Το να καταφέρνεις να σβήνεις τις όποιες δυσάρεστες μνήμες έχεις από τη συναναστροφή σου με τους άλλους, το να μπορείς να δίνεις κάθε φορά στον άλλο το πλεονέκτημα της ευτυχούς συγκυρίας της γνωριμίας σας, είναι κάτι που σου επιτρέπει να εκτιμήσεις και να επανακτήσεις την όποια χαμένη σου εμπιστοσύνη. Αν μάλιστα οι άνθρωποι αυτοί σου επιβεβαιώνουν τα συναισθήματα, ακόμα καλύτερα. Η Μυρτώ Αλικάκη είναι μια τέτοια περίπτωση. Πριν τη συναντήσω για τη συνέντευξη μας δεν είχα κάποια προσδοκία. Ήθελα να σταθώ απέναντι της σα να την βλέπω για πρώτη φορά. Κι αυτό έφερε μια αναζωογόνηση στην εικόνα που είχε φυλαχτεί από παλιότερα μέσα μου. Ότι δηλαδή είναι μια πολύ ξηγημένη γυναίκα. Ένας άνθρωπος που αγκαλιάζει τους φόβους και τις αγωνίες του.
Αυτή την περίοδο θα την δεις σε πολλά. Στο θέατρο για την παράσταση Το Ψέμα. Στην τηλεόραση στο Τατουάζ. Και από τις 8 Μαρτίου θα την δεις στο σινεμά. Εκεί όπου θα κάνει μια αδίστακτη νομικό, μια συνήγορο που ξέρει τα κατατόπια για να γλιτώσει τους ενόχους. Το Do It Yourself του Δημήτρη Τσιλιφώνη την κάνει μέρος μιας ομάδας ανήθικων εξουσιαστών. Προσώπων με επιφανείς θέσεις, οι οποίες υποδόρια κρύβουν βρωμιά.
«Παίζουν μόνο άντρες…εκτός από μένα. Δεν μου έχει ξανασυμβεί αυτό. Εγώ υποδύομαι την φίλη και δικηγόρο του Χρήστου Λούλη, ο οποίος είναι μεγάλη μούρη στη χώρα, με μεγάλη εξουσία και επιρροή. Μετά από κάποια γεγονότα προφυλακίζεται κι εγώ αναλαμβάνω να τον βγάλω από τη φυλακή με οποιοδήποτε μέσο χρειαστεί. Αυτό το παιχνίδι της εξουσίας είναι κάτι που θέλει να σαρκάσει η ταινία. Το κατά πόσο ορισμένα άτομα βρέθηκαν σε συγκεκριμένες θέσεις με θεμιτούς ή αθέμιτους τρόπους. Στο DIY υπάρχουν αξιοσέβαστοι φαινομενικά άνθρωποι που στην πραγματικότητα είναι βρώμικοι. Γενικώς υπάρχει μια αίσθηση ότι κάποιος κινεί τα νήματα σε επίπεδο μη ορατό για εμάς».
Το DIY που θα κυκλοφορήσει από την Odeon στις 8 Μαρτίου είναι η αφορμή που έφερε τη Μυρτώ Αλικάκη στο rec μας. Ανάμεσα σε άλλα περιγράφει το πως το virality μας έβγαλε μακριά από την αλήθεια και μας έστειλε στην ικανοποίηση του θεατή. Κι ας είναι βασισμένη σε ψέματα. Τα πράγματα που θέλουμε να ακούσουμε από εκείνη είναι απείρως περισσότερα. Όπως η αντιμετώπιση του ορυμαγδού που ήρθε στη ζωή της με την Αναστασία. Ή πως την δίδαξε για τη μετέπειτα πορεία της.
«Με την Αναστασία ένιωσα μια ανισορροπία στο πεδίο της διασημότητας. Την ένιωσα και άλλες φορές μέσα σε αυτά τα χρόνια. Αλλά γενικά το να κρατάς απόσταση απ΄όλο αυτό το πράγμα έχει να κάνει και με το πως αντιλαμβάνεσαι τη ζωή σου. Εγώ ζω τη ζωή μου αρκετά κανονικά. Όλη η ιστορία με τη σόουμπιζ είναι για μένα ένα αναγκαίο κακό, αλλά δεν ένιωσα ποτέ ότι ανήκω σε αυτό. Όταν πηγαίνω σε μια ζωντανή εκπομπή δε φοβάμαι καθόλου. Γιατί εκεί μπορείς να σώσεις οτιδήποτε. Το δύσκολο είναι όταν ο άλλος έχει τη δυνατότητα να κόβει και να ράβει»
Η αλήθεια είναι ότι η Μυρτώ Αλικάκη έχει περπατήσει σε μια πολύ ήρεμη διάβαση σε σχέση με τον ντόρο και τη δόξα που την περιτριγύρισε. Θα περίμενε κανείς να έχει στραβοπατήσει πολλές φορές. Όμως η Μυρτώ έμαθε να φυλάει τα νώτα της.
«Μια δυο φορές που έχει συμβεί κάτι να πάρει έκταση με ενόχλησε. Θέλει πάρα πολλή προσοχή. Με τα χρόνια έμαθα να προσέχω. Για παράδειγμα, δίνεις μια συνέντευξη, λες κάτι μεταξύ άλλων και ο δημοσιογράφος το κάνει λεζάντα γιατί το βρίσκει πιο ελκυστικό για τον αναγνώστη. Αυτή η ατάκα σου αναπαράγεται χωρίς το πλαίσιο που την έχεις τοποθετήσει. Άρα φαντάζει εντελώς διαφορετικό. Αυτό έχει συμβεί αρκετές φορές. Έχω μάθει να μη δίνω πολλή σημασία γιατί στ΄αλήθεια δε μου έχει συμβεί κάτι πολύ άσχημο με ένα ζήτημα δικό μου»
Είναι εύκολο άραγε να συνεχίσεις να βλέπεις θετικά τους ανθρώπους όταν περιβάλλεσαι από φαινομενικές συμπάθειες και υφέρποντα μαχαιρώματα; «Οι άνθρωποι της δουλειάς που κάνω, οι συνάδελφοι, οι σκηνοθέτες κτλ είναι της ίδιας σκέψης με μένα. Οπότε με αυτούς υπάρχει κατανόηση. Η αμυντική μου στάση έρχεται απέναντι σε δημοσιογράφους ή φωτογράφους που δεν τους ξέρω ή που με ενοχλεί ο τρόπος που κάνουν τη δουλειά τους. Σε αυτούς είμαι ξεκάθαρη. Δεν θα κάτσω να μιλήσω σε αυτούς. Αν το κάνω, τότε τα ζητάει ο οργανισμός μου» μου λέει.
Αυτός ο τρόπον τινά φόβος να μην παρερμηνευθείς προκαλεί ζόρικες καταστάσεις. Τι αναζητά η Μυρτώ για να ηρεμήσει; «Για μένα η ευτυχία, η βαθιά ευτυχία, βρίσκεται στους ανθρώπους που αγαπάς. Μεγάλη ανακούφιση βρίσκω στο διάβασμα και στο σινεμά. Είναι για μένα σχεδόν ναρκωτικό» μου εξηγεί καθώς συζητάμε για ταινίες που είδε πρόσφατα. Οι Κυριακές είναι οι μέρες που πηγαίνει σινεμά τα απογεύματα πριν την παράσταση.
Κάνω μια μεγάλη παρένθεση στον κοινό μας ενθουσιασμό για πολλές όμορφες ερμηνείες και ζητάω τη γνώμη της για το θέμα που ταλανίζει το Χόλιγουντ τους τελευταίους μήνες. Την σεξουαλική παρενόχληση από άτομα σε θέσεις εξουσίας.
«Θεωρώ απλώς ότι στην Αμερική υπάρχει μια υπερβολή. Αυτό το λέω ως γενικό σχόλιο κι όχι για κάποια συγκεκριμένη περίπτωση. Τι είναι ρε παιδί μου η σεξουαλική παρενόχληση; Είναι ότι στην πέφτει ο άλλος ενώ έχει θέση εξουσίας; Όχι. Είναι ότι δεν θα πάρεις μια δουλειά ή ότι θα χάσεις μια δουλειά αν δεν υποκύψεις; Αυτό είναι το κατακριτέο. Σαφέστατα. Αλλά θέλω να πω ότι ζούμε σε μια εποχή που ο ρόλος του άντρα είναι εξίσου δύσκολος με της γυναίκας.
Από τη μία λέμε ότι είναι ο κυνηγός κι από την άλλη σπεύδουμε να τον κατακρίνουμε ως σεξιστή. Δηλαδή πως θα εκφράσει κι αυτός την ερωτική του επιθυμία; Θεωρώ πως υπάρχουν υπέροχοι και φρικτοί άντρες, υπέροχες και φρικτές γυναίκες. Κάθε φύλο έχει κάποια χαρακτηριστικά που δεν μπορούμε να τα εξαφανίσουμε. Ειδάλλως δεν θα υπήρχε αυτή η συμπληρωματική ένωση που έχουν τα δύο φύλα»
Η, ως συνήθως άτακτη μετάβαση μου από το ένα θέμα στο άλλο, την φέρνει να εξηγεί γιατί δεν έχει social media εκτός από το Instagram που έκανε πολύ πρόσφατα.
«Εγώ λίγο τα βαριέμαι αυτά. Δεν είναι θέμα ιδεολογικό. Στο Facebook υπήρχε κάτι που δεν μου άρεσε από την αρχή. Η έκφραση Φίλος με ενοχλεί. Δε γίνεται να είσαι φίλος με κάποιον που δε γνωρίζεις. Το Instagram είναι τίμιο. Είσαι ακόλουθος. Εμένα ας πούμε αυτή η λέξη δε μου δημιουργεί κάποια υποχρέωση απέναντι στον άλλο. Αν με κάποιον υπάρχει το “φίλος” εγώ νιώθω μια υποχρέωση κατά μία έννοια. Εξάλλου ανήκω και σε μια γενιά που μεγάλωσε χωρίς αυτά.
Φυσικά οι εποχές αλλάζουν. Δε μ΄αρέσει να κρίνω τα πράγματα πως είναι σήμερα και να λέω “πωπω” και να ακούγομαι σαν τον παππού μου και τη γιαγιά μου. Αν και είναι πολλές οι στιγμές που νιώθω ότι έχω γίνει σαν τους γονείς μου. Θεωρώ ότι οι παλιότερες γενιές δεν είχαν το χρόνο και τα εργαλεία να αναλύουν τα πράγματα και να βλέπουν τις ομοιότητες. Εγώ προσπαθώ πάρα πολύ να αντιστέκομαι στις ομοιότητες που ταλαιπώρησαν τους γονείς μου και να απορροφώ εκείνες τις ομοιότητες που τις χαίρομαι. Για παράδειγμα είδα το Call me by your Name και μου σηκώθηκε η τρίχα για τη σχέση των γονιών με το παιδί τους. Αυτός ο γονιός θέλω να είμαι. Έτσι βοηθάς έναν άνθρωπο να βρει τον δρόμο του»
Ο χρόνος, εκείνη και τα παιδιά της
«Έχω ένα θέμα με το χρόνο. Η ζωή είναι πολύ μικρή και δεν προλαβαίνεις να κάνεις τόσα πολλά μαγικά πράγματα. Προσπαθώ να μην τη γεμίζω με ανούσια ή δευτερεύοντα πράγματα. Κι όσο μεγαλώνω αυτό είναι ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη. Κι επειδή τρέχω σαν τον σκύλο με δουλειές και τα παιδιά μου, τη στιγμή που θα είμαι ελεύθερη προτιμώ να πιω ένα καφέ με έναν φίλο, να πάω σινεμά, να διαβάσω ένα βιβλίο. Ο χρόνος δε μου φτάνει ποτέ. Δε μπορώ να κοιμηθώ πολλές ώρες γιατί νομίζω ότι θα χάσω τη μέρα μου»
Είναι πολλές οι περιπτώσεις που γυναίκες και άντρες που έζησαν αντίστοιχη μαζεμένη δόξα, όπως εκείνη με την Αναστασία, έγιναν ματαιόδοξοι μόλις η εμφάνιση τους άρχιζε να «χαλάει» στα μάτια τους. Ο χρόνος είναι ζόρικη υπόθεση και η Μυρτώ Αλικάκη τον κοιτάζει με αποδοχή. Και με έναν μικρό και δυνατό φόβο.
«Μεγαλώνοντας συμφιλιώνεσαι – αν έχεις δουλέψει και με τον εαυτό του – με πράγματα. Με αποτέλεσμα να είναι η ζωή σου πιο ήρεμη και αρμονική. Έχω ταλαιπωρηθεί αφάνταστα ψυχικά για να τακτοποιήσω αγωνίες και εσωτερικά τραύματα. Όσο τα νιώθω στη θέση τους, τόσο λέω ότι δεν θα γύριζα με τίποτα πίσω. Φαντάζομαι, όχι φαντάζομαι, ξέρω ότι το γήρας δεν είναι ωραίο πράγμα. Είναι από αυτά που δεν θέλω να σκέφτομαι. Κι όταν λέω γήρας δεν εννοώ να είσαι όρθιος και να στέκεσαι στα πόδια σου. Κι ας είσαι 85 χρονών. Εννοώ το γήρας ως ανημπόρια ή ασθένεια. Το θεωρώ έκπτωση της ζωής αυτό και ελπίζω να είμαι τυχερή και να μη μου τύχει. Το χω ζήσει με ανθρώπους που βλέπεις αυτή την αγωνία στα μάτια τους ότι δεν μπορούν πια. Είναι άσχημο πράγμα…
Πολλές φορές αναρωτιέμαι πως είναι να είσαι 90 χρονών και να σκέφτεσαι κάθε μέρα ότι θα πεθάνεις. Υποθέτω ότι η ζωή φροντίζει ώστε η ψυχή να συμφιλιώνεται. Ειδάλλως θα ήταν αφόρητο. Όσο καλά κι αν τα πηγαίνεις με το θάνατο σε θεωρητικό επίπεδο, είναι πολύ παράξενο να γνωρίζεις ότι είναι κοντά. Να βλέπεις π.χ. φίλους σου να πεθαίνουν. Αυτό είναι εξίσου δύσκολο ως προς το γήρας»
Σήμερα η Μυρτώ έχει δύο γιους. Ο ένας μάλιστα είναι στα 15. Σοκάρεται με το πόσο γρήγορα πέρασαν τα χρόνια, ώστε να έχει έφηβο γιο;
«Πολλές φορές σκέφτομαι “μόλις χθες ήταν 9 χρονών, πότε έφτασε 15;”. Είναι όμως τόσο ωραίο να τα βλέπεις να μεγαλώνουν, να γίνονται ανεξάρτητοι άνθρωποι και να βλέπεις τον άλλο να γίνεται κάτι. Να τον κοιτάς και να σκέφτεσαι ότι κάτι έκανες καλά. Όχι σε απόλυτο βαθμό. Αλλά να λες μέσα σου “το παιδί μου είναι και γαμώ τα παιδιά”».
Το rollercoaster με τη Μυρτώ οδεύει προς το σημείο όλων εκείνων που ίσως να μετανιώνει. Είτε γιατί τα έκανε είτε γιατί δεν τα έκανε. Αλλά περισσότερο για όλα αυτά που θέλει να κάνει από δω και πέρα. Άλλωστε, τα δεύτερα είναι πλέον στο χέρι της.
«Υπάρχουν πράγματα που θα ήθελα να κάνω και δεν έκανα. Είτε γιατί με παρέσυρε η καθημερινότητα είτε γιατί εμφανίστηκαν τα παιδιά και έδιναν αυτά τον τόνο στη ζωή μου. Δε μ΄αρέσει όμως να το βλέπω έτσι. Δε μπορείς να τα κάνεις όλα σε αυτή τη ζωή. Σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένη έτσι όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα. Έχω ζήσει και ζω το όνειρο μου. Κάνω 25 χρόνια αυτή τη δουλειά και τη γουστάρω και την αγαπώ κάθε μέρα σαν να είναι η πρώτη. Έχω γνωρίσει στο χώρο πολύ ωραία άτομα, έχω τα παιδιά μου, έχω μια σχέση αγάπης με τον πατέρα τους, έχω καλούς φίλους. Νιώθω πολύ γεμάτη. Αν έχω κάτι να ευχηθώ είναι να δουλεύω μέχρι τα βαθιά γεράματα. Πιστεύω θα με πείραζε να σταματώ να δουλεύω. Ειδικά αν μεγαλώνοντας νιώθω καλά με το ότι προστίθεται χρόνος πάνω μου.
Υπάρχουν απίστευτοι ρόλοι που πρέπει να είσαι μεγάλη γυναίκα για να παίξεις. Οπότε έχω πράγματα να περιμένω. Εύχομαι να γίνω γιαγιά κάποια μέρα, να αποκτήσω εγγόνι. Γενικά θέλω να ζήσω όλα τα ωραία πράγματα που μας επιφυλάσσει η ζωή. Τα παιδιά μου τα έκανα γιατί δε γινόταν να ξέρω ότι υπάρχει η δυνατότητα της μητρότητας και δεν θα το βιώσω. Είναι ό,τι πιο σημαντικό έχω. Είναι αυτό που σε μεταλλάσσει ως άτομο και σε φέρνει αντιμέτωπο με τον εαυτό σου».
Ακούγοντας την να μιλάει περνάνε διάφορα από το μυαλό μου. Ένα απ΄αυτά είναι πως και δεν επιχείρησε ποτέ να δοκιμάσει σε αυτά τα 25 χρόνια τον εαυτό της σε άλλο πόστο. Η απάντηση της απλή.
«Εγώ νιώθω ηθοποιός. Δε νιώθω σκηνοθέτης ή συγγραφέας. Κατά στιγμές έχω μπει στον πειρασμό διαβάζοντας ένα έργο. Αλλά δεν έφτασα στο σημείο να το κάνω. Βέβαια, είμαι δασκάλα στη δραματική σχολή κι αυτός είναι ένας διαφορετικός ρόλος που μου έχει μάθει πάρα πολλά. Στην προσπάθεια μου να οργανώσω τη σκέψη και να την μεταλαμπαδεύσω στα παιδιά, αυτό μου δίνει την ευκαιρία να δω πράγματα και να καταλάβω».
Καλά ρε Μυρτώ, δεν έχασες τη μπάλα με τόσους ρόλους που έχεις κληθεί να υποδυθείς;
«Όχι, καθόλου. Μ΄αρέσουν πάρα πολύ οι αλλαγές. Θεωρώ ότι αυτή η δουλειά είναι πολύ παιχνιδιάρικη. Επειδή στην κανονικότητα της ζωής μου είμαι γήινη και αγαπώ τη ρουτίνα, νομίζω ότι αυτό είναι το ανυπότακτο κομμάτι μου. Μ΄αρέσει να έχω να κάνω 2 και 3 διαφορετικά πράγματα. Άλλωστε τόσοι ρόλοι δημιουργούν κάποιες φορές τις συνθήκες για να σκεφτείς καλύτερα ορισμένες καταστάσεις που δεν τις είχες πολυαναλύσει. Έχουν υπάρξει δύσκολες στιγμές, στιγμές πένθους που η δουλειά με βοήθησε να τις περάσω λιγότερο επώδυνα».
Για το τελευταίο κομμάτι της συζήτησης αφήσαμε τον έρωτα. Εκείνη δηλαδή με έφτασε στο σημείο να τον αφήσω για το τέλος. Μου επισημαίνει ότι με τον πρώην σύζυγο της, τον Πέτρο τον Λαγούτη, ζουν σε μια ιδιότυπη και σπάνια σχέση. Αν και χωρισμένοι, έχουν επανατροφοδοτήσει την αγάπη και τον θαυμασμό τους ο ένας για τον άλλο. Πώς το κατάφεραν και τι υπάρχει από δω και πέρα;
«Χρειάζονται υγιείς ψυχισμοί για να μείνει ζωντανή μια σχέση για χρόνια. Αν η ερωτική διάθεση μπορεί να υπάρχει και να μεγαλώνουν η αγάπη και η εκτίμηση χρειάζονται παράλληλες πορείες και να παραμένει ο άλλος ψηλά στα μάτια σου. Αν τον θαυμάζεις, πάντοτε θα βρίσκεις τρόπους να τον ερωτεύεσαι. Νομίζω ο έρωτας είναι ένα κομμάτι που πάει με τη νεότητα κυρίως. Ο έρωτας είναι και μια θεραπεία. Ερωτευόμαστε όσους αγγίζουν την άρρωστη πλευρά μας για να έρθουμε αντιμέτωποι με αυτή και να την θεραπεύσουμε. Εγώ το έχω νιώσει στο πετσί μου. Θα ήθελα να έρθει στη ζωή μου ένας πιο ανώριμος έρωτας, που να βασίζεται στη συντροφικότητα περισσότερο απ΄όλα».
Αν είναι τυχερή, ίσως αυτός ο έρωτας να έχει όνομα και επώνυμο. Δύο επώνυμα για την ακρίβεια. «Ο Daniel Day Lewis είναι ο μεγαλύτερος έρωτας στη ζωή μου. Κι επειδή δεν με έχει γνωρίζει, δεν έχει φθαρεί αυτή η σχέση»
* Το DIY του Δημήτρη Τσιλιφώνη κυκλοφορεί από την Odeon στις 8 Μαρτίου. Μαζί με τη Μυρτώ πρωταγωνιστούν οι Κωνσταντίνος Ασπιώτης, Χρήστος Λούλης, Μάκης Παπαδημητρίου, Αργύρης Ξάφης, Πάνος Κορώνης
** Η παράσταση το Ψέμα παίζεται στο θέατρο Μικρό Παλλάς Τετάρτη- Κυριακή στις 20:00, Πέμπτη-Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 και στις 21:00. Εκτός από τη Μυρτώ Αλικάκη, στη σκηνή εμφανίζονται ο Θοδωρής Αθερίδης (σκηνοθέτης κιόλας του έργου), η Σμαράγδα Καρύδη και ο Κωνσταντίνος Κάππας.
Φωτογραφίες: Θοδωρής Κότσικας