Το βλέμμα είχε χαμηλώσει. Η φλόγα μέσα του τρεμάμενη. Η δύση ανέτειλε για να του δείξει ότι δεν είχε πια καμία θέση εκεί. Είχε παραδώσει τη σκυτάλη στους «βιονικούς» και απέμενε πια να βαδίσει ένδοξα, αλλά μελαγχολικά, προς το βαθύ κόκκινο ήλιο.
Δεν το ήθελε αυτό το φινάλε, δεν το είχε φανταστεί έτσι. Ο χρόνος όμως του χτυπούσε επίμονα την πλάτη. Δεν είχε παρά να υποκύψει στη νομοτέλεια του και να διαβεί το κατώφλι της ιστορίας. Μέγιστος, αλλά παρελθόν. Και με δύο λυσσαλέους μονομάχους πίσω του να ερίζουν για τον τίτλο του GOAT. Το δικό του τίτλο δηλαδή. Αυτόν που έμοιαζε πια τόσο επισφαλής.
Και μετά πετάχτηκε κάθιδρος. Όχι, δεν θα μπορούσε να γίνει έτσι. Έπρεπε τώρα, περισσότερο από ποτέ, να εφευρεθεί ένα άλλο παρατσούκλι. Τον είπαν «βασιλιά», «maestro» και άλλα διάφορα. Αυτά όμως δεν μετρούσαν πια. Δεν αρκούσαν για να αναμετρηθεί με το «κτήνος».
Ξυπνώντας, πριν κορυφωθεί ο εφιάλτης, το συνέλαβε. Την επόμενη στιγμή το ψέλλισε: «Iron Man»! Ναι, αυτό θα ήταν! Το βλέμμα του πέταξε αίφνης σπίθες. Ο κόκκινος ήλιος έλιωσε σαν κερί. Το μόνο που έβλεπε πια ήταν ο επόμενος αντίπαλος: τον είπαν «Πανδαμάτωρ» και είχε τη φήμη ότι δεν χάνει ποτέ.
Ναι, αλλά δεν τα είχε βάλει ακόμα με τον Ρότζερ Φέντερερ…
Ευχαριστούμε μαέστρο 🙏 #Legend #RForever
🎾🐐 @rogerfederer | #Top10 | @atptour pic.twitter.com/p3Wu3LRJbM
— Eurosport Greece (@EurosportGR) September 15, 2022
Toν Ιούλιο του 2016 ο Ελβετός υπεραθλητής ανακοίνωνε ότι ένας νέος τραυματισμός στο γόνατο θα του στοίχιζε τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες και θα τον άφηνε εκτός δράσης έως το τέλος της χρονιάς. Ήταν ήδη 35 ετών, δεν είχε κατακτήσει Γκραν Σλαμ τίτλο από το 2012 και οι περισσότεροι αναλυτές εκτιμούσαν ότι το πλήρωμα του χρόνου για την απόσυρση απείχε μόνο ένα βήμα.
20 μήνες μετά ο Φέντερερ είχε κατακτήσει άλλα τρία Γκραν Σλαμ και το Φεβρουάριο του 2018 έγινε ο γηραιότερος τενίστας που – σε ηλικία 36 ετών και 195 ημερών – ανέβηκε (επέστρεψε) στο Νο. 1 της παγκόσμιας κατάταξης, συντρίβοντας κατά τρία χρόνια το ρεκόρ του Αντρέ Αγκάσι.
Δεν χρειάζονται πια παρατσούκλια. Τα περικλείει όλα η διαπίστωση ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο αθλητικό φαινόμενο όλων των εποχών. Εφτά επιχειρήματα θα μπορούσαν να πείσουν τον κάθε δύσπιστο.
1. Πάτερ – φαμίλιας
Τον Μάη του 2014 έγινε για… τρίτη και τέταρτη φορά πατέρας, καθώς η σύζυγός του Μίρκα έφερε στον κόσμο ένα ζεύγος αγοριών, πέντε χρόνια μετά το ζεύγος κοριτσιών. Ο πιο σοβαρός τραυματισμός του μάλιστα προέκυψε από γλίστρημα την ώρα που έκανε τις κόρες του μπάνιο! Υπάρχει άλλος αθλητής στην ιστορία των σπορ που να έχει συνδυάσει το διττό ρόλο του πάτερ – φαμίλια και του κορυφαίου εν ενεργεία στο είδος του, δέκα και πλέον χρόνια αφότου απέκτησε παιδιά; Ούτε στα παραμύθια…
2. Κερδίζει και… μοιράζει χρήμα
Η προσωπολατρεία που απολάμβανε ο Φέντερερ στον κόσμο του τένις μπορεί να συγκριθεί μόνο με την αντίστοιχη του Ντιέγκο Μαραντόνα στην μπάλα. Πρόκειται περί μανίας, ακόμη και σε αεροδρόμια τυγχάνει θερμής υποδοχής, ενώ το κοινό ήταν στο πλευρό του ακόμα και όταν αντιμετώπιζε Βρετανό στο Λονδίνο (βλέπε Άντι Μάρεϊ). Ο «βασιλιάς» δεν έχει θαυμαστές, αλλά οπαδούς, μιλώντας με καθαρά ποδοσφαιρικούς όρους.
Σε αυτά τα 24 χρόνια καριέρας του το άθλημα γιγαντώθηκε, μέσω της εκτόξευσης του αριθμού των ανθρώπων που ασχολούνται μαζί του. Η ανταπόδοση αυτή φαίνεται στα χρήματα που κερδίζουν πλέον όλοι οι επαγγελματίες τενίστες, καθώς τα ποσά των επάθλων έχουν ξεφύγει.
Προφανώς η απόσυρση του χωρίζει το τένις στην προ και μετά RF εποχή, ενδεχομένως και τον αθλητισμό γενικότερα. Βάσει αριθμών δεν είναι πια ο GOAT, κανείς όμως δεν μπορεί να συγκριθεί μαζί του σε επίπεδο επίδρασης του στο παιχνίδι και στη… μαγεία με την οποία το περιέβαλε. Κοινώς, κανείς άλλος δεν μπορεί να είναι ο GOAT στη συνείδηση της συντριπτικής πλειονότητας των φιλάθλων.
Το 2022, χωρίς να ακουμπήσει ρακέτα, ήταν μακράν ο πιο ακριβοπληρωμένος τενίστας του κόσμου (και πολύ ψηλά στο γενικό rankιng των αθλητών) με έσοδα από χορηγίες ύψους 90 εκατ. δολαρίων. Ράφα Ναδάλ και Νόβακ Τζόκοβιτς, που πήραν δύο και έναν Γκραν Σλαμ τίτλους αντίστοιχα, έβγαλαν αθροιστικά 58 εκατ. δολάρια..
3. Το έπος του ξοφλημένου
Το 2016 έχει τους πρώτους σοβαρούς τραυματισμούς της καριέρας του, μένοντας καιρό εκτός δράσης, λόγω προβλημάτων στη μέση και υποτροπής στο γόνατο που είχε χειρουργηθεί. Στα 35 χρόνια του κατρακυλάει στο Νο. 17 του κόσμου, έχει κλείσει μια πενταετία χωρίς τίτλο Γκραν Σλαμ, χάνοντας τρεις διαδοχικούς τελικούς από τον φαινομενικά ανίκητο Νόβακ Τζόκοβιτς, που έχει βαλθεί να τον απομυθοποιήσει.
«Έχει ξοφλήσει, είναι καιρός να αποσυρθεί», τολμούν να σκεφτούν ακόμα και φανατικοί οπαδοί του. Στο Αυστραλιανό Όπεν του 2017 ο Φέντερερ επιστρέφει ύστερα από έξι μήνες αποχής περισσότερο για να ανακτήσει ρυθμό, έχοντας βάλει στο μάτι τη μεγάλη επιστροφή. Το δικό του μάτι όμως βλέπει πολύ… κοντά.
Το come back αποδεικνύεται πέραν πάσης προσδοκίας ή καλύτερα… φαντασίας. Ο «Maestro» παίζει καταπληκτικό τένις, φτάνει έως τον τελικό και εκεί ξορκίζει τη Νέμεσίς του (Ράφα Ναδάλ), κατακτώντας από το… πουθενά το 18ό Γκραν Σλαμ της καριέρας του.
End of an era 😑😎
Thank you @rogerfederer #RogerFederer #federer pic.twitter.com/gOaGCrBhm5— Mon3ime 🇲🇦🎗 (@MonaimeZd) September 15, 2022
Αυτός που σχεδόν πάντα είχε τον τρόπο να αναδεικνύει τις αδυναμίες του και να τροφοδοτεί τους δαίμονές του στο μεταξύ τους rivalry, έγινε από εκείνη τη μέρα… αρνάκι. Ο Φέντερερ έκανε πλάκα στα τρία επόμενα παιχνίδια με τον Ισπανό (όλα με 2-0) και τελείωσε την καριέρα του με 6-1 νίκες κόντρα στον Ράφα (έχασε μόνο στο Ρολάν Γκαρός), ενώ πριν είχε 10 σε 33 ματς!
4. Καλύτερος στα ύστερα
Έπαιζε, σύμφωνα με τους ειδικούς, καλύτερα στα 35 και 36 του απ’ ότι στα 25 ή στα 30! Με αφετηρία τη Μελβούρνη το ’17 σάρωσε για ένα χρόνο τους τίτλους (τρία Γκραν Σλαμ, τρία Masters 1000 και δύο Masters 500), βελτιώνοντας το backhand, το δεύτερο σερβίς του και κυρίως τις αμυντικές επιδόσεις του. Ο Ελβετός κυνηγούσε πια κάθε μπάλα, βγάζοντας κάποιες εκπληκτικές άμυνες, στοιχείο που δεν χαρακτήριζε το παιχνίδι του όταν είχε μοναδικό ανταγωνιστή στο tour τον Ράφαελ Ναδάλ.
Με λίγα λόγια, για να αντέξει τον ανταγωνισμό κόντρα στα «τέρατα» αθλητικότητας και φυσικής κατάστασης που κυριαρχούσαν στο διάστημα της (σύντομης) παρακμής του, ανέβασε το επίπεδο του παιχνιδιού του. Σε ηλικία… απόσυρσης!
Ή ακόμα… χειρότερα, σε ηλικία που άλλοι δεν έχουν καν διανοηθεί ότι θα μπορούσαν να σνομπάρουν το βιολογικό ρολόι τους. Το δικό του (ελβετικό) όμως είχε κουρδιστεί με τρόπο τέτοιο που του επέτρεψε να υπερβεί ξανά τον ανταγωνισμό.
5. Απ’ την σχολή καλών τεχνών
Οι φαν του αθλήματος ξέρουν ότι σε τεχνικό επίπεδο είναι από πολύ δύσκολο έως απίθανο να προκύψει ξανά κάτι σαν αυτόν. Όπως δεν υπήρξε και πριν από αυτόν. Η ρακέτα έμοιαζε φυσική προέκταση του χεριού του, όπως το πινέλο σε αυτό ενός εμπνευσμένου καλλιτέχνη. Ειδικά σε αυτό που είναι υποψήφιο ως η κορυφαία (και πιο αναγνωρίσιμη;) κίνηση στον αθλητισμό: το αριστοτεχνικό του backhand.
Σε δεξιοτεχνία, θέαμα, εμπνεύσεις και ποικιλία χτυπημάτων απέχει τόσο πολύ απ’ όλους, που το φαινόμενο είναι μάλλον μοναδικό στο σύνολο των σπορ. Ο Κόμπε Μπράιαντ κατάφερε να αντιγράψει τις κινήσεις του Μάικλ Τζόρνταν, ο Λίονελ Μέσι απέδειξε ότι το καλούπι δεν έσπασε μετά τη γέννηση του Μαραντόνα. Στο τένις δεν διαφαίνεται ότι μπορεί να γεννηθεί αντίζηλος.
Το story θα προκαλεί πάντα ίντριγκα. Ο αρτίστας που τα έβαλε με τους υπεραθλητές. Αν ο μεν και οι δε εκπροσωπούσαν καλλιτεχνικά ρεύματα, θα το τιτλοφορούσαμε αυθαίρετα «ρομαντισμός VS ρεαλισμού». Αυθαίρετα, διότι ο ρομαντικός κατάφερε με κάποιο τρόπο να βρει το ελιξίριο νεότητας. Και να αποδειχθεί εξίσου βιονικός…
6. Καμία απόσυρση σε 1526 παιχνίδια
Το πρωτόκολλο στο ποια ηλικία θεωρείται η απαρχή παρακμής ενός πρωταθλητή ξαναγράφτηκε από την αρχή εξαιτίας της δικής του περίπτωσης.
Από το 2005 έως το 2010 έπαιξε σε 18 από 19 τελικούς Γκραν Σλαμ (νικητής σε 12), μένοντας εκτός μόνο από έναν εξαιτίας λοιμώδους μονοπυρήνωσης. Ακόμα πιο εντυπωσιακό όμως μοιάζει το ότι δεν αποσύρθηκε από κανένα από τα 1526 παιχνίδια της καριέρας του!
«Ξέρω από τι πάστα είναι φτιαγμένος, πνευματικά και σωματικά, αλλά όταν τον είδα να μην μπορεί καν να τρέξει μετά την επέμβαση στο γόνατο, αναρωτήθηκα ακόμα κι εγώ αν μπορεί να παίξει ξανά στο υψηλότερο επίπεδο. Την απάντηση την ξέρετε. Η πορεία που είχε μετά από τους τραυματισμούς του δεν είναι… φυσιολογική», είχε πει ο Πιερ Παγκανίνι, φυσικοθεραπευτής του και προπονητής fitness του Φέντερερ από το 2000.
Είναι αυτός που θεωρήθηκε ο άνθρωπος – «κλειδί» πίσω από την εκτυφλωτική καριέρα του «βασιλιά», λόγω της ευεργετικής αντανάκλασης που είχε το προστατευτικό πρόγραμμα εκγύμνασης που ακολουθούσε για τους μύες, τους τένοντες και τις αρθρώσεις του.
«Υποθέτω ότι είμαι τυχερός που τον γνώρισα τόσο μικρός. Χωρίς αυτόν δεν θα ήμουν τόσο υγιής και τόσο γρήγορος», έχει αποδώσει τα του Καίσαρoς τω Καίσαρι ο Ελβετός, ο οποίος ολοκλήρωσε το Tour με ποσοστό νικών 82% (1251 νίκες – 275 ήττες).
7. Απλά Maestro…
Έβδομο δεν έχει. Είναι μόνο η εικόνα. Από ημιτελικό US Open, απέναντι στον Νόβακ Τζόκοβιτς, μία στιγμή πριν από το match point.
Το τένις δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο…