Πολυπράγμων, ανήσυχος, λάτρης της ΑΕΚ και της κρητικής παράδοσης, με γνωριμίες ανά τον κόσμο σε πάρα πολλούς τομείς. Ο Μιχάλης Λεφάκης συνδέθηκε με τον αθλητισμό, τον κινηματογράφο, την πολιτική, το επιχειρείν… Με σημαντική συμβολή στο χτίσιμο της ελληνικής κουλτούρας (και υποκουλτούρας) των 80s και 90s.
Διαδικτυακές πηγές αναφέρουν ότι γεννήθηκε το 1932. Άργησε πολλά χρόνια να πάρει απολυτήριο Γυμνασίου, αλλά κι αυτό έγινε για συγκεκριμένο σκοπό. Όταν δημιουργήθηκε η κυβέρνηση του Στέφανου Στεφανόπουλου το 1965, ο Κρητικός διορίστηκε διευθυντής του γραφείου του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος τότε ήταν υπουργός Συντονισμού. Έπρεπε, λοιπόν, να δώσει εξετάσεις και να διευθετήσει το ζήτημα.
Στο μεταξύ, ο Λεφάκης είχε ήδη εκδηλώσει ανησυχία στο πολιτιστικό σκέλος, αφού από τα 25 του φέρεται να ασχολείται ενεργά με τις κινηματογραφικές παραγωγές. Επίσης, στις αρχές της δεκαετίας του 1960 οραματιζόταν τη δημιουργία ενός χορευτικού σωματείου Βρακοφόρων. Λίγα χρόνια αργότερα έβαλε το χέρι στην τσέπη και απέκτησε το 51% μιας εταιρείας. Όταν περιήλθε ολόκληρη στα χέρια του εξελίχθηκε στην περίφημη «Γκρέκα Φιλμ», με έδρα τη συμβολή των οδών Ακαδημίας & Εμμανουήλ Μπενάκη.
«Οι φανταρίνες», «Ο Κώτσος στην ΕΟΚ», «Γκαρσονιέρα για δέκα», «Ο σεξοκυνηγός», «Αλαλούμ», «Φυλακές ανηλίκων», «Χούλιγκανς: Κάτω τα χέρια απ’ τα νιάτα», «Δάσκαλε τι δίδασκες;», είναι μερικές από τις γνωστές ταινίες όπου υπήρξε παραγωγός.
Πριν απ’ όλα αυτά, όμως, ο Λεφάκης είχε εκδηλώσει αντιστασιακή δράση και είχε φυλακιστεί την περίοδο της Δικτατορίας. Μάλιστα, το 1981 η «Γκρέκα Φιλμ» είχε αναλάβει την παραγωγή του ντοκιμαντέρ «Άρης Βελουχιώτης: Το δίλημμα», όπου υπάρχουν συγκλονιστικές μαρτυρίες συμπολεμιστών του πρωτοκαπετάνιου του ΕΛΑΣ. Η μουσική σύνθεση ήταν του Λουκιανού Κηλαηδόνη.
Παράλληλα, είχε αρχίσει να εμπλέκεται στα διοικητικά της αγαπημένης του ΑΕΚ. Πρόλαβε τη χρυσή εποχή Μπάρλου, έζησε όμως και τον κατήφορο του ποδοσφαιρικού τμήματος. Υπηρέτησε σε πολλές βαθμίδες τόσο την ΠΑΕ όσο την Ερασιτεχνική. Άτομα που τον γνώρισαν προσωπικά, κάνουν λόγο για έναν «άγιο άνθρωπο».
Ένα από τα πολλά περιστατικά που φανερώνουν το ποιόν του καταγράφηκε στις 13 Μαΐου 1981. Τότε διεξήχθη ο πρώτος αγώνας για την προημιτελική φάση του Κυπέλλου Ελλάδας κόντρα στον Άρη, στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Ξέσπασαν τρομερά επεισόδια μεταξύ παικτών και παραγόντων των δύο ομάδων, σε σημείο που χρειάστηκε η επέμβαση μιας διμοιρίας των ΜΑΤ.
Έπειτα από τη λήξη του αγώνα (σ.σ. 2-2 το σκορ), ο παράγοντας της «Ένωσης» είχε δηλώσει: «Δεν έχουμε τίποτα με τον Άρη και ούτε θέλουμε να διαταραχθούν οι καλές σχέσεις των δύο συλλόγων μας. Τα επεισόδια ήταν απαράδεκτα και θλιβερά. Θα ευχόμουν να είχε χάσει η ΑΕΚ και να μην είχε γίνει τίποτα άσχημο».
Μερικά χρόνια αργότερα, ο Λεφάκης διετέλεσε πρόεδρος του ΤΑΚ ΑΕΚ (1994-96), διαδεχόμενος τη σύζυγό του Αθηνά (1993-94), η οποία είχε τον ίδιο ρόλο και στην Ερασιτεχνική.
Αναμφίβολα, η μεγαλύτερη επιτυχία του ήταν η απόκτηση του Ρολάντο Μπλάκμαν στα τέλη του 1994. Δεν ήταν λίγο να παίξει στο «Γ. Μόσχος» ο τέσσερις φορές all-star των Ντάλας Μάβερικς και επί τέσσερις μήνες ελεύθερος από τους Νιου Γιορκ Νικς, οι οποίοι την προηγούμενη σεζόν είχαν καταλάβει τη 2η θέση στο NBA. Μία συμφωνία ύψους 450.000 δολαρίων που έφερε εις πέρας ο πολύ γνωστός Αμερικανός ατζέντης Τζορτζ Άντριους.
Αν μη τι άλλο, ο Κρητικός παραγωγός και παράγοντας ήταν ο άνθρωπος που έβαλε τις βάσεις εξυγίανσης στην πολύπαθη ΑΕΚ της μετά-Ψωμιάδη εποχής, προτού αναλάβει ο Γιάννης Φιλίππου. Ασχέτως αν ο Μπλάκμαν διαμαρτυρόταν για τα σπασμένα παράθυρα στο κλειστό της Νέας Φιλαδέλφειας. «Κάνει κρύο», του έλεγε συχνά-πυκνά.
Μελανό σημείο του Λεφάκη η προσπάθειά του να πείσει τον ιδιοκτήτη Ανδρέα Ζαφειρόπουλο για πώληση της ΠΑΕ στον Γιώργο Κοσκωτά, μερικούς μήνες προτού ο Ελληνοαμερικανός επιχειρηματίας αποκτήσει τις μετοχές του Ολυμπιακού. Δεν ήξερε, δεν ρώταγε; Ευτυχώς που τα υπόλοιπα μέλη του «κιτρινόμαυρου» Δ.Σ. ήταν εκ διαμέτρου αντίθετα σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο.
Με αφορμή το πρόσφατο ρετρό θέμα περί εμπλοκής των Τζον Τραβόλτα και Σοφία Λόρεν στα κοινά της ΠΑΕ ΑΕΚ, για το τέλος αφήσαμε τις κοσμοϊστορικές γνωριμίες του Κρητικού επιχειρηματία.
Το καλοκαίρι του 1987 ο Λεφάκης έφερε στην Ελλάδα τη θρυλική πορνοστάρ, ακτιβίστρια και πολιτικό «Τσιτσιολίνα» (σ.σ. πραγματικό όνομα Ιλόνα Στάλερ). Ολόκληρη η χώρα κινήθηκε στους ανάλαφρους ρυθμούς της. Ζωή Λάσκαρη, Γιάννης Πουλόπουλος, Αντύπας, Ρίτα Σακελλαρίου, Κατερίνα Στανίση, Αλέξανδρος Λυκουρέζος… Νυχτερινά κέντρα, εφημερίδες, κόσμος. Χαμός!
Έναν χρόνο αργότερα, συγκεκριμένα τον Μάιο του 1988, ο καταφερτζής επιχειρηματίας έπεισε τον Ντέιβιντ Χάσελχοφ να έρθει για διαφημιστικούς σκοπούς και… λεζάντα με τον θρυλικό ΚΙΤ. Θερμή υποδοχή στο αεροδρόμιο του Ελληνικού, πόζες με τη Βίκυ Μιχαλονάκου (παρουσιάστρια της εκπομπής «Ερωτοδικείο» στο New Channel), σπάσιμο πιάτων στα μπουζούκια, επίδειξη οδηγικής δεξιοτεχνίας στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας κ.λπ. Αμέτρητοι οι θαυμαστές, κυρίως παιδιά και έφηβοι, που προσπαθούσαν να φωτογραφηθούν μαζί του ή να μπουν στο αυτοκίνητό του.
Ο Μιχάλης Λεφάκης «έφυγε» από τη ζωή στις 14 Μαΐου 1996, χάνοντας τη «μάχη» με τον καρκίνο. Δεν πρόλαβε να δει την μπασκετική ΑΕΚ να διεκδικεί τον τίτλο της επόμενης χρονιάς και να καταλαμβάνει εν τέλει τη 2η θέση για πρώτη φορά από το μακρινό 1974. Το τελευταίο «αντίο» δόθηκε στο Α’ Νεκροταφείο.