Θα μπορούσε κάποιος να πει πως η Σάιαν Χέντερ και οι συντελεστές του CODA, είπαν στις υπόλοιπες ταινίες «CODA τα χέρια σας, το Όσκαρ είναι δικό μας». Κι αυτό γιατί αναδείχθηκε η Καλύτερη Ταινία της χρονιάς στη χθεσινή απονομή. CODA σημαίνει Child of Deaf Adults, δηλαδή παιδί κωφών ενηλίκων και στην ταινία της Σάιαν Χέντερ βλέπουμε μια τέτοια ιστορία, αλλά χωρίς μελοδραματισμούς. Αντίθετα, ειναι μια ταινία γεμάτη αισιοδοξία πως οι άνθρωποι τελικά βρίσκουν τον τρόπο να επιβιώσουν.
Στη μικρή πόλη του Γκλούστερ της Μασσαχουσέτης, για να βρεις άνθρωπο να μιλάει τη νοηματική, θα πρέπει να έχεις πιάσει το τζόκερ. Η οικογένεια των Ρόσι αποτελείται από δύο γονείς και δύο παιδιά. Η κόρη της οικογένειας είναι η μόνη που ακούει. Μπαμπάς, μαμά και γιος είναι κωφοί.
Έχουν όμως την τύχη η κόρη να ακούει και από πολύ μικρή ηλικία τη βάζουν στη δουλειά για να τους βοηθάει σε αυτό το κομμάτι. Ο Φρανκ, ο μπαμπάς, και ο Λίο, ο γιος, είναι ψαράδες. Κάθε μέρα βγαίνουν με το σκάφος στα ανοιχτά για να βγάλουν γερή ψαριά και να γυρίσουν στην ψαραγορά για να την πουλήσουν στους αγοραστές που εμπορεύονται.
Η νεαρή Ρούμπι, στα 17 της, έχει αναλάβει να κάνει όλες τις διαπραγματεύσεις για τις τιμές. Σε αυτή την ηλικία τα περισσότερα παιδιά ασχολούνται με τα μαθήματα τους, με το κολέγιο που θα πάνε…Η Ρούμπι έχει στους ώμους της το βάρος του να βοηθήσει την οικογένεια να επιβιώσει σε έναν κόσμο όπου κανείς δε μιλάει τη γλώσσα τους.
Το CODA είναι μια άλλη αφήγηση για το πώς είναι να είσαι κωφός
Δε μπορούν καν να βγουν στα ανοιχτά χωρίς τη Ρούμπι ή χωρίς ένα άτομο που να ακούει, γιατί πρέπει να απαντάνε στον ασύρματο στην ακτοφυλακή. Η Ρούμπι δεν είναι πια ένα παιδί στην οικογένεια της, αλλά αυτή που τους κρατάει στο παιχνίδι της επιβίωσης.
Ο Φρανκ και η Τζάκι, οι γονείς, φοβούνται να την αφήσουν να ανοίξει τα φτερά της, γιατί φοβούνται ότι θα καταστραφούν. Είναι όμως δύο πολύ κουλ και αστείοι γονείς κατά τ΄άλλα. Ενεργοί σεξουαλικά και καθώς δεν ακούνε, τα βογκητά ξεπερνούν το επιτρεπτό και φτάνουν στ΄αυτιά της κόρης. Κάφροι γιατί μπορεί να την αμολήσουν στο τραπέζι και να μην τους νοιάξει γιατί δεν ξέρουν αν ακούστηκε. Και γενικώς με μια διαφορετική πλάκα.
https://menshouse.gr/sires-tenies/152378/157-lepta-stin-tsita-to-mafioziko-epos-poy-mporeis-na-deis-simera-sto-netflix
Ο Φρανκ χρησιμοποιεί τη νοηματική για να βρίζει τους άλλους στην ψαραγορά δίχως να τον καταλαβαίνουν. Κάποια στιγμή, σε μια συνέλευση, βάζει την κόρη του να μεταφέρει τα μπινελίκια του, όπως τη φράση «ρουφήχτε τ΄αρ… μου».
Όσο η Ρούμπι δεν έχει δικές της φιλοδοξίες, η ατμόσφαιρα είναι χαρμόσυνη. Όταν όμως η Ρούμπι θα μάθει ότι έχει τρομερό χάρισμα στη φωνή της και θα θελήσει να πάει στη Βοστόνη σε μουσικό κολέγιο, θα πρέπει να εξηγήσει στην οικογένεια της πως δεν είναι δικό της βάρος η ζωή τους. Σε αυτή την κατάσταση συμβάλλει και ο Λίο που δεν θέλει πια να εξαρτάται από τη Ρούμπι.
Ξέρει ότι είναι δύσκολα και δε μπορούν να προσλάβουν άνθρωπο για να τους εξηγεί τι γίνεται, αλλά είναι πεπεισμένος πως θα βρουν την άκρη.
Κι αυτό είναι το μάθημα του CODA. Οι κωφοί και όποια ομάδα ανθρώπων με μια μειονεξία, δεν χρειάζονται οίκτο, ούτε ζουν κάθε τους ημέρα μεμψιμοιρώντας. Άλλωστε, όλα είναι θέμα οπτικής. Αν βάλεις έναν που ακούει σε μια παρέα κωφών, θα είναι αυτός που θα μειονεκτεί. Η νοηματική είναι απλώς μια άλλη γλώσσα κι ίσως πιο ειλικρινής, δεν έχει δεύτερο επίπεδο.
Στο CODA βλέπουμε μια κανονική οικογένεια. Με τις εντάσεις, με τις συγκρούσεις, με την πλάκα της, με την συγκατάβαση των γονιών όταν βλέπουν πως η νέα γενιά θέλει να αρπάξει τα ηνία, με την περηφάνια όταν βλέπουν τα παιδιά τους να τα πηγαίνουν καλά σε αυτή τη φάρσα που λέγεται ζωή, με τη συγκίνηση και τα δάκρυα τους.
Κι όλο αυτό περνάει στον θεατή γιατί οι ηθοποιοί έχουν όντως προβλήματα ακοής. Ο Τρόι Κοτσούρ που λογικά θα έχει υποψηφιότητα για Όσκαρ, η Μάρλι Μέιτλιν που έχει πάρει Όσκαρ για τα Παιδιά Ενός Κατώτερου Θεού, ο Ντάνιελ Ντουράντ, είναι και οι τρεις κωφοί και ξέρουν τι είναι αυτό που χρειάζεται ο ρόλος τους. Ξέρουν ποιο είναι το απαραίτητο μήνυμα να περάσει στον θεατή.
The Tragedy of Macbeth: Οι λέξεις στερεύουν με αυτές τις ερμηνείες
Η ζωή είναι μια κωμωδία επιβίωσης
Γελάμε, κλάνουμε, πίνουμε, κάνουμε σεξ, τρώμε, παίζουν μελωδίες στο κεφάλι μας, έχουμε σχεδόν όλες τις ανθρώπινες λειτουργίες. Απλώς αντί να κουνάς τα χείλη σου προς εμάς, κουνάς τα χέρια και τα χείλη σου. Κερδισμένος βγαίνεις, γιατί κάνεις και την παραπάνω κίνηση, άρα καις και τις θερμίδες σου.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες και βαθυστόχαστες αναλύσεις για το CODA. Η ζωή είναι μικρή και γρήγορη η ρημάδα για να την παραδίδουμε στο αιώνιο δράμα. Αντίθετα, γίνεται πιο όμορφη όταν αντιτάσσει κανείς στο δράμα τη σάτιρα, την ειρωνεία, το πείσμα και τη διεκδίκηση.
Το CODA θα το βρεις στο Apple TV και μετά το θρίαμβό του, είναι μια καλή στιγμή για να το δεις. Δε θα σου προσθέσει βάρος. Θα σου δώσει ηρεμία, το ανάλαφρο και θα φέρει στο τραπέζι μια διαφορετική αφήγηση. Αφήγηση όχι του tell, αλλά του sign.
Κι όπως λέει και μια ατάκα του καθηγητή μουσικής στο CODA: Υπάρχουν πολλές καλές φωνές που δεν έχουν κάτι να πουν. Εμείς θα το πάμε λίγο παραπέρα: υπάρχουν και πολλές καλές μη φωνές που λένε πολλά.