Το βράδυ της Δευτέρας, το Samuel Goldwyn Theatre στο Λος Άντζελες, υποδέχτηκε κριτικούς και επιλεγμένο προσωπικό της Ακαδημίας Κινηματογράφου για την προβολή της ταινίας Babylon του Ντέιμιεν Σαζέλ. Μετά από 188 λεπτά, οι θεατές είχαν πάθει παροξυσμό.
Οι περισσότεροι με θετικό τρόποι. Άλλοι με σφόδρα αρνητικό, απογοητευμένοι από έναν σκηνοθέτη που ως τώρα δεν έχει απογοητεύσει ποτέ.
Αυτό είναι και το κακό με τον Σαζέλ. Έχει δείξει πως όταν πρόκειται για το Λος Άντζελες, τη μεγάλη του αγάπη, μπορεί να φτιάξει ελεγείες που ενθουσιάζουν, που γεννούν όλα τα συναισθήματα μαζί.
Και το Babylon είναι θεματολογικά στην ίδια δεξαμενή με το La La Land, αλλά έχει μια πιο φρενήρη πορεία και είναι σαν να έβαλε κάποιος σε ένα μείγμα ταινίες του Μπουνιουέλ με το μυαλό του Νταλί.
Το Babylon πρόκειται να κάνει πρεμιέρα στις 23 Δεκεμβρίου και μέχρι τότε απαγορεύονται οι κριτικές και η οποιαδήποτε ανάρτηση στα μίντια, αλλά υπήρξε προτροπή για σχολιασμό στα social media. Κι εκεί, τα σχόλια είναι ή της απολυτότατης αποθέωσης ή της πλήρους απογοήτευσης.
Damien Chazelle wanted to make a film set during the druggy, decadent transition from silents to sound. He created characters (played by Diego Calvo, Margot Robbie and Brad Pitt) to follow that trajectory. Shot 180 pages of script at about a minute per page. Babylon is great fun.
— Anne Thompson (@akstanwyck) November 15, 2022
Chazelle’s BABYLON is DAY OF THE LOCUST crossed with WOLF OF WALL STREET and SINGIN IN THE RAIN with BOOGIE NIGHTS as its structural template (with Tobey Maguire in the Alfred Molina position!). In other words, I adored all 180-plus minutes of it.
— Jim Hemphill (@JimmyHemphill) November 15, 2022
Damien Chazelle brings buckets of energy to BABYLON, but it’s never not pounding and obvious and, finally, uninsightful. Everything about it is borrowed — even down to Tobey Maguire stealing the film as its Alfred Molina. A Scorsese coke film by a squeaky clean director.
— Joshua Rothkopf (@joshrothkopf) November 15, 2022
Not often you see mind-blowing movies made for the big screen – Damien Chazelle just made one with Babylon. It is bold, unique, intense, insane, ultimately profound. #BabylonMovie
— Awards Daily (@AwardsDaily) November 15, 2022
#Babylon/#BabylonMovie is a daring Hollywood epic that utterly shocks the senses. Margot Robbie and Diego Calva give huge performances. Damien Chazelle incorporates his signature musicality and movement throughout. Justin Hurwitz’s score is one hell of a wall of sound. pic.twitter.com/RTlL9WhaKa
— Jeff Nelson (@SirJeffNelson) November 15, 2022
Babylon is an ambitious mess of a film. I don’t even know where to begin with this one but the tone is all over the place. Margot Robbie tries but the script fails her. A love letter to cinema that made me hate cinema. #BabylonMovie pic.twitter.com/BnKQiOz2Zd
— Scott Menzel (@ScottDMenzel) November 15, 2022
A coked-up Margot Robbie projectile vomiting all over the face of a stuffy old man in a tux pretty much sums up the chaotic energy and glorious messiness of BABYLON, truly the strangest, most debaucherous love letter to Hollywood ever.
— Kevin Polowy (@djkevlar) November 15, 2022
Το Babylon είναι μια ταινία με σενάριο 180 σελίδων και κάθε μία σελίδα καλύπτει ένα λεπτό της ταινίας με διάρκεια 188 λεπτών, με τα 8 εξ αυτών να είναι οι τίτλοι αρχής και τέλους.
Η ιστορία εκτυλίσσεται στη γέννηση του Χόλιγουντ όπως είναι σήμερα, στη μετάβαση από το βουβό σινεμά στα λεγόμενα talkies. Ο Μπραντ Πιτ, αν και δεν είναι το επίκεντρο της ταινίας – αυτή είναι η Μάργκοτ Ρόμπι – υποδύεται τον χαρακτήρα που ωθεί το Χόλιγουντ προς την αλλαγή.
Αυτός μαζί με την Ρόμπι σαγηνεύουν τα πλήθη και σαν να ναρκώνουν κι άλλους με τη δίψα τους να κάνουν το Χόλιγουντ την πιο φωτισμένη και δοξασμένη περιοχή του πλανήτη. Κι όσοι ναρκωθούν, θέλουν να φτάσουν το φως κι ας καούν. Και καίγονται.
Η όλη προσπάθεια προς το φως καλύπτει τα 2/3 της ταινίας και είναι η κωμική της πλευρά. Το κάψιμο από το φως είναι το υπόλοιπο κομμάτι και έχει πιο σκοτεινές στροφές.
«Νομίζω ότι το αρχικό μικρόβιο ήταν η δική μου αγάπη για την ιστορία των ταινιών για ένα διάστημα, ειδικά όταν άρχισα να γνωρίζω τα κομμάτια της πρώιμης ιστορίας του Χόλιγουντ, της αμερικανικής βιομηχανίας και του Λος Άντζελες ως πόλη», είπε στο Q&A που ακολούθησε μετά την προβολή, ο Ντέιμιαν Σαζέλ.
«Με θυμάμαι να διαβάζω για αυτό το παράξενο φαινόμενο στο τέλος της δεκαετίας του ’20. Υπήρχε αυτή η σωρεία αυτοκτονιών, θανάτων που μπορεί να ήταν αυτοκτονίες, θανάτων από υπερβολική δόση ναρκωτικών, μια επιδημία ναρκωτικών που ήταν διαρκής και μετά, άρχισα να ψάχνω ότι όλο αυτό συνέπεσε με μια μετάβαση του σινεμά όπως αποτυπώθηκε στο Singin’ In the Rain».
Εκείνη η εποχή που αναφέρει ο Σαζέλ ήταν μια εποχή που πολλοί κινηματογραφιστές δυσκολεύτηκαν να πάνε από το βωβό στο ομιλόν και το σοκ ήταν τέτοιο ώστε να το ρίξουν στις ουσίες.
Η ζωή απέκτησε μια αλαφρότητα, έγινε όπως την περιγράφει στο Πλουσιόπαιδο ο Φιτζέραλντ.
Τα πάρτι με κοκαΐνη, με όργια, με extreme χαρακτηριστικά, όπως ελέφαντες στο δωμάτιο, έδιναν και έπαιρναν. Μια ηθική κατάρρευση συντελείτο στο Χόλιγουντ. Κι αυτή την παράκρουση αποτυπώνει στα πρώτα 30 λεπτά ο Σαζέλ στο Babylon.
«Σκεφτόμουν ότι ευτυχώς έχουμε πολλούς άστεγους κομπάρσους στο Λος Άντζελες», είπε χαριτολογώντας ο Σαζέλ για αυτά τα πρώτα 30 λεπτά, όπου απεικονίζονται τα όργια και τόσοι άνθρωποι έρχονται σε επαφή, με τα γυρίσματα να γίνονται στην καρδιά της έξαρσης της πανδημίας.
Από αυτά που μεταφέρουν ορισμένοι εκ των θαμώνων στην προβολή του Babylon, πρόκειται για μια πολύ τολμηρή ταινία, με κοφτερή τεχνική, με ρισκαδόρικη αφήγηση, με άγρια ταχύτητα. Κάποιοι προχώρησαν στο να την αποκαλέσουν την πιο υποσχόμενη ταινία της χρονιάς και την καλύτερη.
Άλλοι έκαναν λόγο για έναν αχταρμά, μια κινηματογραφική σύγχυση που πήγε μακριά από το καλό σινεμά. Η Paramount, το στούντιο παραγωγής, θεωρεί πως ακόμα κι αυτοί που δεν είναι στα σχοινιά από ερωτική παράκρουση με το Babylon, θα την σκέφτονται για μέρες μετά την προβολή.
Με όλα αυτά, πώς να μην αδημονεί κανείς να το δει;