Το έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν το εργάκι. Μια ταινία εμφανίζεται από το πουθενά, κάνει επιτυχία, πέφτουν πάνω της τα μεγάλα στούντιο και ζητάνε κι άλλο. Το Knives Out είναι μια τέτοια περίπτωση, κι όταν μπήκε στο Netflix, δεν περιμέναμε κάτι καλό να βγει.
Όχι γιατί είναι το Netflix, αλλά γιατί έχουμε συνηθίσει ένα καλό πρώτο, να ακολουθείται από ένα αρκετά λιγότερο καλό δεύτερο, γιατί και η ευκολία του χρήματος ίσως αποπροσανατολίζει από την προσοχή στη λεπτομέρεια.
Με τον Ράιαν Τζόνσον και το sequel του Knives Out αυτό δεν ίσχυσε. Και δεν ίσχυσε με τρόπο πολύ εντυπωσιακό.
Από χθες που έγινε διαθέσιμο το Glass Onion στο Netflix, η ταινία συζητιέται όλο και περισσότερο με εγκωμιαστικό τρόπο και δικαιολογεί για ακόμα μια φορά το γιατί ο Ντάνιελ Κρεγκ πήρε υποψηφιότητα στις Χρυσές Σφαίρες για την ερμηνεία του ως Μπενουά Μπλανκ.
Το έκανε εντυπωσιακά στην πρώτη ταινία, το κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακά στη δεύτερη, όπου είναι πιο εμφανής ο τρόπος που αλλάζει τη φωνή του, η συνολική προσέγγισή του προς τον χαρακτήρα, τον ρόλο που έχει. Μπορεί να είναι υπερβολή, αλλά θα τολμήσουμε να πούμε πως πλησιάζει πολύ στο να τον στιγματίσει ο ρόλος εξίσου με τον Τζέιμς Μποντ.
Δεδομένου ότι θα υπάρξει και 3η ταινία – ας ελπίσουμε να είναι πάλι ο Κρεγκ παρών και να μην παρθεί ένα μονοπάτι όπως αυτό που αφήνεται να εννοηθεί στο τέλος του Knives Out – δε θα είναι απίθανο ο Κρεγκ να ταυτιστεί περισσότερο με αυτόν τον χαρακτήρα.
Άλλωστε, καθώς είναι ένας ρόλος που δεν του κληροδοτήθηκε, αλλά τον έφτιαξε από το μηδέν, είχε μεγαλύτερη ευχέρεια να ακολουθήσει το ένστικτό του και να διαμορφώσει μαζί με τον σκηνοθέτη και σεναριογράφο τον ντετέκτιβ.
Στο Glass Onion βλέπουμε μια εξίσου άρτια δομημένη ιστορία, ένα άρτιο whodunit, αλλά σε σχέση με την πρώτη ταινία, υπάρχει μια διαφοροποίηση στην δομή που δίνει ακόμα μεγαλυτερη αφηγηματική δύναμη.
Στο επίκεντρο της ιστορίας που εκτυλίσσεται σε ένα ελληνικό νησί στο Αιγαίο, βρίσκεται ο Μάιλς Μπρον και η παρέα του. Ο Μπρον (Έντουαρντ Νόρτον) και η Κασάντρα Μπραντ (Τζανέλ Μονέ) έχουν ιδρύσει μαζί μια εταιρεία που επενδύει σε start ups. Οι δυο τους κοντράρονται όταν ο Μπρον θέλει να επενδύσει σε στέρεο υδρογόνο ως μια νέα μορφή βιώσιμης ενέργειας.
Η επικινδυνότητα του καυσίμου αυτού, αναγκάζει την Κασάντρα/Άντι να σταθεί εμπόδιο. Όμως ο Μπρον, που έχει οραματιστεί να γίνει συνώνυμος της Μόνα Λίζα, ένα σημείο αναφοράς για το μέλλον, κάνει τα πάντα για να την θέσει εκτός της εταιρείας και να προχωρήσει με το όραμά του.
Σε αυτή τη διαδρομή της στερεί την παρέα της, τους φίλους της, τους οποίους έχει εξαγοράσει για να ψευδορκήσουν υπέρ του.
Μετά από χρόνια, ο Μπρον στέλνει ένα κουτί με γρίφο σε όλους και τους προσκαλεί στο νησί του στο Αιγαίο για να παίξουν ένα παιχνίδι ανακάλυψης του δολοφόνου του. Ο ίδιος βέβαια δεν θα δολοφονηθεί στ΄αλήθεια.
Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν θα υπάρξει φόνος, πως δεν θα υπάρξει ένα μυστήριο που πρέπει να ξεκαθαριστεί.
Η απροσδόκητη για τον Μπρον παρουσία και του Μπλανκ στο νησί, μιας και δεν τον έχει καλέσει, αποτελεί ένα twist που τον χαροποιεί περισσότερο, αλλά δεν θα έπρεπε.
Το Glass Onion εξελίσσεται με τέτοιον τρόπο, με αυτή την αντίστροφη πορεία, ώστε ο τρόπος που αποκαλύπτονται τα κίνητρα και η αλήθεια, να σε στέλνουν αυτόματα στην αρχή της ταινίας για να βρεις όλα εκείνα τα σημάδια που αγνόησες ή δεν ανέλυσες σωστά.
Αυτή είναι η μαγεία του αστυνομικού, του whodunit, ειδικά του τρόπου που το στήνει ο Τζόνσον. Ότι ενώ μπορεί να είσαι διαρκώς alert ως θεατής και να κρατάς στο μυαλό σου οτιδήποτε σου φαίνεται ύποπτο ή πως θα το χρειαστείς στην πορεία, δεν πετυχαίνεις να βρεις τη λύση.
Μπορεί να έχεις προβλέψει τον δολοφόνο, μέσα στις τόσες προβλέψεις, αλλά αμφισβητείς τον εαυτό σου και τα στοιχεία που θεωρείς ως λογικές ενδείξεις, δεν μπορείς να τα δέσεις.
Εκεί έρχεται ο Μπενουά Μπλανκ και η αφηγηματική παλινδρόμηση του Glass Onion για να ενώσει τα κενά σημεία και να πει ολόκληρη την ιστορία.
Έχει πάρα πολλά στοιχεία το σενάριο, μικρές λεπτομέρειες ή ολόκληρα σημεία, που κάνουν το Knives Out 2 καλύτερο από την τρομερά καλή πρώτη ταινία, αλλά καλύτερο κι από μια απλή ιστορία.
Ότι μάλιστα κάποια στοιχεία έρχονται απότομα, υπάρχουν οι στιγμές της κατακόρυφης κλιμάκωσης, προσφέρουν στον θεατή μια τέτοια διαδρομή συναισθημάτων που ξεχνάει τα πάντα γύρω του.
132 λεπτά ταινίας και δεν πρέπει να γυρίσαμε να ψάξουμε καν το κινητό μας που το είχαμε πετάξει κάπου στον καναπέ. Το Glass Onion: A Knives Out Mystery είναι μια ταινία που θα καταλάβει για πλάκα την 1η θέση στα trends του Netflix για τον επόμενο μήνα.