Το Vikings έκανε αυτή την επιτυχία γιατί ξεκίνησε το 2013. Ήταν μια άλλη εποχή. Εντελώς. Το Vikings Valhalla, αν και ίδιο στο στήσιμο και τα στοιχεία του, πιθανότητα θα περάσει αδιάφορα, γιατί έτυχε να έπεται και να κυκλοφορήσει στο 2022.
Υπάρχει ένας μόνο λόγος για να δει κάποιος Vikings: να ικανοποιήσει τη δίψα του για μια εποχή ελεύθερης βίας. Έτσι, για την ψευδαίσθηση. Όχι γιατί σώνει και ντε θέλει να γίνει βίαιος στην πραγματικότητα. Αλλά γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει μέσα του το ζιζάνιο του εξερευνητή, του κατακτητή.
Γι΄αυτό το λόγο οι Vikings έγιναν μια από τις πιο αγαπημένες σειρές και ανάγκασαν το Netflix να αγοράσει τα δικαιώματα της και να την δείχνει σχεδόν ταυτόχρονα με την κυκλοφορία του κάθε επεισοδίου από την 5η σεζόν και μετά.
Γλυκάθηκε το Netflix κι έκανε το sequel, το Vikings Valhalla, τα γεγονότα του οποίου γίνονται κάμποσες δεκαετίες μετά τον θάνατο του Ράγκναρ Λόθμπροκ, σε μια εποχή που οι Βίκινγκς έχουν φτιάξει δικές τους κοινωνίες στη Σαξονία και έχουν αφήσει τα άγρια πάθη τους πίσω στο Κάτεγκατ.
Μετά από αρκετά χρόνια ειρήνης, οι Σάξονες αποφασίζουν να σφαγιάσουν τους Βίκινγκς που ζουν στα βόρεια της χώρας, με τα νέα να φτάνουν στο Κάτεγκατ και να ξυπνάει και πάλι η δίψα της επίθεσης για τους απόγονους του Όντιν.
Κι ενώ η σειρά μοιάζει να έχει ένα καλύτερο σενάριο σε σχέση με αυτό των σκέτων Vikings, που είχαν ένα πολύ καλό σενάριο, εν τέλει μπορεί και να υπολείπεται στην τελική αναμέτρηση, γιατί φαίνεται να έχει γίνει μέτρια ως απρόσεκτη δουλειά στις σκηνές μάχης.
The Batman: Η ερμηνεία που θα μπορούσε να κοντράρει τον Χιθ Λέτζερ
Όλα γίνονται για 2.5 συναρπαστικά επεισόδια
Βλέποντας το Vikings, ένιωθες ότι βλέπεις κάτι που είναι ό,τι πιο κοντινό σε αλήθεια μετά την ίδια την αλήθεια. Με το Vikings Valhalla αυτό το έχεις στα διαλογικά σημεία, όχι όμως και στις μάχες, ιδίως αυτές με τα σπαθιά και τα τσεκούρια, δηλαδή με τον οπλισμό.
Είναι λογική η κατεύθυνση στην αποτύπωση των Βίκινγκς ως λιγότερο θηρίων, αφού εξευγενίζονται και διαφοροποιείται ακόμα και το DNA τους, αλλά ας μην κρυβόμαστε. Μια σειρά Vikings Valhalla δεν θα την δεις για το βάθος των χαρακτήρων. Δεν θα τη δεις γιατί ψάχνεις έναν αντιήρωα όπως έκανε η DC με τον Batman.
Τη βλέπεις γιατί θες την ωμή βία, θες την απλότητα που διέπει τις αντιλήψεις των Βίκινγκς όπως συνηθίζει να τις αποτυπώνει η mainstream βιομηχανία και δε σε νοιάζει αν θα αποτυπωθεί κάποια πολυπλοκότητα χαρακτήρων. Ναι, θα υπάρχει κι αυτή, αλλά δεν θα είναι το επίκεντρο. Θα στέκεται κάπου στην άκρη και θα χωράει ελάχιστα στην ομαδική φωτογραφία.
Το Vikings Valhalla δεν είναι Val…χάλια, αλλά δεν είναι και Val-ισάξιο με το Vikings, ακριβώς γιατί υστερεί στο βασικότερο στοιχείο για το οποίο βλέπει κανείς τη σειρά. Αν η σειρά κριθεί σεναριακά και σκηνοθετικά, τότε είναι μια άψογη παραγωγή. Δεν ζητά κανείς όμως αυτό από τη σειρά.
Δεν ξέρεις πως να νιώσεις με το Vikings Valhalla
Ίσως να είναι και μια αλληγορία για τη ζωή πάντως. Το Vikings του History εξευγενίστηκε με το να πάει στο Netflix και ως Vikings Valhalla είναι εκείνος ο φοιτητής που στο δεύτερο έτος αποφασίζει να διαβάσει και να τα περάσει όλα, ενώ στην τρίτη λυκείου έγραψε με το ζόρι 12.000 μόρια και στο πρώτο έτος πάτησε 5 φορές στη σχολή.
Δεν είναι εύκολο πάντως να δομήσει κανείς έναν νέο Φλόκι, έναν νέο Ρόλο, μια νέα Λάγκερθα, έναν νέο Μπγιορν ή έναν νέο Άιβαρ.
Η σειρά δεν είναι για να την παρατήσεις στο πρώτο επεισόδιο. Δεν τη λες όμως και συναρπαστική. Είναι λίγο πιο πριν από το συναρπαστικό. Από τα 8 επεισόδια της σεζόν, τα πρώτα 5.5 σου αφήνουν μια αίσθηση ανικανοποίητου. Τα επόμενα 2.5 όμως σε πείθουν πως κάτι χτιζόταν, πως κάτι δουλεύτηκε καλύτερα και σε μια δεύτερη σεζόν θα δεις αυτό που πρέπει.
Τον Παναθηναϊκό του Γιοβάνοβιτς να βγαίνει 2ος. Αυτό είναι το Vikings Valhalla αν μπορούσαμε να το αποδώσουμε με μια παρομοίωση. Ο φετινός Παναθηναϊκός. Καλύτερος στο 70% των παιχνιδιών, αλλά με κάποιο τρόπο πολύ ηττημένος για τα δεδομένα του. Βελτιωμένος στην κυκλοφορία της μπάλας, αλλά με ίδια συγκομιδή βαθμών.