Από τα ψηλά στα χαμηλά. ‘Η αλλιώς, πώς μια στιγμή αλλάζει τα πάντα. Ο Ιπποκράτης Εξαρχόπουλος θα μπορούσε αυτή τη στιγμή να μνημονεύεται ως ένας από τους θρύλους της ελληνικής ποπ σκηνής. Αντ’ αυτού ελάχιστοι θυμούνται το όνομά του. Και οι περισσότεροι εξ αυτών δεν έχουν κρατήσει θετική ανάμνηση…
Κι όμως, το story είχε ξεκινήσει τόσο καλά, τόσο υποσχόμενα. Από το 1970 που, με το ψευδώνυμο «Τσάρλι», έγινε τραγουδιστής των Νοστράδαμος – ναι, εκ του γνωστού «προφήτη» (μα τι προφήτη). Μαζί του ήταν εξ αρχής ο Στέλιος Φωτιάδης και η τραγουδίστρια Κρις Κινγκ. Λίγο μετά, το καρέ ολοκληρώθηκε με την Δέσποινα Γλέζου, ανιψιά του Μανώλη Γλέζου και του Γιάννη Ρίτσου, εκείνη ηταν πρώην μέλος των Poll.
Το 1972 έρχεται το γεγονός που θα τους χαρίσει τεράστια φήμη. Με το τραγούδι «Δωσ’ μου το χέρι σου» κάνουν φοβερή εντύπωση στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκης. Όλοι ξετρελαίνονται μαζί τους, κοινό και κριτικοί. Φέρνουν κάτι φρέσκο στον ήχο της χώρας μας, έχουν το «πακέτο» που ήθελε η εποχή, το star system.
Η άνοδός τους είναι συνεχής και ταχύτατη. Το single πούλησε 9.000 αντίτυπα μέσα σε μόλις ένα μήνα. Κάθε τους συναυλία είναι πρακτικά sold out, παίζουν σε όλη την Ελλάδα και το κοινό από κάτω παραληρεί. Μπαίνοντας στο 1973 οι Νοστράδαμος είναι σημείο αναφοράς στα μουσικά δρώμενα της χώρας. Μέχρι τον Μάρτιο…
Το συγκρότημα βρισκόταν σε συναυλία στη βόρεια Ελλάδα όταν η είδηση «έσκασε», σοκαριστική, παγώνοντας τους πάντες. Ο 20χρονος τότε «Τσάρλι» συνελήφθη από τις αρχές για «αποπλάνηση ανηλίκου και αρπαγή επί σκοπώ ακολασίας». Μια 16χρονη από την Καβάλα είχε καταγγείλει πως την βίασε σε δωμάτιο ξενοδοχείου στη Θεσσαλονίκη.
Εκείνος το αρνήθηκε σθεναρά. Παραδέχτηκε πως της άνοιξε την πόρτα για να μπει στο δωμάτιο του, στο οποίο βρισκόταν εκείνη την ώρα και ο ηχολήπτης του γκρουπ, αλλά δεν παραδέχτηκε πως υπήρξε σεξουαλική πράξη. Ωστόσο το σκάνδαλο ήταν γεγονός. Και ο «Τσάρλι» προφυλακίστηκε.
Ήταν πολλοί αυτοί που είπαν τότε πως πίσω από την πλεκτάνη βρισκόταν η Χούντα. Στο καθεστώς δεν άρεσε η δημοτικότητα των Νοστράδαμος, τα «πρότυπα που περνούσαν στη νεολαία». Και έστησαν λοιπόν αυτήν την ιστορία για να μπορέσουν μετά να επιβάλουν απαγόρευση να παίζονται τα τραγούδια του γκρουπ.
Όσο ο «Τσάρλι» ήταν υπόδικος, τα υπόλοιπα μέλη του γκρουπ και προκειμένου να σταματήσει η αρνητική δημοσιότητα, προσπάθησαν να έρθουν σε έναν κάποιο συμβιβασμό με τον πατέρα της νεαρής κοπέλας. Αυτός τους ζήτησε χρήματα που θα αρκούσαν για να αγοράσει τότε 3 διαμερίσματα! Γι’ αυτό και έχει ακουστεί επίσης η άποψη πως όλο αυτό ήταν στημένο από την οικογένεια της 16χρονης για να βγάλουν λεφτά εκβιάζοντας το συγκρότημα.
Σε κάθε περίπτωση, μέσα από εράνους και με φοβερή προσπάθεια, κατάφεραν να συγκεντρώσουν το ποσό μετά από λίγους μήνες. Η οικογένεια της κοπέλας πήρε αυτά που ήθελε (300 ή 400 χιλ. δραχμές, πόσο υπέρογκο για τότε) και δέχτηκε να αποσύρει τη μήνυση. Ο «Τσάρλι» αποφυλακίστηκε. Μόνο που δεν ήταν ο ίδιος άνθρωπος με αυτόν που είχε μπει μέσα. Είχε αλλάξει. Ριζικά και οριστικά. Είχε βυθιστεί στην κατάθλιψη…
Κανείς δεν έμαθε ποτέ ακριβώς τι σκοτάδι βίωσε όσο ήταν πίσω από τα σίδερα, ποιοι άγραφοι νόμοι της φυλακής χάραξαν ανεπανόρθωτα τη ψυχή του. Το 1974 αποχωρεί από τους Νοστράδαμος. Για να ξεχρεώσει όσους τον είχαν βοηθήσει πιάνει δουλειά στα «μπουζούκια», εκεί τα μεροκάματα ήταν καλύτερα. Προσπάθησε επίσης, ως Ιπποκράτης (τέρμα το καλλιτεχνικό «Τσάρλι») μέσα από συνεχείς συμμετοχές στο φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης μεταξύ 1975 και 1978 να επανέλθει στο προσκήνιο, το 1976 μάλιστα είχε συγκλονίσει, τραγουδώντας τον «Θάνατο του κλόουν». Συμμετείχε σε δίσκους του Κώστα Τουρνά, φάνηκε πως το πάλευε.
Ήταν τελικά σπασμωδικές προσπάθειες να βρει μια κανονικότητα. Στην πραγματικότητα έχει πάρει ένα δρόμο χωρίς γυρισμό, πέρα από κάθε φαντασία. Η πτώση του δεν έχει όρια, φραγμούς. Όλοι όσοι τον ήξεραν παλιά, δεν μπορούν να βρουν τίποτα από τον άνθρωπο που θυμόντουσαν κάποτε.
Πέρα από χρήστης, έγινε και έμπορος ηρωίνης, ενώ συνελήφθη και για εμπόριο όπλων! Την τελευταία φορά που τον συνέλαβαν, την δεκαετία του 1990, τον έπιασαν με 10 κιλά ηρωίνη, χειροβομβίδες και καλάσνικωφ. Η Δίωξη πανηγύριζε τότε για αυτό που ήταν μια τεράστια επιτυχία της
Στις 21 Μαρτίου του 2000, ο «Τσάρλι» βρέθηκε νεκρός στο Τζάνειο Νοσοκομείο, εκεί όπου νοσηλεύονται οι κρατούμενοι των φυλακών Κορυδαλλού, από υπερβολική δόση ηρωίνης, 6 μέρες πριν από τα 47α γενέθλια του. Πέθανε λίγο πριν διεξαχθεί η δίκη του και κάποιοι είπαν πως δολοφονήθηκε επειδή κάποιοι φοβόντουσαν πως θα έδινε ονόματα από τη σπείρα που ήταν μέλος.
«Ο Τσάρλι δεν μίλησε», έγραψαν τότε τα «Νέα» στο ρεπορτάζ τους για το θέμα. Τι θα μπορούσε όμως άραγε να πει; Για το πώς, στα 20 του χρόνια, βίωσε την απόλυτη πτώση; Για το πώς δεν μπόρεσε αυτό να το αντέξει; Για το πώς ο ευαίσθητος ψυχισμός του διαλύθηκε στη φυλακή; Αρνιόταν ως το τέλος πως έκανε κάτι κακό εκείνο το μοιραίο βράδυ στη Θεσσαλονίκη. Δεν καταδικάστηκε ποτέ. Αλλά ούτε και δικάστηκε, ώστε να μπορέσει να αθωωθεί. Μια ολόκληρη ζωή καταστράφηκε σε μια στιγμή…
Ένα τραγούδι των Νοστράδαμος του, με τίτλο «Η ζωή μου» θα μπορούσε να ‘ναι αυτοβιογραφικό για τον Ιπποκράτη Εξαρχόπουλο. Έλεγε τα εξής:
«Τη Ζωή προσμένω μπρος μου να πλατύνει
Για να την ρωτήσω τάχα πού τραβώ
Νύχτα είμαι μόνος και σε περιμένω
Να μου δείξεις δρόμο, να μου δώσεις φως
Όλα μου τα χρόνια πήγανε χαμένα
Πάντα αναζητώντας το σωστό να βρω
Θέλω να ρωτήσω που ‘ναι όλα κρυμμένα
Έξω έχει ομίχλη, μα εγώ θα δω
Τη Ζωή θα ‘ρπάξω μες τα δυο μου χέρια
Για να αναστήσω όλα τα παιδιά
Ίσως να φωνάξω, ίσως να πεθάνω
Μα αυτό που θέλω βγαίνει απ’ την καρδιά»