώ να φέρω μέσα μου τη σωτηρία όλων και την ευθύνη για όλα. Περίμενα να σβήσει και η τελευταία σπίθα για να το πετύχω αυτό.
Αυτή τη στιγμή υπάρχουν άπειρες καταστροφές στον πλανήτη. Δε μπορεί κανείς άνθρωπος να τα πάρει όλα αυτά μέσα του, όλα τα άσχημα που συμβαίνουν ανά πάσα στιγμή, που είναι αβάσταχτο για κάποιον να το δει ως δική του ευθύνη. Όταν όμως καίγονται τόσα ζώα, τόσα εδάφη στη χώρα σου, το πήρα ως δικό μου βάρος, ως δική μου ευθύνη.
Αυτές τις ημέρες έτυχε να μου στείλουν και δικοί μου άνθρωποι, που πια δεν είναι δικοί μου, γιατί σπαμάρω τόσο, ότι δε θα σώσω κανέναν έτσι κι ότι δεν έχει νόημα αυτό που κάνω. Εμένα μου αρκεί να έχω βοηθήσει έστω και έναν. Έχω μια πλατφόρμα με κόσμο που με αγαπάει, ας δώσω κάτι πίσω. Διαφημίζω τόσα προϊόντα, ας δώσω κάτι πίσω. Έτσι το βλέπω».
Δεν θεωρώ ότι με έχουν παρουσιάσει στο παρελθόν με τρόπο ψευδή και ανακριβή, αλλά σίγουρα με παρουσιάζουν μονόπλευρα
«Το influencing είναι και αυτό, το να πείσουμε τον άλλον να πάει να συνεισφέρει όπως μπορεί. Είναι ένα κοινωνικό influencing. Όσο μεγαλώνω, δεν περιμένω να μου αναγνωρίσει κάτι ο κόσμος. Δεν με αγγίζει η αρνητική κριτική και δεν με πειράζει να βγάλω τη μια μέρα μια σέξι περσόνα και την επόμενη μια “θεοσεβούμενη”. Δεν είναι υποκρισία να είναι κάποιος και τα δύο.
Είμαστε πολύπλευροι άνθρωποι και χαρακτήρες, το κατανοώ κι αυτό όσο μεγαλώνω, κι ότι κάποιοι κοιτούν να σε βάλουν σε μια κατηγορία, λέει περισσότερα για εκείνους, παρά για σένα. Οπότε, κοιτάζω να είμαι όσα περισσότερα μπορώ και με εκφράζουν. Ο καθένας με ακολουθεί για τους δικούς του λόγους και βαθιά μέσα του γνωρίζει αν είμαι και κάτι πέρα από την εικόνα που έχει πείσει τον εαυτό του ότι θα έχει για μένα.
Δε με ενδιαφέρει πια να πάρω την αποδοχή και την ευχαριστία κανενός. Δεν περιμένω να έρθει ο Μήτσος από τη γωνία και να με συγχαρεί γιατί έκανα αναρτήσεις για τις φωτιές. Μόλις στρίψει, θα το ξεχάσει. Είναι γεγονός ότι οι followers, οι θεατές, οι τηλεθεατές, όλοι ξεχνάνε εύκολα. Γι΄αυτό πολλοί άνθρωποι και brands ξαναπλασάρονται με όποιον τρόπο θέλουν».
«Δεν θεωρώ ότι με έχουν παρουσιάσει στο παρελθόν με τρόπο ψευδή και ανακριβή. Αλλά σίγουρα με παρουσιάζουν μονόπλευρα και με ιδιαίτερη επιμονή σε μία και μόνο πλευρά του ποια είναι η Έλενα Κρεμλίδου. Το sex appeal κι οτιδήποτε έχει να κάνει με το ερωτικό κομμάτι, λόγω κορμιού κι εμφάνισης. Δεν είναι κακό, δεν το αποτινάσω από πάνω μου. Το έχω, ναι.
Θα ήταν υποκριτικό ίσως να κάνω ότι δεν υπάρχει ή να προσπαθήσω να το μετριάσω. Είναι μέρος του χαρακτήρα μου. Ας το αφήσω να πάει όπου πάει. Αλλά έχω κι άλλα τόσα μέρη. Έχω μια κοινωνική ευαισθησία, πέρα από σέξι γυναίκα, είμαι μια καλή φίλη, μια καλή κόρη, είμαι μεγάλη αδερφή…
Έχω πάρα πολλούς ρόλους σε αυτή τη ζωή, δεν είμαι το κορίτσι που έκανε φωτογράφιση στο Playboy για παράδειγμα. Εννοείται ότι πουλάει το σέξι. Είναι κρίμα να μένουμε όμως σε αυτό».
«Δεν έχω σκεφτεί ποτέ τον εαυτό μου ως μια περσόνα που πρέπει να διαχειριστώ μέσα σε ένα σελέμπριτι καβούκι. Ζω μαζί με την καριέρα μου, δεν την παρακολουθώ απλά, τη ζω ταυτόχρονα. Αν κάτι μπορώ να πω ότι έχω σίγουρα, αυτό είναι αυτοσαρκασμός. Είμαι άνετη, βλέπω στον καθρέφτη. Δεν ξέρω πραγματικά πώς φαίνομαι στον άλλον.
Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν και πολύ πιο όμορφες από μένα, κι ας είναι υποκειμενικά όλα αυτά. Σαφώς και υπάρχουν πιο όμορφες. Είμαι σίγουρη ότι υπάρχουν γυναίκες με πολύ πιο ωραίο σώμα. Αλλά Έλενα είμαι μόνο εγώ. Ο καθένας μας είναι μοναδικός. Όταν καταλάβεις τι σε κάνει μοναδικό, ακόμα κι αν είναι η ελάχιστη σπίθα μέσα σου, που δε φαίνεται με την πρώτη ματιά, αρκεί για να ξεχωρίσεις.
Και ο λόγος που βρίσκομαι τόσα χρόνια στο προσκήνιο, με μικρά ή μεγάλα πρότζεκτ, είναι γιατί κάτι έχω. Αυτό δε μπορεί κανείς να μου το πάρει, ακόμα κι αν υποτιμά το ταλέντο, την ομορφιά ή την εμφάνιση μου».
Μου κάνει τρομερή εντύπωση που έρχονται αρκετές φορές μικρά κορίτσια να βγάλουμε φωτογραφία και μου λένε “είσαι κούκλα” και τους απαντάω “κι εσύ” και παθαίνουν σοκ
«Οι γυναίκες διαμορφώνουμε ψυχολογία ανάλογα με τις ημέρες του κύκλου μας. Υπάρχουν μέρες του κύκλου μου που μπορεί να νιώθω πολύ μπάζο και άλλες που μπορεί να νιώθω πάρα πολύ όμορφη. Έχω διακυμάνσεις τρελές, μεταπτώσεις τρελές, ακόμα όμως και τις ημέρες που δε μου αρέσω, με αγαπάω. Με αγαπάω όλες τις μέρες. Θα προσπαθήσω να κάνω focus σε κάτι που θα με κάνει να νιώσω όμορφα και να έχω αυτοπεποίθηση.
Γιατί αν έχεις αυτοπεποίθηση, θα το εκπέμψεις και θα μετατρέψεις τον εαυτό σου σε όμορφο. Δε νιώθω πάντα όμορφη σίγουρα. Όχι μόνο από μέρα σε μέρα, αλλά κι από στιγμή σε στιγμή. Είμαι πολύ υπέρ του να αγαπάμε τον εαυτό μας με όλες μας τις ατέλειες. Το εννοώ όσο δεν πάει, το πρεσβεύω.
Δεν έχω θέμα να δείξω ότι έχω σπυράκια, δεν έχω θέμα με πράγματα που δεν είναι τέλεια. Δεν έχω τέλεια μύτη, ζυγωματικά ή στοιχεία του κοινωνικού μου χαρακτήρα. Θέλω να πω στα νέα κορίτσια ότι δε χρειάζεται να ακολουθούμε τα πρότυπα που υπάρχουν στον κόσμο. Λεπτή μέση, μεγάλος πωπός, μεγάλο στήθος, λεπτή μυτούλα, μεγάλα χείλια, τραβηγμένα μάτια και ζυγωματικά…Δε χρειάζεται αυτό. Αν δε σου αρέσει εσένα κάτι, διόρθωσε το, ναι. Αλλά μόνο αν εσένα δε σου αρέσει».
«Εγώ θαυμάζω γυναίκες με πολύ πιο ωραία κορμιά από μένα, αλλά αυτό δε σημαίνει πως εγώ δεν έχω ωραίο σώμα ή εμένα δε μου αρέσει. Όλοι έχουμε ατέλειες, δεν υπάρχει τέλειο σώμα. Όσο πιο καλά τα έχεις με τον εαυτό σου, τόσο δε ζηλεύεις αυτό που σου αρέσει και το θαυμάζεις. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν ξυπνάς μια μέρα και το κατακτάς.
Θέλει να σε κατευθύνει ένας ψυχολόγος στο να τα βρεις με τον εαυτό σου. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι στον κόσμο, θα ήταν αυτό. Να πηγαίνουν όλοι οι άνθρωποι σε ψυχολόγο. Αν όλοι μπορούσαμε να μιλήσουμε ανοιχτά για τα συναισθήματα μας και να εμβαθύνουμε σε εμάς, ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος. Ουτοπική σκέψη, αλλά το εύχομαι.
Μου κάνει τρομερή εντύπωση που έρχονται αρκετές φορές μικρά κορίτσια να βγάλουμε φωτογραφία και μου λένε “είσαι κούκλα” και τους απαντάω “κι εσύ” και παθαίνουν σοκ. Και γιατί το άκουσαν από μένα, αλλά ίσως γιατί δεν το ακούνε συχνά. Κοκκινίζουν, χαίρονται, το παίρνουν μέσα τους και σκέφτομαι πόσο ανάγκη είχαν να το ακούσουν αυτό.
Μια κοπέλα σε αυτή την ηλικία, της προεφηβείας και της εφηβείας, νιώθει συχνά άσχημα με το σώμα της γιατί έχουμε σπυράκια, σημεία του σώματος μας πρήζονται, αλλάζουμε, έχουμε την πρώτη μας περίοδο. Μακάρι να μπορούσα να δείξω σε κάποιες κοπέλες πόσο όμορφες είναι.
Στην πρώτη καραντίνα, επειδή είχα ελεύθερο χρόνο, ανέφερα στο Instagram ότι διαθέτω κάποιο χρόνο μες στη μέρα σε ανθρώπους που περνάνε δυσκολίες, κυρίως έφηβες κοπέλες που θέλουν να μιλήσουν για το σώμα τους. Έκανα λοιπόν video calls με περίπου 50 κορίτσια εκείνες τις ημέρες και ήταν απίστευτο. Έμεινα στεγνή από ενέργεια.
Το θέμα τους ήταν η εμφάνιση, έκαναν σύγκριση με τα άτομα γύρω τους. Όλες τους ήθελαν αυτό που δεν έχουν, αυτό που δεν είναι. Οι πιο λεπτές ήθελαν να είναι πιο στρουμπουλές και το ανάποδο. Οι ψηλές πιο κοντές και τούμπαλιν. Ακόμα και κοπέλες που αναγνώριζαν ότι έχουν ωραίο σώμα, αλλά αυτό δεν τους ικανοποιούσε ψυχικά».
«Δεν ξέρω τι θα πει έρωτας σαν έννοια. Το θεωρώ πολύ ουτοπικό. Ακόμα κι όταν ξεκινάω κάτι, είμαι πολύ με τη λογική. Νομίζω ότι ο έρωτας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, οπότε ακόμα δεν έχω βρει τι είναι αυτό για μένα
«Να σου είμαι ειλικρινής, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, νιώθω πλήρης. Πριν ένα μήνα δεν ήμουν. Νιώθω υπερπλήρης, είναι κάτι πολύ πρόσφατο. Έχω αλλάξει τους ανθρώπους γύρω μου, βρήκα ένα νέο πλαίσιο, νιώθω, ναι θα το πω, ευτυχισμένη. Είμαι πολύ καλά».
«Στα ερωτικά μου είχα ένα συγκεκριμένο μοτίβο που δε μου έκανε καλό. Οι σύντροφοι που επέλεγα, δε μου έκαναν καλό, δε μου προσέφεραν κάτι βαθύ. Δε με γέμιζαν. Χωρίς να περιμένω άλλος να με γεμίσει, γεμίζω και μόνη μου τη ζωή μου.
Αλλά σίγουρα ένας σύντροφος με τον οποίο έχετε κοινούς στόχους, σέβεται εσένα και τη ζωή του, έχει φιλοδοξίες, είναι κάτι που δεν το είχα. Έκανα επιλογές που δε με κάλυπταν. Κι αποφάσισα να κάνω μια αποχώ για να ανασυγκροτηθώ και να δω τι άνθρωπο θέλω να έχω δίπλα μου. Και πηγαίνει πολύ καλύτερα, γι΄αυτό και τώρα νιώθω γεμάτη.
Θέλω να είμαι με κάποιον που σέβεται τον τρόπο ζωής μου, την προσωπικότητα μου, το πρόγραμμα μου. Θέλω ευελιξία, δεν είμαι υπέρ της καταπίεσης με τίποτα. Θέλω να μου δίνει ο άλλος ελευθερία και να του δίνω κι εγώ».
«Δεν ξέρω τι θα πει έρωτας σαν έννοια. Το θεωρώ πολύ ουτοπικό. Ακόμα κι όταν ξεκινάω κάτι, είμαι πολύ με τη λογική. Νομίζω ότι ο έρωτας δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, οπότε ακόμα δεν έχω βρει τι είναι αυτό για μένα».
«Στα επόμενα χρόνια της επαγγελματικής μου ζωής, θα ήθελα να κάνω τηλεοπτικά κάποια πράγματα, θα ήθελα να ασχοληθώ περισσότερο με την υποκριτική. Επειδή ακόμα σπουδάζω business marketing και management, έχω ακόμα ένα χρόνο, θέλω να το τελειώσω κι αυτό, να κλείσει αυτό το κεφάλαιο για να έχω περισσότερο χρόνο, θα αρχίσω να κάνω κάποια σεμινάρια και θα ψαχτώ όσο μπορώ για να γίνω καλύτερη ως ηθοποιός και να το δοκιμάσω.
Και το Netwix έκανα κάποια πράγματα ερασιτεχνικά που είδα ότι είχαν καλό αποτέλεσμα, γι΄αυτό θέλω να το κάνω, έχω μια οικειότητα με αυτό, έκανα κι από μικρή χορό, οπότε δε νιώθω απομακρυσμένη με τη σκηνή. Πιστεύω ότι κάτι θα μπορούσα να δοκιμάσω. Είναι στα σχέδια μου να φύγω στο εξωτερικό, ανάλογα με το πώς θα πάνε τα πράγματα εδώ. Θα ήθελα ιδανικά να συνδυάζω τη ζωή μου στο έξω και το εδώ.
Θα ήθελα να κάνω και οικογένεια στο μέλλον. Αυτή τη στιγμή το σκέφτομαι πιο συνειδητοποιημένα να το κάνω σε κάποια ηλικία, αλλά ίσως με λιγότερα παιδιά απ΄ό,τι ήθελα πιο παλιά. Παλιότερα θα σου έλεγα ότι θέλω τρία.
Τώρα, βλέποντας και τους γύρω μου που έχουν παιδιά ή παρατηρώ πίσω από το “έκανα ένα μωρό”, δηλαδή την ευθύνη που υπάρχει, καταλαβαίνω συνειδητά ότι θα λιγόστευα τα παιδιά. Θα ήθελα σίγουρα ένα παιδί, αλλά δεν ξέρω αν θα ήθελα περισσότερα. Με ωριμότητα θα σου έλεγα καλύτερα πιο λίγα και να τα μεγαλώσω πιο σωστά».
Εγώ από μικρή πάντα έλεγα ότι μου αρέσει το θέαμα, το entertainment κι ίσως αυτή η συνειδητή σκέψη με έφερε στο σήμερα που κάνω λίγο απ΄όλα
«Δεν θα ήθελα να φύγει από την εξίσωση το influencing. Ο κόσμος ξεχνάει ενδεχομένως ότι δούλεψα αρκετά ως παρουσιάστρια σε αρκετά events, μπασκετικά, διάφορα φεστιβάλ, γενικά το έχω με την παρουσίαση. Το influencing είναι ένα πολύ καλό επάγγελμα, ένα πολύ καλό έσοδο και μεγαλώνοντας, αν έχω τη δύναμη και το χρόνο, θέλω να συνεχίσω να το κάνω.
Όταν ξεκίνησα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά, ήταν η φάση που το Instagram είχε αρχίσει να γίνεται ένας τέτοιος χώρος. Είχαν ξεκινήσει πολλά marketing agencies, μπήκαν οι διαφημίσεις στη ζωή μας στο Instagram, οπότε όταν άρχισα να μαζεύω ακόλουθους, ούτε το επέλεξα, ούτε έψαχνα τρόπους για να έχω περισσότερους.
Όλοι ήθελαν να μάθουν τι κάνω πέρα από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο, ποια είναι η προσωπική ζωή της Έλενας. Οι διαφημίσεις έγιναν από μόνες τους αναπόσπαστο κομμάτι. Εννοείται γλυκαίνεσαι με το να παίρνεις ένα χαρτζιλίκι στην αρχή, στη συνέχεια περισσότερο, να ορίζεις τις τιμές σου και όλα αυτά, αλλά όλο έγινε μόνο του.
Εγώ από μικρή πάντα έλεγα ότι μου αρέσει το θέαμα, το entertainment κι ίσως αυτή η συνειδητή σκέψη με έφερε στο σήμερα που κάνω λίγο απ΄όλα, χωρίς να λέω ότι κάνω μόνο χορό, τραγούδι ή υποκριτική. Επειδή δε ζήτησα ποτέ κάτι συγκεκριμένο, δεν ήρθε κάτι συγκεκριμένο.
Εγώ είμαι ένας άνθρωπος που λειτουργεί με το ένστικτο του. Ξέρω περίπου τι θα μου άρεσε να κάνω, έχω μια ακτίνα 5-10 πραγμάτων που θα μου άρεσαν, ιδανικά, να τα κάνω, χωρίς να στοχεύω σε κάτι. Έχω έναν κεντρικό, μακρύ στόχο, αλλά πολλούς άλλους μικρούς.
Αν εμφανιστεί στο δρόμο μου κάποιο απ΄αυτά τα μικρά και μου αρέσει, θα το δοκιμάσω. Αν το ένστικτο μου λέει ότι είναι καλή επιλογή, θα το κάνω. Κι ας με καθυστερήσει από τον μεγάλο στόχο. Μπορεί να με οδηγήσει σε κάτι άλλο, να με πάει από πιο ωραία διαδρομή».
«Οι γονείς μου έχουν αγκαλιάσει όλο αυτό που κάνω, το επάγγελμα μου. Βοήθησε σε αυτό που βλέπουν ότι δεν είναι έτσι όπως το περιγράφει ο κόσμος. Βλέπουν ότι δουλεύω σαν το σκυλί 10 ώρες τη μέρα και νιώθω ότι υπάρχει ένα είδος σεβασμού σε αυτό που κάνω. Η μαμά μου πάντα με υποστήριζε από την αρχή.
Ο μπαμπάς μου μπορώ να πω ότι ντρεπόταν για μένα. Ένιωθα ότι τον ντροπιάζω. Ειδικά τις Πέμπτες που έπαιζε η εκπομπή, δεν θα τον έπαιρνα τηλέφωνο γιατί ήξερα ότι δε θα του αρέσει. Αυτή όμως ήταν η δουλειά μου. Ναι, σέβομαι τον πατέρα μου, αλλά δεν ακύρωνα αυτόν τον σεβασμό επειδή είχα το ρόλο της σέξι στο Ό,τι Να ‘Ναι.
Εμένα μου ήταν πολύ άσχημο να νιώθω ότι ο μπαμπάς μου δεν αισθάνεται περήφανος για μένα, γιατί όταν ήρθα στην Αθήνα μου είχε πει αυτό ακριβώς: “κάνε μας περήφανους”. Κάτι που είναι λάθος σαν οπτική από τους γονείς γενικά, να ζητάνε από τα παιδιά να κάνουν αυτούς περήφανους και όχι τους εαυτούς τους.
Όσο περνούσε ο καιρός, που ήρθε και στα γυρίσματα και είδε πόσοι δουλεύουν, που κατάλαβε ότι δεν κοιτάνε όλοι να σε πηδήξουν, άλλαξε εντελώς την οπτική του στα πράγματα. Ο μπαμπάς μου νόμιζε, όπως αρκετοί, ότι ο χώρος είναι βρώμικος, άρα και όλοι μέσα σε αυτόν είναι βρώμικοι ή ότι μόνο το σεξ είναι αυτό που μας νοιάζει. Μόλις είδε πως γίνεται η παραγωγή, πίσω από τις κάμερες, η αλλαγή του ήταν τρομερή. Έδειξε κατανόηση».
Είμαι πολύ περήφανη για μένα, γιατί όπου κι αν βρίσκομαι σήμερα, είναι από σκληρή δουλειά
«Πιο παλιά φοβόμουν την αποτυχία, από την άποψη μήπως χαλάσουν όλα όσα χτίζω. Όσο μεγαλώνω δεν έχω αυτόν τον φόβο. Είμαι της άποψης πως όσο πιο γερά χτίζεις, τόσο πιο δύσκολα θα πέσει. Είτε μιλάμε για χρήματα, σπίτια, αυτοκίνητα, υλικά ή άυλα, δύσκολα κάποιος θα στα πάρει, αν τα έχεις σε στέρεες βάσεις.
Αντιμετωπίζω τις πράξεις μου με τους όρους “μεγάλη επιτυχία” ή “μικρή επιτυχία”. Την αποτυχία ως έννοια προσπαθώ να την βγάζω από μέσα μου. Έχω μάθει ότι ακόμα κι αν κλείνουν πόρτες ή δε βγαίνει αυτό που έχεις ως ιδανικό στο μυαλό σου, είναι γιατί σε περιμένει κάτι άλλο. Ακόμα κι αν θες μια δουλειά και δεν έρθει, θα εμφανιστεί κάτι άλλο για να σε πάει εκεί που θες.
Ακόμα και οι κλειστές πόρτες, στον τελικό σου στόχο θα σε βγάλουν. Από άλλη διαδρομή, ναι. Μα στον ίδιο προορισμό. Κι ας μην το βλέπεις εκείνη τη στιγμή. Η ζωή πολλές φορές σου ανοίγει τα μονοπάτια που θεωρεί ότι είναι καλύτερο για σένα να πάρεις».
«Δε με πληγώνουν τόσο οι απώλειες, γιατί έχω μια άμυνα να ξεχνάω. Δεν είναι πάντα απαραίτητα καλό, αλλά είναι η άμυνα μου. Ελάχιστες φορές μου αφήνω ένα περιθώριο να ξεσπάσω για μια απώλεια. Κυρίως αγαπημένων προσώπων και κυρίως θανάτων. Αλλά ξεχνάω, βάζω τον εαυτό μου σε αυτή τη διαδικασία για να μπορέσω να πάω παρακάτω, γιατί η ζωή είναι πολύ μικρή και πάντοτε θα συνεχίζεται».
«Προσπαθώ να ζω το παρόν όσο πιο πολύ μπορώ. Ακόμα και το τι θα κάνω σε μια ώρα, είναι πολύ μελλοντικό για μένα και δε θέλω να εγκλωβιστώ σε αυτό. Σίγουρα περνάω στιγμές ονειροπόλησης, αλλά πολύ γρήγορα με επαναφέρω στο τώρα, στην πραγματικότητα. Δεν θέλω να αφαιρούμαι από την πραγματικότητα».
«Είμαι πολύ περήφανη για μένα, γιατί όπου κι αν βρίσκομαι σήμερα, είναι από σκληρή δουλειά. Νομίζω ότι έχω βοηθήσει πολλούς και με έχουν βοηθήσει πολλοί και πολύ. Είμαι ευγνώμων για τις δυσκολίες και τα θετικά που μου έχουν συμβεί, αυτά με έκαναν αυτό που είμαι. Είμαι περήφανη. Και δε νομίζω να άλλαζα κάτι. Και τα λάθη μου, το να εμπιστεύομαι άτομα που δε μου έκαναν καλό, δεν ξέρω αν θα το άλλαζα. Ίσως να γινόμουν πιο σκληρή διαπραγματεύτρια κάποιες φορές».
* Η συνέντευξη έγινε στο Jardin All Day Stories στην περιοχή της Καλλιθέας (Ναυάρχου Βότση 1) και τους ευχαριστούμε για τη φιλοξενία
** Φωτογραφίες: Intime