Στην Ελλάδα το να γίνεις διάσημος αλλά να σε φωνάζει ο κόσμος με το μικρό σου όνομα είναι σημάδι της απόλυτης επιτυχίας. Πράγμα που συνέβη στην πολιτική με τον Αντρέα (Παπανδρέου) ή στην μουσική με τον Στράτο (Διονυσίου) κι όσο κι αν φαίνεται παράξενο, στην ίδια κατηγορία μια θέση έχει και η Ταϋγέτη: Η ηθοποιός που έχοντας απόλυτη επίγνωση και αυτοσαρκαστικό χιούμορ, έλεγε πως η ίδια ήταν η… Μις Ελλάς της ασχήμιας!
Τον ακόμη πιο βαρύγδουπο τίτλο της… Σταρ Ελλάς τον είχε απονείμει στην άλλη πανέμορφη «άσχημη» του καλλιτεχνικού χώρου, την Γεωργία Βασιλειάδου, με την οποία είχαν συνεργαστεί πολλές φορές και τις συνέδεε και προσωπική φιλία.
Οι περισσότεροι γνώρισαν την Ταϋγέτη Μπασούρη, όπως ήταν το πλήρες ονοματεπώνυμό της, από τους ρόλους της άσχημης στον ελληνικό κινηματογράφο. Ακολουθώντας μια σταθερή μανιέρα, έπαιξε σε πολλές ταινίες, ιδιαίτερα την δεκαετία του 1960 όταν και βρέθηκε στο πλευρό του σπουδαίου Θανάση Βέγγου. Αναμφίβολα, ανάμεσα σε άλλα, ξεχωρίζει το φιλμ «Παπατρέχας» όπου ως θεία Καλλιόπη, ούρλιαζε με βαρύ καημό το περίφημο «θα σκοτωθώ!»;
Εκείνα ήταν τα «καλά» χρόνια στην ζωή της ηθοποιού που γεννήθηκε το 1914, αλλά ποτέ δεν ήθελε να αποκαλύπτει την ηλικία της! Νωρίτερα είχε περάσει δύσκολα, κυρίως λόγω των πολιτικών ιδεολογιών και φρονημάτων της. Αφού σπούδασε υποκριτική στην Σχολή Εθνικού Ωδείου και στη συνέχεια σε αυτή του Εθνικού Θεάτρου, άρχισε να εμφανίζεται στο σανίδι την περίοδο της Κατοχής, την ίδια δηλαδή που ανέπτυξε παράλληλα αντιστασιακή δράση, εντασσόμενη στο ΕΑΜ θεάτρου και στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας.
Για τις ιδέες της συνελήφθη, φυλακίστηκε και πέρασε μια ολόκληρη τετραετία στην εξορία, περνώντας διαδοχικά από την Χίο, την Μακρόνησο, το Τρίκερι και τον Αϊ-Στράτη. Σε συνέντευξη που είχε δώσει στο «Symbol», είχε πει για εκείνα τα χρόνια: «Ο άνθρωπος πρέπει να υπερασπίζεται τα πιστεύω του μέχρι το τέλος. Τέσσερα χρόνια κάθισα στην εξορία επειδή αρνιόμουνα να υπογράψω ότι δεν είμαι κομμουνίστρια. Άμα πιστεύεις σε κάτι με όλο σου το είναι, αντέχεις και τον πόνο και όλα. Το ξύλο που έτρωγα στη Μακρόνησο με πεισμάτωνε ακόμα πιο πολύ», τόνισε ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί η αγάπη με την οποία αναφέρθηκε ακόμη και στους βασανιστές της.
«Συχνά οι άνθρωποι γίνονται σκληροί χωρίς τη θέλησή τους. Θυμάμαι, στην εξορία, κάτι κακόμοιρα δεκαεννιάχρονα φανταράκια που τα υποχρέωναν να με χτυπάνε. Δεν μπορούσαν να το κάνουν, έβαζαν τα κλάματα και με παρακαλούσαν να προσποιούμαι ότι φωνάζω από πόνο, γιατί διαφορετικά θα τις έτρωγαν εκείνα» είπε χαρακτηριστικά…
Έτσι κι αλλιώς η Ταϋγέτη από μικρή είχε μάθει να υπομένει αγόγγυστα και να προχωρά, κρατώντας μέσα στα βάθη της ψυχής της σχεδόν τα πάντα. Έχασε πολύ νωρίς την μητέρα της και έκτοτε ανέλαβε την φροντίδα της αδελφής της η οποία αντιμετώπιζε προβλήματα υγείας. Αυτή η σχέση μεταξύ των δύο κράτησε για μια ολόκληρη ζωή, με πολλούς να θεωρούν ότι αυτός ήταν ένας από τους λόγους για τους οποίους η ηθοποιός προτίμησε να μην παντρευτεί, αν και όπως έλεγε συχνά, είχε τα φλερτ και τις επιτυχίες της στο αντρικό φύλο.
Αφού πέρασε τις κακουχίες και τα βασανιστήρια της εξορίας πληρώνοντας τα πολιτικά «πιστεύω» της, αλλά και περήφανη μη έχοντας υπογράψει την διαβόητη «δήλωση», επανήλθε στον καλλιτεχνικό χώρο, κάνοντας ουσιαστικά δύο παράλληλες καριέρες. Στο σινεμά παρέμεινε η άσχημη του ελληνικού κινηματογράφου, την ίδια ώρα που στο θέατρο κατάφερε να λάμψει, απαλλαγμένη από την υποχρέωση να ενσαρκώνει αυτούς τους συγκεκριμένους και προκάτ ρόλους.
Διακρίθηκε σε όλα τα είδη, ξεκινώντας από την κωμωδία ή την επιθεώρηση και φτάνοντας μέχρι το δράμα και την τραγωδία, σε κλασικό αλλά και σύγχρονο ρεπερτόριο. Για περίπου 25 χρόνια μοιράζει τον χρόνο της ανάμεσα σε σινεμά και θέατρο, ενώ θα κάνει κι ένα πέρασμα από την τηλεόραση την σεζόν 1972-1973, όταν συμμετέχει στο σίριαλ «Το 24ωρο ενός παλιατζή», δίπλα σε μεγάλα ονόματα όπως ο Μίμης Φωτόπουλος, ο Γιώργος Γαβριηλίδης, ο Αθηνόδωρος Προύσαλης και πολλοί άλλοι. Δυστυχώς η σειρά δεν σώζεται στα αρχεία της ΕΡΤ, όπως και άλλα κομμάτια της ιστορίας της ελληνικής tv.
Η μοίρα πάντως το διάλεξε ώστε η τελευταία καταγεγραμμένη παρουσία της να είναι και αυτή στην μικρή οθόνη και μάλιστα στο «Οι μεν και οι δεν» όπου εμφανίζεται σε ένα επεισόδιο. Πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής της μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και έφυγε από αυτόν τον κόσμο στις 28 Ιανουαρίου 2003 σε ηλικία 88 ετών, χτυπημένη από εγκεφαλικό…