Το παρόν κείμενο δεν πρόκειται να καταλήξει σε κάποια τρελή σοφιστεία ή αποκάλυψη. Δεν θα πει κάτι το πρωτοφανές. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν έχει μια σημασία να επαναφέρεται η συζήτηση για το Netflix. Και το The Adam Project δίνει μια καλή αφορμή.
Το The Adam Project είναι μια από τις ταινίες που έχει διαφημιστεί περισσότερο από το Netflix. Και πώς να γίνει αλλιώς, όταν έχει στο καστ τους Ράιαν Ρέινολντς, Μαρκ Ράφαλο, Τζένιφερ Γκάρνερ και Ζόε Σαλντάνα. Και μαζί με αυτούς έναν θαυματουργό πιτσιρικά που γίνεται ακριβής κόπια του Ρέινολντς σε χιούμορ και εκφράσεις.
Ακούς την Έλεν Ντετζένερις να λέει στην εκπομπή της ότι είναι από τις ταινίες που θα πρέπει να δει κάποιος, βλέπεις όλοι να εστιάζουν στο ότι ο Μαρκ Ράφαλο και η Τζένιφερ Γκάρνερ ξανασυναντιούνται μετά από 18 χρόνια σε ταινία και λες ότι μάλλον είναι καλή ταινία και τη διανθίζουν με μερικά ωραία μικρά stories.
Τελικά, αφού την δεις, καταλαβαίνεις ότι η ταινία όχι απλώς δεν είναι καλή, αλλά πέφτει οικτρά πιο κάτω σε σχέση με αυτό που μπορούν να προσφέρουν οι ηθοποιοί, άρα μάλλον όλα αυτά τα stories περισσότερο ως αποπροσανατολισμός χρησιμοποιήθηκαν ή απλώς δεν υπήρχαν πολλά καλά να πει κανείς για την ταινία.
Στο The Adam Project βλέπουμε τη ζωή ενός πιτσιρικά, του Άνταμ, ο οποίος μιλάει πολύ, αλλά αυτό τον οδηγεί συχνά στο να τις τρώει από τους συμμαθητές του. Ένα βράδυ, που η μαμά του έχει βγει ραντεβού, ο σκύλος του ο Χόκινγκτ τον σέρνει κάπου στο άλσος έξω από το σπίτι του. Όταν επιστρέφει, βλέπει έναν τύπο να έχει διαρρήξει την αποθήκη του νεκρού μπαμπά του.
Κατόρθωμα να κάνεις ενοχλητικά αδιάφορο τον Ράιαν Ρέινολντς
Όμως κάτι παίζει με αυτόν. Ξέρει τα πάντα για το σπίτι, ξέρει το όνομα του και του σκύλου κι έχει την ίδια ουλή στο σαγόνι. Ο μικρός Άνταμ στέκεται μπροστά στον μελλοντικό του εαυτό. Ο μεγάλος Άνταμ έχει έρθει από το 2050, όπου υπάρχει δυνατότητα ταξιδιών στο χρόνο. Στόχος του ήταν να πάει στο 2018, αλλά βρέθηκε στο 2022.
Στο 2022 τελικά θα συναντήσει αυτήν που πήγε να ψάξει στο 2018, τη γυναίκα του, η οποία είχε κάνει ένα χρονικό άλμα και η ανώτερη αρχή του 2050, η Μάια Σόριαν, του είχε πει πως η Λάουρα πέθανε.
Γενικώς όλοι τους παίρνουν πολύ αψήφιστα τα ταξίδια στο χρόνο, δεν ακολουθούν κανέναν κανόνα και απλώς έχουν καταστρατηγήσει τους νόμους. Όλες οι πραγματικότητες είναι πια αλλοιωμένες.
Κι εκεί που το The Adam Project πάει να πάει μια στροφή για να γίνει ένα καλό sci-fi, καταλήγει να είναι ένα μελόδραμα για έναν πατέρα που πέθανε, τον οποίο τελικά πάνε και βρίσκουν στο παρελθόν για να μάθουν και οι δύο μελλοντικοί Άνταμ ότι τους λείπει. Οκ, έχει κι αυτό τη γοητεία του, όχι όμως με τον τρόπο που το παρουσιάζει ο δημιουργός της ταινίας, Σον Λέβι.
Το The Adam Project έχει πολλές αστοχίες. Η κακιά της υπόθεσης, η Κάθριν Κίνερ που υποδύεται τη Σόριαν, είναι ή πολύ αταίριαστη με τον ρόλο που της δόθηκε ή πολύ κακή ηθοποιός. Χώρια του ότι τη δείχνουν κάποια στιγμή μαζί με τον νεότερο εαυτό της και έχουν απλώς κάνει ένα κάκιστο deageing με το VFX που μοιάζει σαν να παίζεις το SIMS.
Τι βλέπουμε απόψε: Το βαρύ χαρτί του Netflix σκαρφάλωσε ήδη στο νο2 στην Ελλάδα (Vid)
Το The Adam Project παρέμεινε πρότζεκτ και όχι πράξη ουσίας
Σεναριακά δεν υπάρχει καμία στιγμή έντασης, καμία κλιμάκωση, που δεν είναι αναγκαία, αλλά εδώ ήταν απαραίτητη, και με εξαίρεση το 10λεπτο παρουσίας της Ζόε Σαλντάνα και κάποιες χιουμοριστικές στιγμές με τον πιτσιρικά μέχρι τα μισά της ταινίας, το The Adam Project είναι κατά βάση χάσιμο χρόνου.
Πώς αυτή η ταινία είναι πρώτη στα trends του ελληνικού Netflix, ενώ έχει και μια βαθμολογία σε IMDB και Rotten Tomatoes που μειώνεται κάθε μέρα; Γιατί, πολύ απλά, αυτή είναι πια η σχέση του κόσμου με το Netflix. Άκριτη κατανάλωση, απλώς για να δικαιολογηθεί η συνδρομή, με την ουσία να λείπει τις περισσότερες φορές.
Το είπαμε και στην αρχή. Δεν κάναμε κάποια συνταρακτική διαπίστωση. Αλλά είναι φορές, όπως με το Adam Project, που γίνεται πιο έντονο αυτό. Η ταινία είναι ελάχιστα ευχάριστη και περισσότερο ανιαρή. Κι είναι κατόρθωμα αυτό για μια ταινία με πρωταγωνιστή τον Ράιαν Ρέινολντς. Μέχρι και ο Μαρκ Ράφαλο φαίνεται κακός ηθοποιός. Καλά για την παρουσία της Γκάρνερ ας μη γράψουμε κάτι.
Επομένως, αν δε σε πειράζει να πετάξεις 106 λεπτά, τότε δες το.