Από τη Νέα Υόρκη στην Ελλάδα κι από κει σε ένα μπρος πίσω. Η Φιόνα Γεωργιάδη είναι τα τελευταία 5 χρόνια ένα από τα πιο φρέσκα πρόσωπα της ελληνικής μυθοπλασίας και μέσα από τον ρόλο της στη σειρά The Friend βρίσκει ένα γερό πάτημα για την πορεία της.
Στη σειρά της Φωτεινής Αθερίδου υποδύεται την Αριάδνη, μια κοπέλα παντρεμένη με έναν συγγραφέα που είναι σούπερ ανέραστος, η οποία είχε για καιρό ερωτικές περιπτύξεις με τον Ορφέα, τον κεντρικό ήρωα της ιστορίας.
Η συμμετοχή σε μια σειρά με κεντρική ιδέα την επί πληρωμή φιλία είναι ίσως κι ένα statement για το πώς αναπτύσσονται οι συναναστροφές των ανθρώπων σήμερα και με τη Φιόνα Γεωργιάδη συζητήσαμε σε μια συνέντευξη-to know her better για το The Friend, τη μυθοπλασία, τις διαφορές τηλεόρασης και streaming, αλλά και για την θέση που έχουν στη ζωή της η μετάνοια και η συγχώρεση.
Πώς προέκυψε η δική σου συμμετοχή στη σειρά The Friend και τι είχε ο ρόλος σου που θέλησες να το κάνεις;
Είχα συνεργαστεί επιτυχώς στο παρελθόν με την αγαπημένη Ευαγγελία Τζανέτου, η οποία ήταν βοηθός σκηνοθέτη και κάστινγκ στη σειρά μας και έτσι έγινε το πρώτο τηλεφώνημα. Κατόπιν, γνώρισα το Σέργιο (Κωνσταντινίδη), που με κέρδισε αμέσως με τον επαγγελματισμό και τον εξαιρετικό χαράκτηρα του και ήθελα πολύ να συνεργαστούμε.
Το σενάριο το εκτίμησα κατευθείαν…για το σταράτο χιούμορ του, μια ωραία «κάφρικη» ματιά και μια αμεσότητα που λείπει συνήθως από τους διαλόγους στα ελληνικά sitcom. Την δε Αριάδνη, την ξεχώρισα απο την πρώτη ανάγνωση… Αντισυμβατική, μπερδεμένη, σκοτεινή και deathpan απ’έξω, αλλά με χειμαρρώδες συναίσθημα μέσα της.
Η φανταστική Φωτεινή (Αθερίδου), ο Σέργιος και εγώ την πλάσαμε περαιτέρω με έναν διαφορετικό τρόπο από την αρχική της γραφή. Τους ευχαριστώ και τους δυο ιδιαίτερα για την εμπιστοσύνη και την ωραία συνεργασία.
Αν αφήσει κάποιος στην άκρη το χιούμορ της σειράς και το μυστήριο που προκύπτει με την σύνδεση των χαρακτήρων, έχει κι ένα θέμα που το θεωρώ πολύ της εποχής μας και των επόμενων εποχών. Η δύσκολη εύρεση της φιλίας, η αδυναμία των ανθρώπων να συνδεθούν με κάποιον με φυσική συναναστροφή, ο φόβος να πληγωθούν, τους οδηγεί στην επί χρήμασι φιλία. Κάπως τρομακτικό ε;
Είναι πράγματι σημείο των καιρών μας η σαθρότητα των σχέσεων και η έλλειψη ουσιαστικών αξιών. Τα παραπάνω που αναλύεις είναι απόρροια κακής ψυχολογικής κατάστασης των σημερινών ανθρώπων.
Αυτά όλα συμβαίνουν, ταυτόχρονα όμως οι γενιές αλλάζουν και βρίσκουν άλλες μορφές επικοινωνίας και θέλω να πιστεύω ότι δημιουργούν τους δικούς τους τρόπους σύνδεσης. Η ζωή θέλει και τύχη, καθώς και μια πεποίθηση πως η δύναμη για να φτιάξουμε μια πραγματική φιλία εξαρτάται μεν από τους άλλους, αλλά υπάρχει μέσα μας.
Έχεις βιώσει καθόλου κάτι αντίστοιχο; Να νιώθεις πως δε μπορείς να κάνεις την απλή συνομιλία με έναν άνθρωπο από κοντά κι ενώ μπορεί μέσα από τα social να μιλάτε μια χαρά;
Όχι ιδιαίτερα… Εξακολουθώ να απολαμβάνω την δια ζώσης επικοινωνία, και νομίζω ότι σε αυτήν εκφράζομαι και συνδέομαι καλύτερα.
Βλέποντας τη σειρά στο ΑΝΤ1+ πόσο αλλάζει η εικόνα σου γι΄αυτή σε σχέση με την εικόνα που απέκτησες στα γυρίσματα, όπου σίγουρα είναι κάτι διαφορετικό από τη σειρά των σκηνών μέχρι τις σκηνές στις οποίες δε συμμετέχεις;
Δεν είχα ιδέα πώς θα είναι το αποτέλεσμα, είχα όμως εμπιστοσύνη στο Σέργιο και όλους τους συντελεστές και το συνεργείο μας, και θεωρώ ότι μας δικαίωσαν απολύτως. Μου αρέσει αυτό που παρακολουθώ συνολικά, ανυπομονώ να δω τα επόμενα επεισόδια. Νιώθω ότι τα επεισόδια είναι σαν ένα ωραίο σφηνάκι, που πολύ θα ´θελες να σου προσφέρουν στα καπάκια άλλο ένα! (γέλια)
Εγώ προσωπικά, ως θεατής, αντιλαμβάνομαι διαφορές στο αποτέλεσμα μιας σειράς που είναι σε πλατφόρμα κι έχει τη λογική του Netflix. Εσύ από τη μεριά του ηθοποιού, το βλέπεις;
Το παρατηρώ αυτό που λες βέβαια… οι κάμερες, η φωτογραφία, τα κάδρα είναι στη λογική πλατφόρμας και αναβαθμίζουν την τελική παρουσία της σειράς. Στη σημερινή όμως μυθοπλασία, βλέπουμε καταπληκτικά αποτελέσματα τόσο στη δημόσια τηλεόραση όσο και σε κάποια ιδιωτικά κανάλια.
Σε μια εποχή που το κοινό καταναλώνει διαρκώς σειρές, από το εξωτερικό και τις εγχώριες, και το κάνει με καλή διάθεση, πώς βλέπεις το τοπίο που διαμορφώνεται; Είσαι αισιόδοξη; Έχουν ανοιχτεί τόσες πολλές πόρτες, όσες φαντάζεται κάποιος από την απ΄έξω;
Είμαι αισιόδοξη και χαρούμενη για το γεγονός ότι επενδύονται χρήματα στη μυθοπλασία. Δεν είχαμε λιγότερο ταλέντο εγχώρια, απλώς τα budget ήταν μικρότερα.
Η δουλειά του ηθοποιού λειτουργεί αγχολυτικά για σένα; Μακιγιάρεις τις ανασφάλειες που μπορεί να έχεις ή τις ανησυχίες σου μέσα από έναν ρόλο;
Δεν θα έλεγα ότι τις μακιγιάρω ούτε ότι επηρεάζεται ιδιαίτερα η λειτουργία μου στην προσωπική ζωή εξαιτίας ενός ρόλου. Πάντως, δοκιμάζοντας διαφορετικούς ρόλους μέσα στο πλαίσιο ενός παιχνιδιού, όπως είναι η υποκριτική, μπορείς μέσω της παρατηρήσης να γνωρίσεις τον εαυτό σου καλύτερα και ενδεχομένως να βιώσεις μεγαλύτερη ενσυναίσθηση απέναντι στο διαφορετικό.
Οι ρόλοι που υποδυόμαστε έχουν πάντα κάτι από μας, αλλά ταυτόχρονα και κάτι που δεν μας είναι οικείο. Έτσι, αν το ερευνήσουμε για να το ενσαρκώσουμε, έπειτα μπορούμε να το αναγνωρίζουμε γύρω μας ευκολότερα.
Πόσο επηρεάζει η ψυχολογική σου κατάσταση την απόδοση σου σε έναν ρόλο; Αν για παράδειγμα είσαι σε μια κατάσταση θλίψης, μπορείς να είσαι υποκριτικά χαρούμενη;
Η εμπειρία είναι δυνατός σύμμαχος και, νομίζω, η μόνη απάντηση στο παραπάνω ερώτημα. Ο ηθοποιός είναι ζωντανός οργανισμός με νευρικό σύστημα, που επηρεάζεται από ερεθίσματα, επόμενως σίγουρα υπάρχουν καλύτερες και χειρότερες μέρες. Όμως μεγαλώνοντας, η εργαλειοθήκη του ηθοποιού γίνεται πλουσιότερη, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει περισσότερες συνθήκες.
Δεν ξέρω πως ήταν παλιότερα και αν είναι μια μεγάλη μπούρδα αυτό που συνηθίζουμε να λέμε ότι «στην εποχή μας συμβαίνει το χ, ψ πράγμα». Σε κάθε περίπτωση, συναντώ συχνά ανθρώπους που αγνοούν τον σκοπό τους, που βρίσκονται σε μια διαδικασία αγχωτικής αναζήτησης και νιώθουν λίγοι που δεν έχουν έναν ξεκάθαρο στόχο. Ταυτίζεσαι καθόλου με αυτό;
Όχι τόσο. Ίσως, επειδή πριν 10 χρόνια πέρασα μια μεγάλη υπαρξιακή κρίση, κρίση
ταυτότητας επίσης ακούω να την αποκαλούν. Δικαίως, θα πω, λένε πως μετά το βαθύ σκοτάδι
έρχεται φως. Παρ’ όλα αυτά, πάντα γεννιούνται καινούρια διλήμματα και η ζωή μεταλλάσσει
τις προκλήσεις της και πρέπει ξανά και ξανά να διαπραγματεύεσαι τις εσωτερικές ισορροπίες
σου.
Αυτό είναι μάλλον κάτι για το οποίο ποτέ δεν θα σταματήσω να παλεύω, όσο και να
επιδιώκω να με αγχώνει λιγότερο μεγαλώνοντας. Το μόνο σίγουρο, πάντως, είναι ότι όταν το
αίσθημα προορισμού ρέει μέσα μου ευτυχώ, και αυτή η ροή είναι ο πραγματικός μου
σύμβουλος.
Ποια θα έλεγες ότι είναι η φιλοσοφία ζωής με την οποία πορεύεσαι;
Σε κάθε στιγμή, αυτό που επιλέγω, αντικατοπτρίζει και αναλογεί σε ένα δικό μου κομμάτι. Όλα τα κομμάτια μου σε κάθε φάση ζωής είναι δικά μου, δεν θέλω να απορρίπτω κανένα, παρά μόνο να μετουσιώνω σε κάτι άλλο, αν δεν με ευχαριστεί πια. Κάθε στιγμή ανήκει στο στάδιο εξέλιξης που διανύω και αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μετανιώνω για τίποτα, απλώς θέλω να αποδέχομαι ακόμα και τη μετάνοια.
Αγαπώ τη χαρά και το γέλιο, θέλω να συγχωρώ εαυτόν και άλλους και επιθυμώ τη βελτίωση μου, με σκοπό την εσωτερική και εξωτερική ροή. Αναζητώ και απολαμβάνω να έχω δίπλα μου συνειδητούς ανθρώπους, ως συνοδοιπόρους στην προσωπική διαδρομή του καθενός μας.
Τι φοβάσαι;
Την αρρώστια και… το θάνατο των αγαπημένων μου ανθρώπων
* Βρες τη σειρά The Friend στο ΑΝΤ1+