Ο Σασμός είναι μια σειρά που σίγουρα ξάφνιασε και τον ίδιο τον ALPHA με το μέγεθος της επιτυχίας του. Μπορεί να περίμεναν ότι θα κάνει μια Χ επιτυχία, αλλά όχι να είναι το πιο επιτυχημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα της σεζόν. Και δικαίως εδώ που τα λέμε καθώς απέχει έτη φωτός από την αντίστοιχη καθημερινή σειρά που αποτελεί τον μεγαλύτερο ανταγωνιστή της. Ο Σασμός είναι μια πραγματικά προσεγμένη σειρά, με εξαιρετικό casting και ερμηνείες που ανέβασαν τον πήχη στα ύψη.
Το θέμα είναι πως από τη σκηνή της δολοφονίας του Πετρή και μετά, το σενάριο αποδεικνύει πως και οι συντελεστές της σειράς δεν περίμεναν να φτάσουν ως εδώ και αυτή η έκπληξη τους βγαίνει στον τρόπο που δομούν την πλοκή. Η σειρά ξεκίνησε στη λογική ότι θα ολοκληρωθεί σε μια σεζόν καθώς το βιβλίο του Σταύρου Πετρουλάκη στο οποίο βασίζεται έχει αρχή, μέση και τέλος. Η τρομερή επιτυχία όμως οδήγησε το κανάλι στην απόφαση να πάει και σε δεύτερη σεζόν και αναγκαστικά το σενάριο ξέφυγε κατά πολύ από την πλοκή του βιβλίου.
Αυτό το τελευταίο έχει και συνέπειες. Γιατί είναι πια εμφανές ακόμα και στον πιο αδαή τηλεθεατή, ή ακόμα και στον πιο ερωτευμένο-τυφλωμένο με τη σειρά, πως ο Σασμός τσαλαβουτάει σχεδόν σε κάθε επεισόδιο σε σεναριακές ανακολουθίες, αναπόφευκτες όταν πρέπει να τραβήξεις μια σειρά χρονικά πιο πολύ απ’ ό,τι αντέχει.
Γιατί όπως τα βλέπουμε και τα συσχετίζουμε εμείς, προφανώς και θα το έχουν κάνει και οι συντελεστές που αποτελούν και μια ομάδα ατόμων που κάθονται όλοι μαζί και γράφουν τα σενάρια και τα συνδέουν. Η αίσθηση όμως που δίνεται στον τηλεθεατή – εμένα τουλάχιστον – είναι πως ξεκινάνε και γράφουν το σενάριο, το στέλνουν στους ηθοποιούς, γυρίζονται οι σκηνές, στην πορεία συνειδητοποιούν ότι κάπου θα κλωτσάει με προηγούμενα επεισόδια και απλά δεν έχουν άλλη επιλογή παρά να το αφήσουν όπως είναι.
Ή, το επίσης διόλου απίθανο σενάριο, καθώς γυρίζονται διάσπαρτες σκηνές και επεισόδια, δηλαδή μπορεί να γυριστεί τη Δευτέρα το επεισόδιο 185 και μετά την Τετάρτη σκηνή από το επεισόδιο 173, οι σεναριογράφοι δεν έχουν τόσο άμεση αντίληψη της σύνδεσης των σκηνών στο μοντάζ.
Ό,τι κι αν ισχύει γενικά, το αποτέλεσμα είναι σε πολλές περιπτώσεις να καταστρατηγείται η λογική, να μην κολλάνε κάποια πράγματα.
Τρανό παράδειγμα αυτό που συνέβη στα τελευταία επεισόδια με τον Αστέρη και τον Σταύρο. Λέω εν τάχει την ιστορία για όσους δεν παρακολουθούν τη σειρά.Ο Αστέρης τα έχει με την Αργυρώ, αλλά σκοτώνει κατά λάθος τον αδερφό της. Μπαίνει 1,5 χρόνο φυλακή και μετά γίνεται το δικαστήριο. Στο μεταξύ η Αργυρώ πάει στα Ιωάννινα, παντρεύεται τον Σταύρο, στον οποίο λέει όλη την ιστορία με τον Αστέρη και επιστρέφει στην Κρήτη για τη δίκη.
Η δίκη καλύπτεται απ’ ολα τα κανάλια κι όλοι μιλούν γι’ αυτήν. Τελικά αθωώνεται ο Αστέρης και βγαίνει από τη φυλακή. Μετά λοιπόν από μερικούς μήνες ο Αστέρης συναντιέται με τον άντρα της Αργυρώς, τον Σταύρο. Τον Σταύρο που 2 χρόνια τώρα ξέρει ότι ο Αστέρης ήταν ο μεγάλος έρωτας της γυναίκας του κι ότι σκότωσε τον αδερφό της. Που παρακολουθούσε την δίκη την οποία κάλυπταν τα κανάλια με πλάνα του Αστέρη.
Κι ύστερα απ’ όλα αυτά στη συνάντηση των δυο ο Αστέρης εμφανίζεται να τον αναγνωρίζει κι εκείνος όχι. Σαν να μην τον έχει δει ποτέ. Δηλαδή η γυναίκα σου σου μιλάει για τον πρώην με τον οποίο ήταν κολλημένη, που της σκότωσε τον αδερφό, έγινε δικαστήριο, αθωώθηκε όλα τα κανάλια έδειχναν την εικόνα του, αλλά εσύ δεν τον είδες ποτέ και τον συναντάς τυχαία στο μπάσκετ και δεν τον αναγνωρίζεις. Εν ολίγοις αν η λογική δεν συμφωνεί με το σενάριο μας τόσο το χειρότερο για τη λογική…
Ο Σασμός ήταν μια σειρά που ξέφυγε από τα ελληνικά δεδομένα. Είναι απολύτως λογικό και κατανοητό όταν ένα κανάλι βλέπει ότι έχει στα χέρια του ένα χρυσωρυχείο να προσπαθεί να το κρατήσει στον αέρα όσο περισσότερο γίνεται. Είναι κρίμα όμως να βλέπεις μια τέτοια σειρά να πέφτει τελικά στο επίπεδο άλλων, με σεναριακά κενά που αφήνουν άφωνο τον τηλεθεατή. Και δυστυχώς όσο περισσότερο απομακρύνεται από την πλοκή του βιβλίου όλο και περισσότερο θα συμβαίνει αυτό…