Το House of Fame δε θα έλεγα πως ήταν κάτι που θα το θυμάται ιδιαίτερα κανείς. Το τελικό αποτέλεσμα περισσότερο ζημίωσε τους συμμετέχοντες που ήταν ήδη γνωστοί, παρά τους ευνόησε. Η Κόνι είναι ένα από τα πρόσωπα που μπόρεσαν να κερδίσουν.
Μπορεί να μην ήταν νικήτρια ή να μην έφτασε ως τον τελικό, ήταν όμως από τα πρόσωπα που κέρδισαν την προσοχή του κοινού και της Panik Records, με αποτέλεσμα να της δοθεί η ευκαιρία να δείξει το ταλέντο της. Κάπως έτσι κυκλοφόρησε το τραγούδι με τίτλο DNA και από δω και πέρα, η Κόνι στοχεύει με την εργατικότητα της να δείξει στην Panik και στο κοινό ότι της αξίζει προσοχή.
Η επιλογή να πάει μόνο με το όνομα και να αφήσει το επώνυμο της στην άκρη, είναι έξυπνη. Τώρα βρίσκεται ακόμα στην αρχή. Το πιθανότερο είναι όμως σε λίγα χρόνια να έχει καταλάβει δικό της χώρο στο μουσικό στερέωμα η Κόνι.
Μέχρι τότε, μιλάει στο Menshouse για τη θέση της μουσικής στη ζωή της και τη σχέση της με το ενδεχόμενο να γίνει πολύ γνωστή.
– Θεωρείς πως σε αυτή την ηλικία που είσαι, το να συμμετέχεις σε ένα ριάλιτι και να αναδειχθείς μέσα απ΄αυτό, ήταν η μόνη επιλογή;
Γενικά πιστεύω πως σε ό,τι κάνεις στη ζωή σου πάντα έχεις πάνω απο μια επιλογή. Σίγουρα ένα ριάλιτι, στο οποίο εκτίθεσαι 24/7 στο κοινό, είναι πιο εύκολο να σε αναδείξει αλλά θέλει ταυτόχρονα και προσοχή, γιατί με μια παράξενη συμπεριφορά ή μια κακή στιγμή μπορεί εύκολα να χαρακτηριστείς από τον τηλεθεατή.
Παρόλ’αυτά πιστεύω ότι το ριάλιτι αυτό ήταν ένα καλό «jump start» για μένα προσωπικά, αλλά η τηλεόραση δεν άρεσει σε όλους και δεν ταιριάζει σε όλους, οπότε σε καμιά περίπτωση δεν θα έλεγα πως είναι υποχρεωτικό.
Έχουμε και πολλά παραδείγματα πολυβραβευμένων καλλιτεχνών παγκοσμίως που δεν έχουν περάσει από την τηλεόραση. Εξάλλου, η φήμη που σου δινει η τηλεόραση, ξεθωριάζει πολύ γρήγορα. Σημασία έχει η δισκογραφία του κάθε καλλιτέχνη στην ζωή έξω, ανεξαρτήτου ηλικίας.
– Βλέποντας τον εαυτό σου στο House of Fame, θεωρείς ότι βγήκε η αληθινή εικόνα της Κόνι ή είδες κάτι διαφορετικό απ΄αυτό που είσαι;
Το House Of Fame είχε δύο πλευρές για μένα. Η μια ήταν η ζωή μέσα στο σπίτι και η άλλη ήταν αυτό το δίλεπτο που μας δινόταν πάνω στο stage. Στην καθημερινή ζωή, έδειξα αυτό ακριβώς που είμαι και έξω, ένα ταπεινό, χαρούμενο παιδί που θέλει να τραγουδάει. Το stage ήταν διαφορετική υπόθεση. Ήξερα ότι μπορούσα να αποδώσω, αλλά το άγχος με μπλόκαρε και δεν έδειχνα αυτό που μπορώ. Δυστυχώς, δεν μπόρεσα να δείξω την τραγουδίστρια Κόνυ στο 100%.
– Τι είναι για σένα η ενασχόληση σου με τη μουσική; Μια διέξοδος από μια δύσκολη κατάσταση ή απλά ένας τρόπος έκφρασης;
Πλέον, η μουσική για μένα είναι η ζωή μου ολόκληρη. Είναι η δουλειά μου, η χαρά και η λύπη μου. Με κάνει να νιώθω σημαντική γιατί ό,τι δε μπορώ να εκφράσω με λόγια, το εκφράζω με τραγούδια ή παίζοντας μια μελωδία στο σαξόφωνο και το πιάνο. Έχω αρχίσει κιόλας να γράφω δική μου μουσική, οπότε αυτό μου δίνει μια μεγαλύτερη εκφραστική ευκολία. Χωρίς μουσική, θα με βαριόταν εύκολα ο οποιοσδήποτε.
– Ποια είναι τα μουσικά ακούσματα που έχουν διαμορφώσει το ύφος και τις μουσικές σου προτιμήσεις;
Από μικρή έχω ακούσει άπειρες ώρες μουσική κι έχω επηρεαστεί από πολλά διαφορετικά είδη. Είδη που δεν τα άκουγα μόνο, αλλά τα μελετούσα κιόλας με στόχο να τα μιμηθώ. Το είδος μουσικής όμως που είναι ψηλά για μένα στην καρδιά μου, λόγω και της μητέρας μου, είναι η R&B και η Soul.
– Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το μέλλον τώρα που βρίσκεσαι στη μεγάλη ομπρέλα της Panik;
Το να με επιλέξει η Panik Records ήταν κάτι σπουδαίο. Είναι μια ασφάλεια να είμαι μέλος της. Νιώθω ότι έχω όλη την ελευθερία να ασχοληθώ με τη μουσική, χωρίς να με νοιάζουν τα υπόλοιπα. Ξέρω ότι όσο είμαι υπεύθυνη και δουλεύω, η Panik θα με ανταμείψει με περισσότερες δουλειές και με προώθηση.
– Τι πιστεύεις ότι χρειάζεται ένας νέος άνθρωπος που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική; Αρκεί μια καλή φωνή;
Στη μουσική βιομηχανία χρειάζεσαι πολλά παραπάνω από μια καλή φωνή. Σίγουρα μια καλή, δουλεμένη φωνή θα σου ανοίξει παραπάνω πόρτες, αλλά αν έχεις μόνο αυτό και τίποτα άλλο, τότε δε θα πας πολύ μακριά. Θες ένα γερό στομάχι, θες μια πολύ καλή ομάδα που θα σε ανεβάσει, θες να έχεις attitude, όρεξη για δουλειά, δημιουργικότητα και ευφυία-διπλωματία για να αντιμετωπίσεις όσους θα σταθούν εμπόδιο.
– Είσαι ακόμα στο ξεκίνημα σου, αλλά θέλω να σε ρωτήσω…Έχεις σκεφτεί ότι όσο εξελίσσεσαι και γίνεσαι πιο γνωστή, τόσο περισσότερο θα επιχειρούν κάποιοι να εισβάλλουν στην προσωπική σου ζωή; Είτε μιλάμε για τα μέσα είτε για ανθρώπους που προσεγγίζουν κάποιον στις επιτυχίες του με σκοπό να τον εκμεταλλευτούν.
Έχουμε δει πολλές φορές γνωστές προσωπικότητες να «ξεγυμνώνονται» μπροστά στα media. Δεν είναι εύκολο η προσωπική σου ζωή να βρίσκεται στα φώτα της δημοσιότητας. Αν και δεν έχω φτάσει ακόμα σε τέτοιο σημείο, αντιλαμβάνομαι πως είναι να αναρωτιέσαι αν κάποιος σε εκτιμά πραγματικά ή θέλει να σε εκμεταλλευτεί.
Για να είμαι ειλικρινής, το έχω νιώσει κιόλας. Μετά το ριάλιτι είδα συμπεριφορές ανθρώπων να αλλάζουν απέναντι μου και να γίνονται ξαφνικά θερμοί, να θέλουν να πάμε για καφέ, να με συγχαρούν κλπ. ενώ πριν δε μου έδιναν σημασία. Πάντως, φαίνεται συνήθως ο αληθινός και ο ψεύτικος.
– Λένε πως οι άνθρωποι που ασχολούνται με έναν πιο προβεβλημένο τομέα, έχουν στοιχεία ματαιοδοξίας και θέλουν να αρέσουν στους άλλους. Εσύ νιώθεις αυτή την ανάγκη της αποδοχής από το κοινό ως προς τη μουσική που θα παράξεις;
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην ανάγκη για αποδοχή από το κοινό και τη ματαιοδοξία. Την ανάγκη για αποδοχή, όλοι οι καλλιτέχνες την έχουμε σε ένα βαθμό γιατί το κοινό μας ανεβάζει και μας κατεβάζει. Η δουλειά μας αφορά το κοινό, οπότε πρέπει να του αρέσει.
Η ματαιοδοξία είναι άλλη ιστορία που την βλέπω συχνά σε καλλιτέχνες ή μη. Εμένα δεν υπάρχει πολύ απ΄αυτήν μέσα μου γιατί είμαι άτομο με ανασφάλειες και δε μου αρέσει να μιλάω για όσα έχω πετύχει. Αν είχα έστω λίγη ματαιοδοξία, θα πουλούσα καλύτερα τον εαυτό μου. Εμένα δε με νοιάζει αυτό, θέλω να τραγουδάω.
– Όταν ερμηνεύεις ένα κομμάτι που αφορά για παράδειγμα έναν έρωτα που τελείωσε, ανασύρεις δικά σου συναισθήματα για να μπορέσεις να το ερμηνεύσεις όσο καλύτερα γίνεται;
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πολύ όταν τραγουδάω. Μ’ αρέσει να χάνομαι μέσα στη μουσική και να με οδηγάει αυτή, αντί το μυαλό μου. Βέβαια, το πιο συνηθισμένο είναι να με οδηγάει σε σκέψεις κάποιου ανθρώπου που είτε με πλήγωσε είτε έχει θέση στην καρδιά μου και έχω παρατηρήσει πως όταν πραγματικά αφήνομαι στα συναισθήματα μου, τότε είναι που ερμηνεύω και καλύτερα.
* Η Κόνι θα εμφανίζεται από αρχές Δεκεμβρίου στο Έναστρον μαζί με τον Γιώργο Σαμπάνη και τη Ζοζεφίν