Όταν μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω συνέντευξη με τη Barbara Argyrou, σκέφτηκα ότι είναι μια καλή ευκαιρία να μιλήσω με ένα πολύ νέο κορίτσι που τώρα εκδηλώνει το ταλέντο της στη μουσική, για να έχω να λέω στο μέλλον ότι την πέτυχα όταν διαμορφωνόταν.
Ακούγοντας το τραγούδι της Ukulele που κυκλοφορεί από τη Minos EMI/Universal, σκέφτηκα ότι σκεφτόμουν μπούρδες. Η Barbara Argyrou είναι ακατέργαστα κατεργασμένη, με την έννοια ότι αν αυτό που είναι σήμερα επιδέχεται τεράστιας προόδου, τότε το ταβάνι της κοπέλας δεν είναι για εδώ.
Είναι αναπόφευκτη η σύγκριση με την Billie Eilish και δεν ξέρω πόσο θα της αρέσει που το γράφω ή όχι, αλλά θα το αφήσω στην άκρη και θα αρκεστώ στο ότι μουσικά, σε επίπεδο μελωδίας που αποτελεί το βασικό στοιχείο στο μουσικό της ύφος, έχει κάτι που είναι διεθνές και όχι ελληνικό.
Σίγουρα το ότι η Barbara Argyrou πέρασε αρκετά χρόνια στις ΗΠΑ, της προσέφερε επιδράσεις και ακούσματα. Κι αυτή τα πήρε όλα μέσα της, τα άφησε να εκφραστούν και γίνεται μια γέφυρα ανάμεσα στην ελληνική μουσική και την αμερικάνικη.
Επίτηδες δε βάζω το Ukulele σε αυτό το σημείο για να το ακούσεις, γιατί θα περάσεις σίγουρα ένα μισάωρο στο repeat και δε θα διαβάσεις τη συνέντευξη που μου έδωσε.
– Πότε ξεκινάει η πορεία σου στη μουσική;
Ξεκίνησα να το κυνηγάω από πολύ μικρή ηλικία. Θυμάμαι πρώτη φορά είχα ανεβάσει βίντεο στο Youtube όταν ήμουν 12 ετών. Τόσο νέα! Το ξεκίνησα βέβαια σε κάτι ομαδικές συνομιλίες ή ομάδες στο Facebook, όπου ανέβαζα κάποια covers. Μετά ήρθε το Youtube, μετά το Instagram και στα 13-14 μου αποφασίζω να πάω στο πρώτο talent show. Δεν το ήξερε κανείς. Η μητέρα μου το έμαθε όταν μας τηλεφώνησαν στο σπίτι για να μας πουν πότε είναι η οντισιόν. Ήταν το Junior Music Stars.
Μετά από κει, μου έκαναν repost διάφοροι καλλιτέχνες όπως ο Snik, ο Toquel και άλλοι που είχα κάνει covers τραγουδιών τους και άρχισα να παίρνω feedback από εταιρείες που με ζητούσαν. Τότε βέβαια ήμουν σε πολύ μικρή ηλικία και δε γινόταν να υπογράψω συμβόλαιο, αλλά ήμουν προετοιμασμένη γι΄αυτό. Όταν έγινα 16 ετών πήγα στο Final 4 και ακολούθως ήρθε η πιο σημαντική μου ευκαιρία.
Με είχαν δει από την παραγωγή του America’s Got Talent επειδή έβαζα hashtags στα βίντεο που ανέβαζα στα social και μου έστειλαν mail ότι θα ήθελαν πολύ να με έχουν. Εγώ έπαθα σοκ, νόμιζα ότι μου έκαναν φάρσα.
Πήγα εκεί, πέρασα με 3 «Ναι» στην επόμενη φάση και όλα έμοιαζαν ιδανικά. Ήρθε όμως ο κορωνοϊός και δυσκόλεψαν τα πράγματα με τα ταξίδια, ακυρώθηκε η πτήση μου και δε μπόρεσα να πάω στην επόμενη φάση.
– Άρα εσύ πήγες εκεί με αεροπλάνο για την πρώτη οντισιόν, σε είδαν, σε πέρασαν, γύρισες Ελλάδα και θα ξαναπήγαινες με πτήση στις ΗΠΑ;
Ναι, έτσι έγινε. Αλλά η πτήση μου ήταν στο πρώτο διάστημα που τα κράτη ήταν πανικόβλητα, ακυρώνονταν πτήσεις η μία μετά την άλλη και δε μπόρεσα να βρεθώ ξανά εκεί. Αποκλείστηκα δηλαδή χωρίς να αποκλειστώ. Απλώς επειδή δε ζούσα στις ΗΠΑ και δε μπορούσα να πετάξω.
– Η προφορά σου και ο τρόπος που μιλάς είναι συμβατοί πάντως με την Αμερική.
Ναι, γιατί είμαι από την Αμερική, έχει καταγωγή η μαμά μου, ενώ έχω ζήσει αρκετά χρόνια εκεί.
– Ας μη μείνουμε σε αυτό που θα μπορούσες να ζήσεις, αλλά σε αυτό που έζησες. Στάθηκες δηλαδή μπροστά στην κριτική επιτροπή που έχει 4 πολύ μεγάλα ονόματα με παγκόσμια απήχηση;
Αυτό ήταν κάτι το…ουάου. Στεκόμουν μπροστά στη Σοφία Βεργκάρα, τη Χάιντι Κλουμ…
– Έτρεμαν τα πόδια σου;
Ήμουν πολύ αγχωμένη είναι η αλήθεια. Δεν το περίμενα να γίνει αυτό. Βρισκόμουν σε σοκ, δεν το πίστευα.
Με προβληματίζει που ακούμε τόσο συχνά για γυναικοκτονίες. Είναι πολύ στενάχωρο να βλέπω ότι οι άνθρωποι στη χώρα μου δε γίνονται καλύτεροι.
– Πάω λίγο πίσω. Ανέφερες ότι έκανες cover σε τράπερ. Είναι το είδος της μουσικής που σε εκφράζει;
Όχι. Προσωπικά δε θα ήθελα να κινηθώ σε αυτό το στυλ, παρότι το ακούω πού και πού, το ακούνε και οι φίλοι μου και έκανα covers γι΄αυτό. Σκέφτηκα ότι αφού έχει απήχηση, ίσως θα ήταν ένα καλό πρώτο βήμα για να πάω στα επόμενα στάδια.
– Ο λόγος που δε θες, είναι λόγω των στίχων; Σε κάνουν να νιώθεις άβολα;
Ναι, δε νιώθω άνετα γιατί δε λένε και τα καλύτερα πράγματα στα τραγούδια τους.
– R’n’B και hip-hop ακούς; Σου αρέσει;
Ναι, ακούω. Όλα τα είδη μουσικής ακούω και μου αρέσουν αρκετά.
– Θέλω να σε ρωτήσω λοιπόν, γιατί πιστεύεις ότι τα μπινελίκια στην ελληνική τραπ μας ενοχλούν, αλλά τα μπινελίκια στην αμερικάνικη hip-hop όχι;
Περίεργη ερώτηση. Νομίζω ότι όλα ακούγονται καλύτερα στα αγγλικά. Ίσως είναι πιο καθημερινές οι λέξεις τους, έχουν προλάβει να γίνουν slang και να αποκτήσει η έννοια τους μια μικρότερη βαρύτητα. Δηλαδή ενώ το «bitch» είναι ίδιο με το «πουτ…», το πρώτο μας ακούγεται σαν προσφώνηση, ενώ το δεύτερο είναι υποτιμητικό.
– Ίσως να μας φαίνονται και λιγότερο τραβηγμένα τα βιώματα που περιγράφουν οι Έλληνες τράπερ σε σχέση με αυτά που λένε οι Αμερικάνοι…
Ίσως…Δεν το γνωρίζω. Πολλές φορές είναι ακριβώς αυτό, ότι δεν υπάρχει αλήθεια πίσω από τους στίχους και απλά γράφονται στο πλαίσιο ενός μοτίβου θεματικής που αντλείται από την αμερικανική σκηνή. Δε θεωρώ ότι είναι τόσο έντονα τα πράγματα εδώ, όσο στις ΗΠΑ.
– Πώς θα περιέγραφες το είδος της μουσικής που θες να κάνεις; Υπάρχει κάτι συγκεκριμένο;
Δεν είναι συγκεκριμένο, όχι. Θα ήθελα να κάνω mainstream μουσική, αλλά θέλω να έχω και τα δικά μου αποτυπώματα στα τραγούδια, να βάζω τον δικό μου ψυχισμό, κάτι που μπορεί να μην έχει τόσο μεγάλη απήχηση στο κοινό.
– Πιστεύεις ότι το κοινό μπορεί να εκτιμήσει αυτό το καινούργιο που έχεις να προσφέρεις;
Θα μεταφράσω την ερώτησή σου αλλιώς. Με ρωτάς στην ουσία αν θεωρώ ότι μπορεί να εξελιχθεί η ελληνική μουσική βιομηχανία. Θεωρώ ότι η Ελλάδα αρχίζει και ανοίγει τα φτερά της, βλέπω αυτή την εξέλιξη. Το κοινό αποδέχεται περισσότερα πράγματα απ΄αυτά που θα αποδέχονταν πριν 3-4 χρόνια. Κι είναι ωραίο να ακούγεται κάτι καινούργιο, γιατί μετά καταντάει κουραστικό και βαρετό, όταν ακούμε ένα σταθερό είδος. Είναι ωραίο που παίρνουμε πια ακούσματα από άλλες χώρες.
– Δεδομένου ότι ξεκίνησες από το Youtube, όπως είπες, έχεις αποδεχτεί πως η επιτυχία των τραγουδιών θα κρίνεται από τις προβολές και τα downloads σε διάφορες πλατφόρμες;
Είναι μια πραγματικότητα πως πολλές φορές το πιο βαρετό τραγούδι μπορεί να γίνει τεράστιο hit και δεν δίνει ο κόσμος τόση σημασία σε κομμάτια που δεν είναι το ίδιο «εμφανίσιμα». Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που δεν τους γνωρίζει ο κόσμος και αξίζει να ακουστούν.
– Παρατηρώντας την εξωτερική σου εμφάνιση, αντιλαμβάνομαι ότι χτίζεις ένα στυλ και δε θες να τραγουδάς, θες να κάνεις performance, να είσαι μια περσόνα.
Χαίρομαι που το ακούω αυτό, είναι ακριβώς αυτό που θέλω. Θέλω να έχω τη σκηνική παρουσία, να έχω όλο το πακέτο. Θέλω πέρα από το να τραγουδάω, να δίνω ιδέες στον κόσμο, όπως ακριβώς μου δίνει ιδέες ο κόσμος.
– Είσαι 18 ετών και μέσα σε 5 χρόνια έχεις πάρει εμπειρίες που θα λέγαμε ότι είναι πάνω από την ηλικία σου. Πιστεύεις ότι αυτό σε ωριμάζει απότομα;
Είμαι ευγνώμων για όσες εμπειρίες έχω πάνω στη μουσική μέχρι σήμερα. Δεν πιστεύω ότι έχω ζήσει κάτι που είναι εξ ορισμού above my age. Δεν ξέρω αν είναι ασυνήθιστα ή όχι, αλλά νομίζω ότι είναι απλά πράγματα που έζησα.
– Δεν πιστεύεις ότι αυτό το κορίτσι που λέγεται Barbara, μπορεί να γίνει απότομα γυναίκα;
Δεν το έχω επεξεργαστεί αυτό, αλλά δεν το πιστεύω. Πάντα θα υπάρχει ένα κομμάτι από την κοπέλα μέσα μου. Δε θεωρώ ότι θα γίνω στο τσακ μπαμ γυναίκα. Θα έχω το δικό μου στυλ.
– Από Έλληνες καλλιτέχνες σου αρέσει κάποιος;
Η Τάμτα θεωρώ ότι κάνει σπουδαία πράγματα στη σκηνή και στη μουσική. Μου αρέσει ο Good Job Nicky γιατί φέρνει κι εκείνος, όπως κι εγώ, τους αμερικάνικους ήχους. Ξεχωρίζει επίσης για μένα και η Evangelia.
– Η κοπέλα που έκανε ντουέτο με τη Φουρέιρα;
Ναι. Εγώ την ξέρω πριν έρθει στην Ελλάδα, την είχα δει τυχαία στο Youtube και μου άρεσε η μουσική της γιατί συνδύαζε τη mainstream pop κι έβαλε μέσα ελληνικά ακούσματα.
– Αυτή την περίοδο ποιες είναι οι μουσικές σου επιρροές; Σε πολλά παιδιά της ηλικίας σου έχει πέρασε η k-pop.
Δεν έχω ακούσει πολύ k-pop, μόνο αποσπασματικά κάποια κομμάτια. Εγώ αυτή την περίοδο ακούω πολύ τζαζ, r’n’b, techno που είναι το κόλλημα μου εσχάτως και 80’s-90’s alternative pop.
– Πιστεύεις ότι η μουσική πρέπει να ενσωματώνει τα κοινωνικά προβλήματα;
Απ΄όσα καταλαβαίνω, οι άνθρωποι δεν αποδέχονται εύκολα κάποια πράγματα. Κι η μουσική μπορεί να είναι το όχημα για να τα κατανοήσουν. Κάποια πράγματα που μας απασχολούν ως κοινωνία, αποκτούν μέσα από τη μουσική μεγαλύτερο βάρος.
– Ανησυχεί ένα κορίτσι στην ηλικία σου για τον κόσμο γύρω μας; Σε καταβάλλουν όσα βλέπεις γύρω σου;
Προσωπικά δε με καταβάλλουν, αλλά θεωρώ ότι ο κόσμος δεν έχει καταλάβει ακόμα τι συμβαίνει. Είμαστε αρκετά πίσω σε μερικά πράγματα κι αυτό με στενοχωρεί. Υποδυόμαστε ότι έχουμε εξελιχθεί και είμαστε σαν την Αμερική και ώρες ώρες βλέπεις ότι γυρίζουμε 100 χρόνια πίσω. Με προβληματίζει που ακούμε τόσο συχνά για γυναικοκτονίες. Είναι πολύ στενάχωρο να βλέπω ότι οι άνθρωποι στη χώρα μου δε γίνονται καλύτεροι.
– Με τις παρέες σου τα συζητάς αυτά;
Σίγουρα. Κι αυτό θα με ωθήσει να γράψω και κάποια τραγούδια. Οι φίλοι μου πολλές φορές με εμπνέουν να γράψω κομμάτια.
Παλιά με ενδιέφερε πολύ πόσα likes θα πάρω, τι απήχηση θα έχουν οι αναρτήσεις μου. Τώρα ξεπέρασα αυτή την «ασθένεια»
– Στα τραγούδια σου, στους στίχους που γράφεις, αφήνεις ένα συναίσθημα. Ο στόχος είναι να φύγει από μέσα σου το συναίσθημα και να ξεχαστεί στο πέρασμα του χρόνου ή το τραγούδι να σου το θυμίζει, άρα είναι το τραγούδι ένα ημερολόγιο συναισθημάτων;
Είναι λίγο δύσκολη αυτή η ερώτηση. Και τα δύο νομίζω ότι συμβαίνουν. Σε μένα τουλάχιστον. Πάει και ανάλογα με το θέμα για το οποίο μιλάει κάθε τραγούδι.
– Τι είναι η μουσική για σένα;
Ένας τρόπος έκφρασης για μένα. Δεν εκφράζομαι τόσο έντονα στον προφορικό λόγο, όσο στη μουσική. Δεν είμαι ένας άνθρωπος που μπορεί να εκφραστεί εύκολα χωρίς μουσική. Οι στίχοι και η μελωδία είναι τα μέσα μου για να επικοινωνήσω. Μόνο η μουσική με εκφράζει. Χωρίς αυτή δε θα ήμουν εγώ και δε θα ήθελα να μην είμαι εγώ. Δεν υπάρχει μέρα που να μη γράψω στίχους ή να μην παίξω κάτι στο πιάνο και την κιθάρα.
– Αυτά τα δύο όργανα παίζεις;
Όχι, παίζω και μπάσο και γιουκαλίλι, που είναι και ο τίτλος στο νέο μου τραγούδι που μόλις κυκλοφόρησε από τη Minos EMI/Universal όπου ανήκω, παίζω λίγο ντραμς και ταμπουρά.
– Εκτός από τη μουσική, τι κάνει ένα κορίτσι στην ηλικία σου σήμερα;
Εμένα μου αρέσει να μπαίνω σε ένα πρόγραμμα πια. Αυτό το έπαθα με την καραντίνα. Παλιότερα, μπορεί να ξυπνούσα πολύ αργά και να πήγαινα κατευθείαν στη δουλειά, δεν είχα χρόνο με τον εαυτό μου. Πλέον, θα πάω για τρέξιμο, θα μου φτιάξω πρωινό, θα διαβάσω ένα βιβλίο, θα βγω με τους φίλους μου, ίσως κάνω ένα live στο TikTok, παίζω τένις, θα περπατήσω σε διάφορα μέρη. Πολλές φορές αυτό θα το κάνω μόνη μου.
– Μιας και αναφέρεις το TikTok, σε έχει πιάσει και σένα αυτή η νέα ασθένεια των ανθρώπων να ζουν μέσα από τα likes και την απήχηση των αναρτήσεων τους;
Παλιά με ενδιέφερε πολύ. Αν πάμε πίσω 1.5 χρόνο, θα σου πω ότι το είχα αυτό. Τώρα νομίζω το έχω ελέγξει και δεν κάθομαι να μετράω τα likes.
– Η μουσική είναι ένας τομέας μεγάλης προβολής. Εκ των πραγμάτων, κάποια στιγμή θα γίνεις influencer, θα γίνεις celebrity.
Από τη στιγμή που έχω ένα προφίλ στο Instagram και ανεβάζω και είμαι ενεργή 24 ώρες το 24ωρο, σίγουρα αυτό είναι κάτι που το παρατηρώ.
– Φοβάσαι ότι είναι αποπροσανατολιστικό ως προς τη μουσική;
Όχι, δε νομίζω. Είναι κάτι έξτρα που προσφέρει κάποια πράγματα, αλλά ως εκεί.
– Έχεις κάποιο σχέδιο για το μέλλον;
Έχω πολλά σχέδια. Είμαι άνθρωπος που σχεδιάζει πολλά πράγματα. Μέσα μου σκέφτομαι βέβαια ότι ο Θεός γελάει, αλλά εγώ συνεχίζω, τα κάνω τα πλάνα μου τα μακρινά, βάζω πολλούς στόχους που θέλω να πετύχω. Κι είμαι απόλυτη σε αυτούς τους στόχους, θα παλέψω μέχρι να τους πετύχω.
– Αν είχες μπροστά σου δύο πόρτες και η μία σε οδηγούσε σε ένα και μοναδικό live με 100.000 ανθρώπους, ενώ η δεύτερη σε μια μικρή μουσική σκηνή με 40-50 άτομα, όπου θα εμφανιζόσουν για πολλά χρόνια, τι θα επέλεγες;
Επειδή έχω όνειρο να τραγουδήσω σε μια μεγάλη σκηνή, θα πω το πρώτο. Γιατί θα φροντίσω, από τη στιγμή που ξέρω ότι θα είναι η μία και μοναδική συναυλία, να είναι έτσι όπως την ονειρευόμουν. Θα την έχω σχεδιάσει τέλεια και δε θα σκέφτομαι τι θα μπορούσα να κάνω καλύτερο.
*Photo credits: Andy Dizis