Το Glass Onion εξακολουθεί να βρίσκεται στην κορυφή του Netflix στην Ελλάδα δίνοντας ξαφνικά τεράστια δυναμική και στην πρώτη ταινία, την οποία πολλοί δεν είχαν παρακολουθήσει. Το Knives Out που κυκλοφόρησε το 2019, έφερε τον όρο crime-comedy και τον έφερε με μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Αυτό ανάγκασε το Netflix να χρυσοπληρώσει τον δημιουργό του για δύο ακόμα sequel, με το Glass Onion να σαρώνει.
Ο Ράιαν Τζόνσον είναι ένας καλός σκηνοθέτης, αλλά ως εκεί. Το καστ απαρτίζεται από ηθοποιούς που έξω από την περιοχή ασφαλείας τους δεν έχουν δοκιμαστεί πάρα πολύ εσχάτως.
Ο Ντάνιελ Κρεγκ εκτός James Bond έχει να επιδείξει τον τρελό τύπο στο Logan Lucky σε αυτή τη δεκαετία και πίσω στο 2011 τον ρόλο στο Girl with the Dragon Tattoo. Ο Κρις Έβανς έχει αντίστοιχα την πολύ δυνατή ερμηνεία στο Gifted και πιο πίσω, το 2013, το Snowpiercer.
Η Τόνι Κολέτ και ο Μάικλ Σάνον είναι το second unit και είναι οι μόνοι που έχουν μια συνέχεια σε διαφορετικά franchises, άρα και διαφορετικούς ρόλους και περιβάλλοντα.
Επομένως, το Knives Out δεν έδειχνε στη θεωρία πως μπορεί να είναι μια ταινία που θα προκαλέσει συζητήσεις και θα μπει στο κάδρο για τα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες. Σίγουρα, δεν είναι στο επίκεντρο του κάδρου, ούτε καν δίπλα στο επίκεντρο. Είναι όμως σε θέση εμφανή που περιλαμβάνεται στον χάρτη.
Κι αυτό συνέβη γιατί υπάρχει εκείνο το timing και η χημεία. Γιατί ήρθε αυτή η στιγμή για τους ηθοποιούς και κυρίως τον σκηνοθέτη, ώστε να κολλήσουν όλα τα κομμάτια με τέτοιον τρόπο που να είναι μονόδρομος η τελειότερη εκδοχή τους.
Το Knives Out είναι μια ταινία που όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν θα μπορούσε να γίνει καλύτερη. Οτιδήποτε κι αν άλλαζες, προς τα κάτω θα την πήγαινε μόνο. Κι αυτό συνέβη και στο δεύτερο μέρος του ως συνέχεια του πρώτου.
Ένα πρώτο που ανέβηκε στην κορυφή του Netflix τις τελευταίες ημέρες εκμεταλλευόμενο τη δυναμική του πρώτου και έρχεται, 3 χρόνια μετά την κυκλοφορία του, σε επαφή με ένα ακόμα μεγαλύτερο κοινό. Και μαθαίνει τον τρόπο που λειτουργεί η λογική του θεατή μέσα σε μια πλατφόρμα, όπως την έχει χτίσει κοντά 8 χρόνια τώρα το Netflix.
Το Knives Out πρόκειται για μια κωμωδία μυστηρίου, μια crimedy (ΕΓΚΑΙΝΙΑΣΑΜΕ ΠΡΩΤΟΙ ΤΟΝ ΟΡΟ) που ταιριάζει απόλυτα στους ηθοποιούς. Δηλαδή και ο Έβανς και ο Κρεγκ δε θα μπορούσαν να σταθούν σε μια ρομαντική κομεντί ή μια οικογενειακή κωμωδία. Ίσως ούτε και σε κάφρικη κωμωδία τύπου Μαρκ Γουόλμπεργκ.
Σε αυτό όμως που είναι το Knives Out βρίσκουν τα εκφραστικά μέσα που και τους εξελίσσουν, αλλά και πιστοποιούν πως έχουν διευρυνθεί όλα αυτά τα χρόνια στον σταθερό ρόλο του 007 και του Captain America αντίστοιχα.
Και με τους υπόλοιπους χαμαιλέοντες στο πλάι τους, συν τους νέους Άνα ντε Άρμας, Κάθριν Λάνγκφορντ και Τζεντεν Λίμπερερ, συνθέτουν ένα πολυποίκιλο καστ που δεν του λείπει τίποτα.
Στο Knives Out έχουμε να κάνουμε με την εξιχνίαση της δολοφονίας ενός 85χρονου συγγραφέα αστυνομικών μυθιστορημάτων. Η άφιξη του ντετέκτιβ Μπενουά Μπλανκ κινητοποιεί τον οικογενειακό μηχανισμό της κρυψίνοιας και του ψέματος.
Η ταινία στήνεται σαν αυτά τα επιτραπέζια μυστηρίου, αλλά αποφεύγοντας όσο περισσότερο γίνεται τα κλισέ μιας αστυνομικής μυθιστορίας όπως στις ιστορίες του Πουαρό, της Μαρπλ κτλ. Ναι, αν μπορούμε να την περιγράψουμε με περισσότερη ακρίβεια, είναι ένα επιτραπέζιο το Knives Out. Κι ο θεατής είναι το κεντρικό πιόνι.
Προφανώς και δε μπορεί να αποφύγει παντελώς τη whodunnit δομή. Αλλά το στοιχείο που τραβάει την ταινία ως την σούπερ ανατρεπτική τελευταία σκηνή, δεν είναι η ανακάλυψη του δολοφόνου από τον ντετέκτιβ, αλλά η ανακάλυψη του ποιος έφερε τον ντετέκτιβ από την οικογένεια που δείχνει περιέργως αμυντική στάση άμα τη αφίξει του.
Όλο αυτό δίνει τον τόνο και σκεπάζει με κωμικότητα την αναζήτηση του δολοφόνου. Γι΄αυτόν τον λόγο το Knives Out αναφέρεται στο εξωτερικό στις περισσότερες κριτικές των μεγάλων μέσων ως κωμωδία κυρίως και μυστήριο ακολούθως.
Γι΄αυτό δέχεται τόσους επαίνους ο Ριάν Τζόνσον. Γιατί όλες του οι επιλογές αντικατόπτρισαν το καλύτερο δυνατό των ηθοποιών και των ρόλων τους. Ιδίως στον Κρεγκ και στην Άρμας. Ο οποίος Κρεγκ θα πρέπει να βάλει στόχο να κινείται αποκλειστικά από δω και πέρα σε τέτοιο είδος σινεμά. Τουλάχιστον μέχρι να σβήσει η ούγια του James Bond.
Καταλήγοντας, εκείνο που δίνει μεγαλύτερη αξία στο Knives Out είναι ακριβώς πως ανήλθε αναπάντεχα. Δημιούργησε μια απρόσμενη εντύπωση και όταν έφυγε η πρώτη εντύπωση, δεν ήταν κάτι χτισμένο σε κινούμενη άμμο. Ήταν κάτι στέρεο.