Είναι πολλά εκείνα τα πράγματα που δεν ξέρεις. Είναι πολλά εκείνα που θα σε εκπλήξουν. Ξέρετε, η δική μας η γενιά τείνει να νομίζει πως η εποχή της είναι η καλύτερη και πως όλα πιστώνονται σε αυτήν. Κάτι που προφανώς δεν είναι αλήθεια. Για παράδειγμα έχουμε την αίσθηση ότι η τεχνολογία γεννήθηκε ταυτόχρονα με μας. Πόσοι από εσάς γνωρίζετε ότι η πρώτη τρισδιάστατη ταινία, το Bwana Devil κυκλοφόρησε πριν καν γεννηθείτε;
Για να μην σας το παίζω έξυπνος, ούτε εγώ το γνώριζα. Δεν γνώριζα καν την ταινία. Ας είναι καλά ο αρχισυντάκτης Δημήτρης Πετρίδης που έχει συγγένεια με την Melisandre και μόλις βγάλει την μπλούζα του φαίνεται η πραγματική του ηλικία. Εκείνος μου ανέφερε πρώτη φορά το Bwana Devil και αρνιόμουν να αποδεχτώ ότι ισχύει κάτι τέτοιο. Ότι δηλαδή υπήρξε ταινία το 1953 που κυκλοφόρησε σε 3D ανάλυση. Φυσικά όχι με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε σήμερα αυτή την έννοια.
Για τα τεχνολογικά δεδομένα της εποχής χρησιμοποιήθηκαν όλα τα δυνατά μέσα ώστε να αποκτήσει το λεγόμενο natural vision. Ο Arch Oboler ήταν ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς μπιμουβάδες της χρυσής εποχής του Hollywood. Πρωτοπόρος αναντίρρητα μιας και θέλησε να δώσει τρισδιάστατη απεικόνιση σε κάθε του ταινία. Το Bwana Devil ήταν η πρώτη. Όχι μόνο δική του. Αλλά και του παγκόσμιου σινεμά.
Το 1953 μπήκε ο σπόρος για να φυτρώσει περίπου 55 χρόνια αργότερα και να είμαστε σήμερα στο σημείο της 4D κινηματογράφισης. Το Bwana Devil μιλούσε για τα λιοντάρια Tsavo (bwana σημαίνει λιοντάρια σε μια διάλεκτο της Κένυας) που στο τέλος του 19ου αιώνα σκότωναν και κατασπάραζαν εργάτες στις σιδηροδρομικές γραμμές Κένυας-Ουγκάντας. Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας γυρίστηκε στο Hollywood, αλλά υπήρξαν και σκηνές που γυρίστηκαν στο Κονγκό και στην Ανατολική Αφρική. Πώς όμως κατάφερε το 3D; Χρησιμοποιώντας γυαλιά polaroid που έδιναν βάθος στην αίσθηση της κινηματογράφισης του κοινού. Το περιεχόμενο της ταινίας ελάχιστα τον απασχόλησε. Ο τρόπος που θα δινόταν στο κοινό ήταν το επίκεντρο του. Ο Oboler έγραψε το όνομα του στην Ιστορία της 7ης Τέχνης όντας ο πρώτος που είδε σε εφαρμογή μια πρώιμη μορφή του Gunzburg Natural Vision.
Για την ιστορία, ο Milton Gunzburg, ένας σεναριογράφος της MGM, ανέπτυξε μαζί με τον οφθαλμολόγο αδερφό του την συγκεκριμένη τεχνική με φίλτρα polaroid. Απλώς το τότε κοινό δεν ήταν ακόμα έτοιμο. Παρά το ότι η ταινία πέτυχε αρκετές σεκάνς με εμβύθιση, στη μεγαλύτερη διάρκεια του έργου οι θεατές ένιωθαν άβολα και με την εικόνα και με την αίσθηση των γυαλιών πάνω τους.
Για έναν που έχει ζήσει το σημερινό 3D, ο τρόπος του Oboler έκανε την ταινία κάτι αντίστοιχο με τις κλασσικές του βωβού σινεμά, όπως ο Άνθρωπος-Μηχανή, ως προς την εικόνα και την ομιλία.
