Από τον Οκτώβριο του 2019, όταν και κυκλοφόρησε το Joker στις αίθουσες, ο Χοακίν Φίνιξ εκτοξεύτηκε γρήγορα στην υψηλότερη θέση των προτιμήσεων του κοινού και δε θα ήταν υπερβολή να πούμε πως αποτελεί αυτή τη στιγμή το πιο αγαπητό όνομα.
Σε αυτό το διάστημα που έχει μεσολαβήσει, ο Φίνιξ, όταν δεν ασχολείται με τον ακτιβισμό και την προώθηση του βιγκανισμού – κάτι για το οποίο τον γουστάρουμε περισσότερο – παίρνει μέρος σε πρότζεκτ που είναι προορισμένα για να λάμψουν και να το κάνουν βασιζόμενα σε πρώτες ύλες που πηγάζουν από την τέχνη του σινεμά, της αφήγησης κυρίως, αλλά και του σκηνοθετικού οράματος.
Ενόσω ο Φοίνιξ ολοκληρώνει τα γυρίσματα για την ταινία Disappointment Blvrd όπου θα υποδυθεί έναν entrepreneur σε ένα lifespan κάμποσων δεκαετιών, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Άρι Άστερ, το κοινό μπορεί να περιμένει από τον Φίνιξ μια ερμηνεία απ΄αυτές που σε πείθουν ότι δε γίνεται να υπάρξει καλύτερη.
Το C’Mon C’Mon του Μάικ Μιλς που παρουσιάστηκε στο Telluride στο Φίνιξ και είναι πιθανό να προβληθεί και στο Φεστιβάλ της Νέας Υόρκης στο τέλος Σεπτεμβρίου, κυκλοφόρησε το πρώτο του trailer και είναι ένα από εκείνα τα indie films τύπου Nomadland που θα συναρπάσουν κοινό και κριτικούς.
Ο Χοακιν Φίνιξ υποδύεται τον Τζόνι, ο οποίος διαβάζει μια ιστορία στον ανιψιό του Τζέσι, ένα παιδί με πολύ δραστήριο εγκέφαλο για να κοιμηθεί, όμως οι δυο τους κάνουν τόσο καλή παρέα, που αποφασίζουν να εξερευνήσουν την Αμερική και όλες τις αθέατες πλευρές της, καθώς η μητέρα του Βιβ είναι σε μια κλινική για μερικές ημέρες για να προσέχει τον μπαμπά του Τζέσι που έχει βαριά πνευματική νόσο.
Ο Τζέσι έχει να δει ένα χρόνο τον πατέρα του και υποδύεται πως είναι ορφανός. Η παρουσία του Τζόνι ανασυνθέτει το πατρικό πρότυπο στα μάτια του. Από τη μία λοιπόν υπάρχει αυτή η αδιάκριτη περιέργεια ενός μικρού αγοριού που σκάει σαν κύμα στα μούτρα του θείου του, κι από την άλλη ένας θείος απόμακρος, εσωστρεφής που ανακαλύπτει μπροστά στον μικρό τον εαυτό του.
Ο Τζόνι είναι ένας ραδιοφωνικός ρεπόρτερ και με τον Τζέσι θα αναζητήσουν από ανθρώπους τους πιο μύχιους φόβους τους, τις πιο μεγάλες φιλοδοξίες τους
«Για να επισκεφτείς τον πλανήτη Γη, πρέπει να γεννηθείς ως παιδί ανθρώπου. Πρέπει να μάθεις να χρησιμοποιείς το σώμα σου, να κινείς τα χέρια και τα πόδια σου. Θα πρέπει να μάθεις να περπατάς, να τρέχεις. Να κάνεις ήχους και να σχηματίζεις λέξεις.
Υπάρχουν τόσα πολλά να μάθεις και να νιώσεις. Λύπη, χαρά, απογοήτευση και θαυμασμό. Θα μεγαλώσεις, θα ταξιδέψεις, θα δουλέψεις. Στο πέρασμα των ετών θα προσπαθήσεις να καταλάβεις αν είσαι χαρούμενος ή λυπημένος, γεμάτος…Κι όταν έρθει η στιγμή να γίνεις ξανά αστέρι, θα είναι δύσκολο να πεις “αντίο” στον παράξενα όμορφο κόσμο».
Αυτά αφηγείται στον Τζέσι ο Τζόνι από το βιβλίο Clair De Lune, και ο συνδυασμός της απαγγελίας του Φοίνιξ με την ασπρόμαυρη εικόνα που χειρίζεται αριστουργηματικά ο Ράιαν Μέρφι και τη μουσική των Άαρον και Μπράις Ντέσνερ, συνθέτουν μια ταινία που σε βυθίζει σε έναν πρωτόγονο κόσμο αιώρησης. Κι αν το πετυχαίνει αυτό ένα trailer, φανταζόμαστε μόνο τι μπορεί να κάνει η ταινία.
Αν κρίνουμε από το δείγμα που έχει δώσει ο Μάικ Μιλς με το τρυφερό και ρομαντικό 20th Century Women, όπου εκεί ανακάλυπτε τα μονοπάτια της μητρότητας μέσω της Ανέτ Μπένινγκ, ενώ εδώ τον απασχολεί το πατρικό ένστικτο, τότε το C’Mon C’Mon δικαιολογημένα έχει ήδη ένα 8.2 στο IMDB και ένα 100% στο Rotten Tomatoes.