Αν έχεις την αισθητική και το ταλέντο, τότε δεν χρειάζεσαι καθόλου χρόνο να το αποδείξεις.
Μόλις στην δεύτερη ταινία του, ο κυριλέ σχεδιαστής μόδας, Τομ Φορντ κοιτάει με αιχμηρή, αλύπητη αλλά και βαθιά μελαγχολική ειρωνεία την καθημερινότητα της αστικής τάξης και δημιουργεί ένα πολυδιάστατο αριστούργημα, τόσο έντονο και τόσο πολυεπίπεδο που πρέπει να «κάτσει» μέσα σου για να κριθεί, τόσο στιβαρό που κατασκηνώνει στο κεφάλι σου και δεν φεύγει μέχρι να το ξαναδείς.
Στο Nocturnal Animals βλέπουμε την ιστορία της Susan (Amy Adams) που είναι γκαλερίστα, προέρχεται από πλούσια οικογένεια και έχει έναν γάμο σχεδόν τελειωμένο.
Αυτό που οι περισσότεροι δε γνωρίζουν είναι ότι πριν περίπου είκοσι χρόνια, είχε παντρευτεί τον Edward (Jake Gyllenhaal), έναν αποτυχημένο τότε συγγραφέα, τον οποίον στη συνέχεια πλήγωσε και πρόδωσε.
Ξαφνικά ένα δέμα φτάνει στο σπίτι της, το οποίο περιέχει το χειρόγραφο του πρώτου του βιβλίου, αφιερωμένο σε εκείνη, μαζί με στοιχεία επικοινωνίας για να συναντηθούν.
Το βιβλίο διηγείται τη βίαιη σκληρή περιπέτεια του Tony, ενός οικογενειάρχη που ενώ ταξιδεύει με τη σύζυγο και την έφηβη κόρη τους σε έναν διαπολιτειακό δρόμο του Τέξας, δυο αυτοκίνητα τον αναγκάζουν να βγει από το δρόμο του, τους παρενοχλούν, τους τρομοκρατούν και απαγάγουν τις δύο γυναίκες.
Όσο συνεχίζει να διαβάζει, η Susan βυθίζεται όλο και περισσότερο στον κόσμο του, συνειδητοποιώντας την αιτία που είναι αφιερωμένο σε εκείνη.
Πρωτοποριακή δόμηση αφήγησης, κομψοτέχνημα αισθητικής και σεμιναριακό ως προς την εγκαθίδρυση ατμόσφαιρας, μια σπουδή πάνω στην μοναξιά και την επιθυμία της εκδίκησης, το «Nocturnal Animals», εξελισσόμενο σε δυο ταυτόχρονες πραγματικότητες (μια «αληθινή» και μια «λογοτεχνική» που προκύπτει από το μυθιστόρημα του πρώην άντρα της που διαβάζει η πρωταγωνίστρια) είναι δυο ταινίες υπό μορφή μίας: Ένα δράμα και ένα θρίλερ.
Ή μάλλον ένα θρίλερ στο καλούπι ενός δράματος. Για την ακρίβεια, ένα υποδειγματικό θρίλερ στο καλούπι ενός υποδειγματικού δράματος, που στριμάρει στο Netflix.