Από τις πιο γνωστές φιγούρες του παλιού καλού ελληνικού σινεμά, συνήθως σε βοηθητικούς δεύτερους ρόλους, με ξεχωριστές αυτές στο πλευρό του Λάμπρου Κωνσταντάρα, ο Θάνος Μαρτίνος διέπρεψε για χρόνια ως παραγωγός, πριν χτυπηθεί δίχως οίκτο από τη μοίρα.
Γεννήθηκε το 1937 στο Περιστέρι και σπούδασε υποκριτική στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σε ηλικία 21 ετών το 1958 πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο, συμμετέχοντας στις ταινίες «Η κερένια κούκλα» και «Κέφι, γλέντι και φιγούρα», ενώ συνολικά είχε παρουσία σε περισσότερα από 50 φιλμ, κυρίως στις δεκαετίες του 1960 και του 1970.
Συνήθως οι ρόλοι τους οποίους υποδύθηκε ήταν αυτοί του ντόμπρου, καλού παιδιού, που όπως λένε εκείνοι που τον γνώρισαν από κοντά, αντικατόπτριζαν στην ουσία τον ίδιο του τον εαυτό.
Το ευγενικό παρουσιαστικό του και η ανάλογη ματιά του, πέρναγαν και στους θεατές, ενώ παράλληλα οι συνεργάτες του ήξεραν ότι ήταν καλοσυνάτος άνθρωπος και μια ευχάριστη παρουσία στα πλατό.
Τον είδαμε σε αρκετά φιλμ με πρωταγωνιστή τον Λάμπρο Κωνσταντάρα, του οποίου υπήρξε αδυναμία, με πιο σημαντικές τις ταινίες «Ο τρελός τα έχει 400» όπου υποδύθηκε τον γαμπρό που ήθελε για την κόρη του, «Καπετάν Φάντης μπαστούνι» στο ρόλο του β’ καπετάνιου και στο «Ο Λαμπρούκος μπαλαντέρ» ως ο θρυλικός Τζόνι Καραμαούνας!
Άλλες αξιοσημείωτες συμμετοχές του καταγράφονται σε μεγάλες επιτυχίες του σινεμά, όπως «Ζητείται ψεύτης», «Δεσποινίς διευθυντής», «Η χαρτοπαίχτρα», «Φωνάζει ο κλέφτης», «Πιο τρελοί και απ` τους τρελούς», «Συμμορία εραστών», «Η αρχόντισσα του κάμπου», «Ένας χίπυς με φιλότιμο», «Ο δοσίλογος» και άλλες.
Ωστόσο ο τομέας στον οποίο διέπρεψε πραγματικά ήταν το θέατρο, κυρίως ως παραγωγός.
Η αγάπη του για τη συγκεκριμένη μορφή Τέχνης ήταν τόσο μεγάλη ώστε για πολλά χρόνια να ανεβάζει ιδιαίτερα αξιόλογες παραστάσεις στο θρυλικό «Μπρόντγουεϊ» επί της Λεωφόρου Αλεξάνδρας. Μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που ανέβασε και συζητήθηκαν όσο ελάχιστες εκείνης της εποχής από την καλλιτεχνική Αθήνα ήταν το έργο του Γιώργου Κωνσταντίνου «Πολίτης Γ’ Κατηγορίας».
Από εκείνο το σανίδι πέρασαν τεράστια ονόματα όπως άλλωστε και από άλλα θέατρα τα οποία είχε αναλάβει όπως τα «Ακροπόλ», «Διάνα», «Καλουτά», «Περοκέ» και «Χατζηχρήστου», όμως σταδιακά επήλθαν αλλαγές στον τρόπο διασκέδασης και ψυχαγωγίας, με αποτέλεσμα τα πράγματα να μην εξελιχθούν όπως θα ήθελε.
Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα ο Θάνος Μαρτίνος έχασε τις δύο μεγαλύτερες αγάπες του. Την σύζυγό του, Μπέμπα, αλλά και το θέατρο «Μπρόντγουεϊ», με συνέπεια να αποτραβηχτεί από το χώρο οριστικά.
Μένοντας έκτοτε μόνος αντιμετώπισε και ακόμη δύο πολύ σοβαρά χτυπήματα από την μοίρα. Με κινητικά προβλήματα καθώς μεγάλωνε, είδε το σπίτι του στην Καλλιθέα να καίγεται το Πάσχα του 2021 όταν ξέσπασε φωτιά από ένα ξεχασμένο καντήλι.
Σώθηκε χάρη στην έγκαιρη επέμβαση της Πυροσβεστικής κι ευτυχώς για εκείνον, μπόρεσε να φιλοξενηθεί στο «Σπίτι του Ηθοποιού», μετά από ενέργειες της Άννας Φόνσου, γνωστής για την δράση της με συναδέλφους τους που βρίσκονταν σε ανάγκη…
Λόγω του ότι έχριζε νοσηλείας, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και τελικά έφυγε από τη ζωή μερικούς μήνες αργότερα στις 22 Αυγούστου, σε ηλικία 84 ετών, σκορπώντας την θλίψη στον κύκλο του, με πολλούς πιθανότατα να μετανιώνουν για το γεγονός ότι του γύρισαν την πλάτη στις δύσκολες ώρες.