Αν και δεν αποτέλεσε εισπρακτική επιτυχία την εποχή που προβλήθηκε, η ταινία «Κίτρινα γάντια» αγαπήθηκε εκ των υστέρων από το κοινό που εκτίμησε ιδιαίτερα ορισμένες σκηνές όπως εκείνη με πρωταγωνιστές τους Νίκο Σταυρίδη και Γιάννη Γκιωνάκη, η οποία εκτυλίχθηκε σε μια ταβέρνα που δυστυχώς έκλεισε πρόσφατα.
Πρόκειται για μια παραγωγή της Φίνος Φιλμς του 1960 η οποία βγήκε στις κινηματογραφικές αίθουσες στις 12 Δεκεμβρίου εκείνης της χρονιάς. Την σκηνοθεσία ανέλαβε ο Αλέκος Σακελλάριος, ο οποίος υπογράφει και το σενάριο μαζί με τον Χρήστο Γιαννακόπουλο, ενώ στην διεύθυνση φωτογραφίας συναντάμε τον Ντίνο Δημόπουλο. Επιπλέον, το κάστινγκ αποτελείται από μεγάλα ονόματα του εγχώριου σινεμά, όπως οι Νίκος Σταυρίδης, Μάρω Κοντού, Μίμης Φωτόπουλος, Μάρθα Βούρτη, Γιάννης Γκιωνάκης, Παντελής Ζερβός και άλλοι.
Κι όμως, παρά αυτήν την… παρέλαση από βαριά «χαρτιά», το κοινό δεν την υποδέχθηκε με ιδιαίτερη θέρμη όπως αποδεικνύουν και τα μόλις 27.787 εισιτήρια που έκοψε στις αίθουσες Αθηνών και Πειραιά, που την κατέταξαν στην 18η θέση ανάμεσα στις 58 εκείνης της χρονιάς.
Ωστόσο ήταν μία μόνο από τις πολλές περιπτώσεις φιλμ που ενώ στην αρχή δεν… περπάτησαν, ανακαλύφθηκαν ουσιαστικά εκ των υστέρων από τον κόσμο. Στα «Κίτρινα γάντια» αυτό συνέβη κυρίως χάρη στο έμφυτο ταλέντο και το πηγαίο χιούμορ εξαιρετικών ηθοποιών, οι οποίοι μας χάρισαν ορισμένες «σπαρταριστές» σκηνές που έμειναν στην ιστορία.
Αναμφίβολα ανάμεσα σε αυτές δεσπόζει εκείνη στην οποία πρωταγωνιστούν ο Νίκος Σταυρίδης ως ο πλούσιος έμπορος Ορέστης που υποπτεύεται την σύζυγό του (Μάρω Κοντού) για απιστία και ο Γιάννης Γκιωνάκης ως ο… τρελός του χωριού Μπρίλης που τον υποδέχεται σαν υπάλληλος σε ένα καφενεδάκι.
Για να ακολουθήσει ο παρακάτω διάλογος που μνημονεύεται μέχρι τις μέρες μας!
Σύμφωνα με το σενάριο, η σκηνή λαμβάνει χώρα στους Αγίους Θεοδώρους, αλλά η αλήθεια είναι ότι πρόκειται για μια ταβέρνα στην Αγία Μαρίνα, στο 34ο χιλιόμετρο της λεωφόρου Αθηνών-Σουνίου, η οποία λειτουργούσε από το 1955 με την ονομασία «Λάζαρος».
Όπως μάλιστα αναφέρει ο Ανδρέας Γατσούλης, ο οποίος υπήρξε και ο ίδιος τακτικός θαμώνας, κατά την διάρκεια των γυρισμάτων όλοι οι συντελεστές συνέφαγαν, συνεχίζοντας ουσιαστικά στο τραπέζι τις μεταξύ τους πλάκες, απολαμβάνοντας παράλληλα τα εξαιρετικά πιάτα (κυρίως θαλασσινά) για τα οποία φημιζόταν η ταβέρνα.
Από τον ίδιο άνθρωπο, πάντως, μαθαίνουμε ότι δυστυχώς μετά από 68 χρόνια λειτουργία και 63 από τότε που γυρίστηκε αυτή η μυθική σκηνή, η ταβέρνα έκλεισε λόγω συνταξιοδότησης του κυρίου Θανάση, δηλαδή του γαμπρού του αρχικού ιδιοκτήτη. Μάλιστα ο Ανδρέας Γατσούλης μεταφέρει στον ιστότοπο «anatolika24» και τα λόγια του μέχρι πρότινος ιδιοκτήτη που είχε πολλές αναμνήσεις από εκείνη την ημέρα, με τον σπαρταριστό διάλογο των Σταυρίδη-Γκιωνάκη, βέβαια, να είναι αυτός που του έμεινε και εκείνου αξέχαστος.
«Μέχρι εδώ ήταν… Τίτλοι τέλους» είπε χαρακτηριστικά καθώς και ο ίδιος γνωρίζει ότι το λουκέτο στην συγκεκριμένη ταβέρνα σημαίνει ότι μαζί του κλείνει κι ένα σπουδαίο κεφάλαιο της ιστορίας του ελληνικού κινηματογράφου.