Τα Όσκαρ είναι γεμάτα από ταινίες που βρέθηκαν εκεί χωρίς να τις υπολογίζει κανείς στο ξεκίνημά τους. Χωρίς τα υλικά τους να προδιαθέτουν, να σε κάνουν να περιμένεις. Μια τέτοια περίπτωση είναι και το Little Miss Sunshine.
Πίσω στο 2006, νωρίτερα για την ακρίβεια, απλώς το 2006 κυκλοφόρησε, η Βάλερι Φαρίς και ο Τζόναθαν Ντέιτον έγραφαν ένα σενάριο και σκηνοθετούσαν μαζί μια ιστορία που είχε όλα τα στοιχεία του feelgood roadtrip.
A priori όμως, δε θα μπορούσε κανείς να φανταστεί κι ότι τα στοιχεία αυτής της ταινίας θα παρήγαγαν κάτι τόσο απέριττα όμορφο. Το Little Miss Sunshine δεν έχει καμία στιγμή υψηλής έντασης, δεν σε πιάνει αγωνία, δεν κορυφώνεται κάποιο συναίσθημα, δεν έχει υπέρτατη χαρά ή σπαρακτικό δράμα.
Είναι μια ευθεία γραμμή. Κι όμως, σε μια από τις σπάνιες φορές, είναι μια ευθεία γραμμή που δεν σε ενοχλεί, δεν σου προξενεί κάτι άσχημο, όπως είθισται με τις ευθείες γραμμές που υποδηλώνουν το αδιάφορο, το άνευρο, το άοσμο και άχρωμο.
Το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει. Την παρακολουθείς ευχάριστα, την απολαμβάνεις, κι ας σκιαγραφεί αρκετά δύσκολα ζητήματα. Τα περνάει από το συνειδητό με τέτοιο τρόπο που αυτά απλώς μπουκάρουν στο υποσυνείδητο και επεξεργάζονται εαυτόν, χωρίς ο θεατής να παίρνει χαμπάρι.
Τέτοια ζητήματα είναι η κατάθλιψη, η αυτοκτονία, η απώλεια, η εφηβική επανάσταση-απόρριψη της πραγματικότητας, η παιδική ικανοποίηση ακόμα και με το δυνητικά επικίνδυνο.
Η οικογένεια Χούβερ αποτελείται από τον μπαμπά Ρίτσαρντ, την μαμά Σέριλ, τα δύο παιδιά Ντουέιν και Όλιβερ, τον παππού από τη μεριά του μπαμπά, τον Έντουιν, και τον αδερφό της Σέριλ, τον Φρανκ Γκίνσμπεργκ.
Ο τελευταίος έχει αναζητήσει βοήθεια στην αδερφή του μετά από μια απόπειρα αυτοκτονίας εξαιτίας ενός έρωτα – στο οικογενειακό τραπέζι εξηγεί στην Όλιβερ πως είναι γκέι και προσπάθησε να αυτοκτονήσει για έναν σύντροφο που τον παράτησε για έναν αντίζηλό του.
Η Σέρλι και ο Φρανκ είναι πολύ προοδευτικοί και λένε στα παιδιά την αλήθεια, χωρίς να κρύβονται, όμως ο Ρίτσαρντ είναι υποχόνδριος και κάποια πράγματα δεν θέλει να τα λέει. Αντίθετα, ο πατέρας του ο Έντουιν, είναι ένας γέρος αθυρόστομος που δεν τον νοιάζει πια αν παρεξηγιέται ή όχι και τα λέει χύμα. Τσουβαλάτα και όμορφα.
Αυτή η ανομοιογενής 6άδα θα μπει σε ένα φορτηγάκι και θα κάνει ένα roadtrip για να πάει την Όλιβερ σε έναν διαγωνισμό ομορφιάς για παιδιά κορίτσια που είναι φημισμένος. Και μπορεί να προσφέρει και ένα χρηματικό έπαθλο που θα βοηθήσει την οικογένεια.
Σε αυτό το roadtrip θα έρθουν κοντά ο ένας με τον άλλον, θα ανταλλάξουν στοιχεία για τη ζωή τους ο Φρανκ με τον Ντουέιν και τον Έντουιν και θα ξεχάσουν για λίγο ότι ενώνονται από τον καταναγκασμό της οικογένειας.
Ο θάνατος του Έντουιν θα τους αλλάξει την οπτική και θα αφήσουν στην άκρη όσα τους μαγκώνουν για να σταθούν στο πλευρό της Όλιβερ που θέλει πολύ να πάει σε αυτόν τον διαγωνισμό.
Δεν χρειάζονται βαρύγδουπες λέξεις ή εντυπωσιακοί συνδυασμοί λέξεων για το Little Miss Sunshine. Είναι μια ταινία 17 ετών που δεν θα την αναφέρει ποτέ κανείς στο top-200 της πρώτης δεκαετίας της χιλιετίας και του αιώνα, αλλά όσοι την βλέπουν, νιώθουν στο τέλος μια ηρεμία, μια αλαφρότητα, μια ελευθερία.