Το 1983, δυο ανερχόμενα όνοματα τότε για την βιομηχανία του Χόλιγουντ, ο Αλ Πατσίνο και ο Μπράιαν Ντε Πάλμα, ένωσαν τις δυνάμεις τους και μια ιστορική μαφιόζικη ταινία κυκλοφόρησε. Ο λόγος για τον «Σημαδεμένο», την μαφιόζικη ταινία που άφησε εποχή και σε μεγάλο βαθμό κληροδότησε στον Αλ Πατσίνο το υποκριτικό στιλ που τον όρισε για τις επόμενες δύο δεκαετίες. Έπρεπε να περάσουν ακριβώς δέκα χρόνια για να ξανασυντηθούν οι δυο τους και ο λόγος έμοιαζε υπερβολικά συναφής.
Αν ο κεντρικός χαρακτήρας του «Σημαδεμένου» (SPOILER) δεν είχε πεθάνει με το φινάλε της ταινίας, τότε ο «Νόμος του Καρλίτο», η δεύτερη μαφιόζικη ταινία που προέκυψε από μια συνεργασία ανάμεσα στον Ντε Πάλμα και τον Πατσίνο, θα μπορούσε πανεύκολα να εκληφθεί ως ένα άτυπο σίκουελ. Για πολλούς μάλιστα, ο «Νόμος του Καρλίτο», αν και δεν κατάφερε ποτέ να αποκτήσει τόσο μεγάλη υστεροφημία όπως ο «Σημαδεμένος», αποτελεί μια πολύ ανώτερη ταινία, πολύ πιο ώριμη και επί της ουσίας, την πραγματικά σημαντική μαφιόζικη δημιουργία του Ντε Πάλμα.
Στην ταινία αυτή, όπως και στον «Σημαδεμένο», ο Ντε Πάλμα αφηγείται καιν πάλι την ιστορία ενός Λατίνου μαφιόζου και της ατομικής του πορείας μέσα στον υπόκοσμο. Μόνο που ο Καρλίτο του βασικού ρόλου, που ζωντανεύει από έναν υπέροχο Αλ Πατσίνο σε έναν από τους καλύτερους ρόλους της καριέρας του, είναι ένας εντελώς διαφορετικός χαρακτήρας σε σχέση με αυτό που έχουμε συνηθίσει από αυτές τις ταινίες.
Ο Καρλίτο είναι μια παλιοσειρά της οργανωμένου εγκλήματος που μόλις αποφυλακίζεται και θέλει να κάνει μια καινούρια αρχή στη ζωή του με τη γυναίκα που αγαπάει. Μια ζωή που δεν κατάφερε ποτέ να κατακτήσει εξαιτίας της «ιδιοτροπίας» του επαγγέλματός του. Όμως αν γνωρίζουμε κάτι πολύ καλά από αυτές τις ταινίες είναι πως από αυτό τον κόσμο δεν ξεμπλέκεις εύκολα: το έχει πει και ο Μάικλ Κορλεόνε στον «Νονό 3» και πάλι δια στόματος Αλ Πατσίνο: «Πάνω που νομίζω πως έχω ξεφύγει, με τραβάνε πάλι πίσω». Αυτή είναι η «κατάρα» των εγκληματιών: το παρελθόν θα σε κυνηγάει μονίμως και εμμονικά, όλος ο τρόπος ζωής που κάποτε σε έκανε να πιστέψεις πως θα γίνεις βασιλιάς μπορεί τελικά να μετεξελιχθεί στο μεγαλύτερο εμπόδιό σου προς την ευτυχία.
Σπανίως μια ταινία του είδους καταφέρνει να διατηρήσει ανέπαφη την αισθητική που επιβάλλεται να έχει και ταυτόχρονα να την συνδυάσει με τόσο βαθιά ευαισθησία. Ο Καρλίτο είναι τόσο καλογραμμένος χαρακτήρας και επίσης, έχει την «τύχη» να τον «ζωντανεύει» ένας τεράστιος ηθοποιός στην καλύτερη εποχή του και έτσι καταφέρνει, χωρίς κλισέ και γραφικότητες, να ισορροπήσει επάξια ανάμεσα στις αντιφατικές πτυχές του εαυτού του. Το έπος του Μπράιαν Ντε Πάλμα τελικά δεν φεύγει ποτέ από το μυαλό μας και ανά τακτά χρονικά διαστήματα το νοσταλγούμε και επιστρέφουμε σε αυτό. Και πάντα, στην τελευταία σεκάνς της ταινίας, νιώθουμε την ίδια αγωνία…
Εντάξει, αυτόν τον καιρό βρίσκεται στα πάνω του το Disney+ και αυτό είναι λογικό: είναι μια νέα πλατφόρμα στην καθημερινότητά μας και άπαντες θέλουμε να την εξερευνήσουμε. Όμως ένας πολύ καλός λόγος να μην ξεγράφουμε το Netflix είναι πως κατά καιρούς φιλοξενεί τέτοια διαμάντια: ο «Νόμος του Καρλίτο» ανέβηκε αυτές τις μέρες στο Netflix και ένα διάλειμμα από το Disney+ για να το τιμήσετε μάλλον επιβάλλεται…