«Σίγουρα δεν είναι ο ιδανικός τρόπος να ατενίζεις τη νέα χρονιά, να ξεκινά με στεφάνια αποχαιρετισμών, λεπτά σιγής, μαύρα περιβραχιόνια και το πολυτραγουδισμένο κλαμπ του παραδείσου αυξημένο κατά ένα ακόμη μέλος. Σίγουρα όταν ο θάνατος χτυπά τυφλά και αλλόκοτα τον μοναδικό πρώην ποδοσφαιριστή της ΑΕΛ που συνέχισε να είναι κοντά της ακόμη και με εισιτήριο διαρκείας, να μοιράζεται τόσο έντονα την αγωνία των τωρινών ποδοσφαιριστών, οι συνειρμοί αρχίζουν και δημιουργούν μια επικίνδυνη, απόκοσμη αύρα».
Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι οργανωμένοι οπαδοί της Λάρισας στο match program της αναμέτρησης με τον Ατρόμητο για την πρώτη αγωνιστική της σεζόν 2010-11. Ο παίκτης που ο θάνατος «χτύπησε τυφλά και αλλόκοτα» ήταν ο Παναγιώτης Μπαχράμης, που λίγες ημέρες πριν, είχε χάσει με τραγικό τρόπο τη ζωή του όταν κάνοντας ψαροντούφεκο παρασύρθηκε από ταχύπλοο σκάφος, που δεν είχε αντιληφθεί την παρουσία του, σε παραλία της Κυπαρισσίας. Ήταν 13 Αυγούστου του 2010 όταν στον κατάλογο θυμάτων πρώην ή νυν παικτών της χαροκαμένης ΑΕΛ προστέθηκε ένα μέλος. To κακό ξεκίνησε το 1965 όταν ο – τότε – 18χρονος τερματοφύλακας Θόδωρος Πασσιάς έχασε τη ζωή του από εσωτερική αιμορραγία ύστερα από χτύπημα στον νεφρό κατά τη διάρκεια της προπόνησης.
Η δεύτερη πράξη του δράματος θα παιχτεί το Σεπτέμβριο του 1979, με το τροχαίο δυστύχημα των νεαρών και μελών της Εθνικής Ελπίδων, Δημήτρη Κουκουλίτσιου και Δημήτρη Μουσιάρη. Το Μάρτιο του 1997 έσβησε με τον ίδιο τρόπο ο ιδιαίτερα αγαπητός στη Λάρισα Λευτέρης Μίλος, που είχε παίξει στον κάμπο για μια πενταετία και μόλις έξι μήνες αργότερα ο θρυλικός αρχηγός της πορείας πρωταθλητισμού του ’87-’88, Γιώργος Μητσιμπόνας. Το Νοέμβριο του 2009 ο Μεξικάνος Αντόνιο Ντε Νίγκρις αφήνει την τελευταία πνοή στον ύπνο του από ανακοπή και πριν συμπληρωθούν εννιά μήνες ο Παναγιώτης Μπαχράμης βυθίζει για μία ακόμη φορά στο πένθος την οικογένεια της ΑΕΛ, με την οποία είχε αγωνιστεί για τέσσερα χρόνια (2004-08).
Ο γεννηθείς το Μάρτιο του 1976 παίκτης υπήρξε ιδιαίτερα άτυχος και κατά τη διάρκεια της καριέρας του. Το 1997 ένας τραυματισμός δεν του επέτρεψε να συμμετάσχει στην προκριματική φάση του Euro u21, διοργάνωση στην οποία η Ελλάδα έφτασε έως τον τελικό, το καλοκαίρι του ‘98. Τρία χρόνια αργότερα ο Μπαχράμης είχε συμφωνήσει σχεδόν σε όλα με την ΑΕΚ, αλλά ένας νέος, σοβαρός, τραυματισμός έγινε αιτία να χαλάσει η μεταγραφή. Το δεύτερο χτύπημα ήταν και ο λόγος που ο Καλαματιανός μέσος δεν έκανε τελικά την καριέρα που προοιωνιζόταν το ταλέντο και τα προσόντα του. Θα ορκίζονταν για αυτό οι άνθρωποι της Φιορεντίνα, οι οποίοι είχαν εντυπωσιαστεί από τον 23χρονο τότε παίκτη σε φιλικό με την Καλαμάτα το καλοκαίρι του ’99.
Τακτικό μέλος της Εθνικής Νέων, στην Ελπίδων έκανε τελικά μόνο δύο συμμετοχές ενόσω ήταν παίκτης της Καλαμάτας, με την οποία έπαιξε στο Κύπελλο Ιντερτότο το 2000. Μετά από εφτά χρόνια στη «Μαύρη θύελλα», στην οποία θεωρείται έως και σήμερα ένας από τους καλύτερους Έλληνες ποδοσφαιριστές που φόρεσαν τη φανέλα της, μεταπήδησε στον Ηρακλή. Έπαιξε για μια τριετία στον Γηραιό και το 2004 μεταγράφηκε στη Λάρισα, με την οποία ανέπτυξε ένα δέσιμο καρμικό. Συνέβαλε στην επιστροφή της ομάδας στη μεγάλη κατηγορία και το 2007 κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος (με το 2-1 απέναντι στον Παναθηναϊκό), αν και δεν αγωνίστηκε στον τελικό. Έπαιξε ωστόσο στον τελικό του Σούπερ Καπ και τη σεζόν 2007-08 στο Κύπελλο UEFA, στη μεγάλη πορεία της ΑΕΛ, που απέκλεισε την Μπλάκμπερν και αντιμετώπισε στους ομίλους Ζενίτ, Έβερτον, Άλκμααρ και Νυρεμβέργη.
Στη Λάρισα έγινε ένας από τους αγαπημένους της εξέδρας, λόγω του παροιμιώδους πάθους και της αφοσίωσής του. Αναγνωρίστηκε επιπλέον ως υπόδειγμα ήθους, αλλά και ως ο παίκτης που θα προέτασσε πάντα το κοινό συμφέρον, καλύπτοντας, ανάλογα με τις ανάγκες, όλες τις θέσεις της μεσαίας γραμμής. Και όχι μόνο. Τον Απρίλιο του 2006, στη ρεβάνς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, έπαιξε και τερματοφύλακας στα έξι λεπτά των καθυστερήσεων, καθώς ο Στέφανος Κοτσόλης τραυματίστηκε και οι αλλαγές είχαν συμπληρωθεί. Στο πρώτο ματς κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, λίγες ημέρες, νωρίτερα, είχε ξεδιπλώσει μία από τις φάσεις – χαϊλάιτ της καριέρας του. Με μια εξαιρετική προσποίηση, πολύ πίσω από τη μεσαία γραμμή, απέφυγε τον Στολτίδη και έβγαλε μια απίθανη κάθετη πάσα στην πλάτη της άμυνας, που αξιοποίησε ο Αλωνεύτης, μειώνοντας σε 2-1.
Δυστυχώς οι τραυματισμοί τον ταλαιπώρησαν σε όλη την καριέρα του και ποιος ξέρει, μπορεί τον καταραμένο Αύγουστο του ’10 να συμμετείχε στην προετοιμασία κάποιας ομάδας αντί να παραθερίζει. Είχε μόλις ολοκληρωθεί το διετές συμβόλαιο του με τη Βέροια, με την οποία έπαιξε και στη Β’ και στη Γ’ Κατηγορία. Προτού προλάβει να απολαύσει τον ελεύθερο χρόνο του και να χαρεί όσο θα ήθελε τις δύο κορούλες του, το αγαπημένο χόμπι του στάθηκε μοιραίο.
Λίγους μήνες πριν το θάνατό του ο αγαπημένος «Μπότης» φίλων και οπαδών είχε φτιάξει ένα βίντεο με τις καλύτερες φάσεις της καριέρας του. Το είχε «ντύσει» μουσικά με το τραγούδι του Νίκου Ξυλούρη «Γεννήθηκα». Σαν να ήξερε τι θα γινόταν, έλεγαν τότε κάποια μέλη της οικογένειάς του, καθώς μεταξύ άλλων οι στίχοι αναφέρουν: «Γεννήθηκα στο βλέφαρο του κεραυνού, σβήνω κυλώντας στα νερά…».