Είναι από τα μεγαλύτερα ψέματα που μπορεί να σου πλασάρει το IMDB. Πολλές φορές έχουμε δει καλή βαθμολογία σε μια σειρά ή ταινία και νιώθουμε να μας έχουν εξαπατήσει όταν τη βλέπουμε. Στην περίπτωση του Messiah είναι πάνω κι από εξαπάτηση. Κάτι χειρότερο.
Για κάποιο λόγο το κοινό έχει δώσει ένα μεγαλοπρεπέστατο 8 στη νέα σειρά του Netflix και ειλικρινά παλεύω με τον εαυτό μου να βρω πως δικαιολογούνται όχι και οι 8 μονάδες, αλλά έστω οι 6 από τις 8. Είναι μια σειρά που με πολύ δυσκολία και μερικά σφηνάκια μπορεί να έπαιρνε 6, μα ως εκεί. Στο 6 τρυπάει ταβάνι.
Είναι σαν κάποιος να πήρε το Homeland και το Prison Break της τελευταίας σεζόν, να τα βούτηξε στην Αγία Γραφή και να τα κακοποίησε σε υπερθετικό βαθμό. Κι απ΄όλη αυτή τη διαδικασία βγήκε το Messiah. Ένα ορόσημο αδιάφορων ερμηνειών και μπερδέματος θρησκειών μαζί με ένα στόρι που η κατάληξη του έχει μια λογική εξήγηση, αλλά δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Χωριό που φαινόταν, κολλαούζο δεν ήθελε και το trailer μας είχε προϊδεάσει. Μπορείς να δεις τέλειο trailer και η ταινία ή σειρά να είναι κάτω από τον πήχη, αλλά σε ποσοστό 99,999999%, αν το trailer είναι κακό, τότε και το έργο που αφορά δεν θα είναι παραπάνω από κακό.
Αν ξεφεύγει το Messiah απ΄αυτόν τον κανόνα, είναι μόνο προς τα κάτω. Αφαιρώντας εντελώς οποιοδήποτε θρησκειολογικό κίνητρο έχει ο καθένας από εμάς, είναι μια σειρά που στο τσακ ξεπερνά σε ποιότητα το Troy, που μας είχε σοκάρει με το πόσο οικτρό ήταν.
Κεντρικός ήρωας είναι ο Αλ Μασίχ, ένας νέος στην Παλαιστίνη που φαίνεται ότι είναι ο Χριστός στην δεύτερη έλευσή του στη Γη. Κάνει θαύματα με αμμοδίνες και ανεμοστρόβιλους, εμφανίζεται και εξαφανίζεται στο άψε σβήσε, αλλά παρουσιάζεται ως έτοιμος να βγει στο Ανίτα Κοίτα κι όχι ως ο μέγιστος προφήτης του χριστιανικού δόγματος. Εκτός αυτού, δεν έχει επαφή με το χριστιανικό δόγμα μόνο. Έχει και μουσουλμανικό και ψήγματα από αιρέσεις αυτών των δύο θρησκειών.
Και σαν να μην έφτανε αυτό το storyline, οι σεναριογράφοι είπαν να το μπουκώσουν με μερικά ακόμα. Στη μια πλευρά είναι οι τρομοκρατικές επιθέσεις από – τι άλλο; – μουσουλμάνους και στην άλλη τα οικογενειακά δράματα που ζουν διάφοροι αραβόφωνοι και Αμερικανοί χαρακτήρες.
Η Εύα Γκέλερ που υποδύεται η Μισέλ Μονάχαν, έχει κάτι θέματα με τη νεκρή μητέρα της και τη σχέση με τον πατέρα της, ο Ισραηλινός πράκτορας Αβίραμ Ντάχαν έχει τη γκρίνια της πρώην γυναίκας του για το πώς συμπεριφέρεται μπροστά στην κόρη του, αλλά κυρίως ένα μυστικό από το παρελθόν του που αποκαλύπτεται στο 10ο επεισόδιο και γενικώς γίνεται πανηγύρι από νωχελικές και κακοφτιαγμένες ιστορίες.
Μέσα σε αυτό προστίθεται και μια θεωρία συνωμοσίας που θέλει τον Μασίχ ή Γκολσίρι να συνδέεται με αντικαπιταλιστή πολιτικό και ηγέτη fund/λόμπι/whatever και έχουμε έναν καμβά από το απόλυτο τίποτα. Κι εκεί που λες ότι τουλάχιστον στο τέλος θα απαντήσει στο ερώτημα αν μιλάμε για έναν Χριστό ή για τον Αντίχριστο, η σειρά κλείνει με cliffhanger, κάτι που σημαίνει ότι θα υπάρξει και δεύτερη σεζόν.
Τα μόνα πράγματα που κρατάνε κάπως τη σειρά είναι οι σκηνές που δεν υπάρχουν λόγια και όσες δεν επικεντρώνονται στο θεϊκό στοιχείο. Υπάρχουν δηλαδή ορισμένα σημάδια μιας σκηνοθετικής άποψης, έστω και απλουστευμένης, έστω και μιμητικής. Αλλά είναι λίγα και καταπίνονται από την συνολική αφήγηση που μας κάνει να αναρωτιόμαστε για το κριτήριο του Netflix πίσω απ΄αυτή την παραγωγή…