Είναι 2016. Το κινηματογραφικό σύμπαν κινείται γύρω από το Dr. Strange, το Manchester By The Sea, το Moonlight, το La La Land. Κι από το πουθενά, σαν Ιεροκλής Στολτίδης, εμφανίζεται στην καρδιά της περιοχής το Hell or High Water για να σκοράρει με καρφωτή κεφαλιά.
Στην αμερικανική αργκό αυτή η φράση, το Hell or High Water, σημαίνει πως πρέπει να κάνεις ό,τι είναι δυνατόν για να πετύχεις αυτό που θες.
Και τα δύο αδέλφια Τόμπι (Κρις Πάιν) και Τάνερ Χάουαρντ (Μπεν Φόστερ) θα πρέπει να κάνουν ό,τι έχουν διαθέσιμο για να βοηθήσουν τον πατέρα τους να πληρώσει τις δόσεις του δανείου για το χωράφι και το σπίτι, ώστε να μην το χάσουν.
Με τον δεύτερο να είναι πρώην κατάδικος, οι επιλογές δεν είναι πολλές. Η στροφή προς το έγκλημα είναι αναπόφευκτη. Θα καταστρώσουν λοιπόν ένα σχέδιο ξαφρίσματος τραπεζών στο Τέξας, με τρόπο που δεν θα τους κάνει τόσο καταζητούμενους.
Δεν πηγαίνουν δηλαδή σε μια μεγάλη τράπεζα για να κάνουν μια μεγάλη ληστεία. Υπάρχει ένα σύστημα στην περιοχή που δημιουργεί λιγότερη κινητοποίηση αν το ποσό που εκλάπη είναι μέχρι ένα συγκεκριμένο ποσό. Έτσι, τα αδέρφια Χάουαρντ θα γίνουν κατά συρροήν ληστές σε μικρά τραπεζικά καταστήματα.
Κάποια στιγμή όμως τραβάνε πάνω τους τα βλέμματα του σερίφη Μάρκους Χάμιλτον (Τζεφ Μπρίτζες) που στην αρχή θεωρεί πως θα τους πιάσει εύκολα. Όταν όμως του ξεφεύγουν, το παίρνει προσωπικά. Και το τελευταίο πράγμα που θέλει κανείς, είναι να μπει στο στόχαστρο του Χάμιλτον και να γίνει το προσωπικό του στοίχημα. Ιδίως όταν αυτός είναι ένας πρώην κατάδικος.
Το Hell or High Water καταλήγει σε μια ανάμειξη των δύο στοιχείων εξαγνισμού: πρώτα περνάς από τη φωτιά της κόλασης για να καούν τα αμαρτήματα σου και μετά με το νερό ξεπλένεις τα τελευταία υπολείμματα. Αυτό που δεν ξέρουν όμως πολλοί είναι πως το νερό τσούζει τις πληγές από τη φωτιά και δεν κάνει να το χρησιμοποιείς πάνω στο δέρμα.
Τα αδέρφια Χάουαρντ θα πρέπει να το πάρουν απόφαση πως δε γίνεται να αποφύγουν ούτε την κόλαση, ούτε το τσούξιμο του νερού. Και πως θα έρθουν αντιμέτωποι με έναν σερίφη που δεν πάει με το γράμμα του νόμου και προτιμάει την καραμπίνα του από τις χειροπέδες του.
Στο τέλος, το αίμα που θα ποτίσει το χώμα του Τέξας, θα φέρει τη λύτρωση.
Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ ΜακΚένζι αποτυπώνει με όλη του την αλήθεια τον κόσμο του Τέξας, τον τρόπο της σφαίρας, το μέρος όπου τα λόγια είναι πολύ λίγα και τα μάτια μιλάνε πριν μιλήσουν οι κάννες.
Οι ερμηνείες είναι ανεπιτήδευτες, χωρίς υπερβολές, χωρίς υπερπροσπάθεια. Η σιωπή είναι το σενάριο σε τέτοιες ιστορίες.
Τα 102 λεπτά μοιάζουν τελικά λίγα γι΄αυτή την ταινία. Δες τη απόψε στην Cosmote TV.