Ακόμα και σε μια κηδεία, ένα γέλιο κάπου σε κάποιο τραπέζι θα πέσει. Ακόμα και το μοιρολόι τελειώνει. Στην ελληνική τηλεόραση φέτος, έχει παρατραβήξει το μοιρολόι. Ευτυχώς, υπάρχουν σειρές όπως Ο Γιατρός για να δείξουν τον ιδανικό δρόμο.
Δεν περιμένουμε θαύματα από τους Έλληνες σεναριογράφους (ή μήπως θα έπρεπε να πούμε από τους Έλληνες παραγωγούς που είναι τόσο παρεμβατικοί;). Αλλά θέλουμε ως τηλεθεατές να μην επαφίενται στην ευκολία, να μην παραδίνονται στα κλισέ. Να δοκιμάζουν τα σενάρια τους ξανά και ξανά για να κάνουν το ουσιαστικά διαφορετικό.
Στο τέλος της ημέρας, το κίνητρο, η διάθεση είναι κάτι που φαίνεται. Κι ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν επιτευχθεί πλήρως, ο τηλεθεατής θα δει την κατεύθυνση και θα αναγνωρίσει.
Ο Γιατρός στον ALPHA είναι μια σειρά που είδαμε αυτή την διάθεση. Εννοείται πως υπήρξαν αστοχίες, αλλά η τελειότητα δεν κατοικεί στη Γη. Κι αν κατοικεί στη Γη, δεν κατοικεί σίγουρα στην ελληνική μυθοπλασία.
Αν πάντως κατοικούσε, η ερμηνεία του Μαρκουλάκη ως ο γιατρός Ανδρέας Βρεττός θα έφτανε όσο πιο κοντά γίνεται. Είναι ένα πραγματικό one man show η ερμηνεία του. Το σενάριο του προσφέρει όλο το έδαφος για να κάνει το one man show.
Το κοινό αγκάλιασε τη σειρά με αποτέλεσμα οι τίτλοι τέλους που έπεσαν πριν από λίγες μέρες να μην είναι οριστικοί και αμετάκλητοι. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Γιατρός αναμένεται τελικά να συνεχιστεί και να επιστρέψει στον ALPHA με β’ κύκλο.
Θα πρόκειται για μια μεγάλη ανατροπή (ο αρχικός σχεδιασμός ήταν για 1 μόνο σεζόν 16 επεισοδίων), αλλά κυρίως μια πολύ ευχάριστη εξέλιξη. Μιλάμε για μια σειρά υψηλού επιπέδου, με εξαιρετικές ερμηνείες που μόνο καλύτερο κάνει το γενικότερο τοπίο στην ελληνική τηλεόραση.
Θυμίζουμε και το story: Ο Βρεττός είναι ένας από τους κορυφαίους παθολόγους παγκοσμίως. Μπορεί από μια κοντινή ματιά να αντιληφθεί πράγματα που ένας απλός ιατρικός εγκέφαλος δεν τα πιάνει με τίποτα. Για κακή του τύχη όμως, θα βρεθεί μπλεγμένος στην προσπάθεια ενός συναδέλφου που εμπιστευόταν, να καλύψει τα ίχνη μιας λάθος διάγνωσης που έφερε τον θάνατο ενός παιδιού.
Ο πατέρας του παιδιού διψάει για εκδίκηση και πάει με πιστόλι να πυροβολήσει τον Βρεττό. Το κάνει, αλλά δεν τον σκοτώνει. Του σκοτώνει όμως 12 χρόνια από τη ζωή του. 12 χρόνια στα οποία έγινε διευθυντής παθολογίας σε κλινική, πήρε διαζύγιο και…πέθανε ο γιος του.
Καλείται να βιώσει ξανά ένα διαζύγιο και τον θάνατο του παιδιού του, ενώ ταυτόχρονα έχει ξεχάσει τη νέα του σχέση, τα στοιχεία που είχε για να τιμωρηθεί ο συνάδελφός του και να βρει δικαίωση ο νεκρός μετά θάνατον και 12 χρόνια εμπειρίας.
Ακόμα κι έτσι βέβαια, παραμένει ο ικανότερος παθολόγος και οι γύρω του ελπίζουν πως θα είναι σε αυτό το ποσοστό σπανιότητας όπου μια επιλεκτική απώλεια μνήμης ανατρέπεται και ο παθών επαναφέρει τα χαμένα κομμάτια του παζλ στο κεφάλι του.
Ο Μαρκουλάκης δίνει ένα masterclass ερμηνείας και με άνεση, έχοντας και κάποιες σκηνές έντονου δράματος στις οποίες πραγματικά μπορείς μόνο να υποκλιθείς.
Κι επιτέλους, μια σειρά που δεν βασίζονται όλες οι εξελίξεις στη συμπεριφορά ενός τοξικού άντρα. Επιτέλους, άνθρωποι νορμάλ, με τα πάθη τους, με τα λάθη τους, αλλά ισότιμα ελαττωματικοί, όχι μονόπλευρα.
Οκ, μπορεί σε κάποια στοιχεία να θυμίζει κάτι από Dr. House, αλλά μπορούμε να το συγχωρέσουμε στο σενάριο. Κι ευτυχώς που ο ALPHA ξέφυγε από την μίμηση του Σασμού που είχε την περασμένη χρονιά – αναμένουμε το Προξενιό της Ιουλίας.
Η σειρά έχει και τις σκηνές της που δεν είναι όλα κλαυθμός και οδυρμός, προσπαθεί να ισορροπήσει, να έχει και τις πιο ανάλαφρες στιγμές. Έχει δηλαδή την ποσόστωση της πραγματικής ζωής κι όχι μιας μίζερης σεναριογραφικής φαντασίας.
Κι αν η ‘Εμιλυ Κολιανδρή στην Ηλέκτρα έχει τη γυναικεία ερμηνεία της σεζόν ως τώρα, ο Μαρκουλάκης κερδίζει άνετα το άτυπο βραβείο στην ανδρική πλευρά.