Η σειρά The Last Kingdom κυκλοφόρησε 2 χρόνια μετά την κυκλοφορία του Vikings και στην αρχή έμοιαζε σαν μια προσπάθεια απομίμησης. Με το πέρας της πρώτης σεζόν, αυτή η σκέψη είχε φύγει.
Προφανώς και υπάρχει μια συνάφεια περιεχομένου και ιστορικής ή μυθολογικής καταγραφής, αφού έχουμε Βίκινγκς στη μια περίπτωση και Βίκινγκς αναμειγμένους με Σάξονες και Σκωτσέζουνς στην έτερη, αλλά η κάθε μία ακολούθησε το δικό της ιστορικό μονοπάτι για να θεμελιώσει την αφήγησή της.
Κι αφού όλα αυτά πέτυχαν και το κοινό ενθουσιάστηκε και έβλεπε φανατικά τη μια σεζόν μετά την άλλη, με αποτέλεσμα το The Last Kingdom να φτάσει στις 5 σεζόν και να ολοκληρωθεί πριν δύο χρόνια.
Κάτι είχε μείνει ημιτελές όμως. Γι΄αυτό οι δημιουργοί μας έκαναν το καλύτερο δώρο με την απόφαση να φτιάξουν και μια ταινία, η οποία κυκλοφόρησε πριν μερικά 24ωρα στο Netflix, έχει καπαρώσει την κορυφή και μετά απ΄αυτό που είδαμε, δύσκολα θα την χάσει για τις επόμενες 3-4 εβδομάδες.
Είναι, μάλλον, αν δε μας ξεφεύγει κάτι, η καλύτερη ταινία που έχει βγάλει το Netflix εντός του 2023.
Παρόλες τις εμφανείς αστοχίες – δεν είναι πολλές, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού – οι οποίες είναι σε συνέχεια της σειράς, όπως για παράδειγμα ο Χάρι Γκίλμπι ως Έθελσταν είναι κακός σε κάθε επίπεδο, το The Last Kingdom είναι μια ταινία που θα σου ανεβάσει την αδρεναλίνη.
Έχοντας συμπληρωματικό τίτλο το Seven Kings Must Die, η ταινία περιγράφει τα γεγονότα που συνέβησαν πριν την ένωση της Αγγλοσαξονίας, άρα όσα έγιναν για να οδηγήσουν σε αυτή την ένωση.
Ο Ούτρεντ βρίσκεται σε σύγκρουση με τον Έθελσταν, στο μυαλό του οποίου έχει μπει για τα καλά ο Δανός Ίνγκιλμουντρ, που σπέρνει διχόνοια και τον ωθεί σε κινήσεις διάσπασης από τον Ούτρεντ.
Δολοπλοκία στη δολοπλοκία, ο Ούτρεντ θα καταλάβει τους σκοπούς που εξυπηρετεί ο Ίνγκιλμουντρ και θα οργανώσει την άμυνα του Μπέμπανμπεργκ εν όψει της επίθεσης που θα κάνουν εις βάρος του οι 7 βασιλιάδες.
Το The Last Kingdom δεν ξεφεύγει από την πεπατημένη της σειράς μέχρι τα 2/3 των 110 λεπτών της διάρκειας του. Είναι σε εκείνο το σημείο που ανεβάζει εντάσεις και στήνει μια από τις καλύτερες σκηνές μάχης που έχουμε δει τα τελευταία 3-4 χρόνια.
Ο λόγος που αυτό μας κάνει περισσότερη αίσθηση και το κρίνουμε ως καλύτερο κι από τη σειρά, άρα και τις εκεί σκηνές μάχης, είναι ακριβώς το ίδιο το μέσο. Στο σινεμά υπάρχει μια συμπύκνωση που φέρνει περισσότερα στο μάτι και γεμίζει πιο εύκολα τον θεατή. Δεν του δίνει κάτι να περιμένει μεν, αλλά έχει την ευχέρεια να του δώσει κάτι πληθωρικό.
Τέτοιο είναι το τελευταίο μισάωρο στη σκηνή μάχης που έχει αρκετές ανατροπές, που έχει μια σκηνοθετική ευφυΐα, μια ταχύτητα στην εναλλαγή των λήψεων και καταφέρνει να μας δείχνει κάθε σημείο της μάχης όπως ακριβώς εξελίσσεται, είτε στο προσκήνιο είτε στο παρασκήνιο.
Ολοκληρώνει την ιστορία του Ούτρεντ και του Έθελσταν με τρόπο που δεν σου αφήνει το παραμικρό κενό. Δεν υπάρχει τίποτα που να σε κάνει να πεις «γιατί το έκαναν έτσι;». Είναι όλα όπως έπρεπε να γίνουν για ένα saga που έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο. Ακόμα και με τα μικρολαθάκια που είπαμε, όπως οι επιλογές κάποιων προσώπων στη μεγάλη μάχη που μόνο με ικανούς μαχητές δεν έμοιαζαν και κινούνταν σε slow motion.
Αλλά το The Last Kingdom δεν ήταν και ποτέ η επιτομή της προσοχής στη λεπτομέρεια. Δεν ήταν Vikings. Ήταν όμως μια πολύ ενδιαφέρουσα σειρά και κατέληξε σε μια πολύ καλή ταινία.