Μιλάνε όλοι γι’ αυτό. Ο Ντέιβιντ Μπέκαμ έγινε ακόμα ένα πρόσωπο του αθλητισμού που η ζωή του γίνεται ντοκιμαντέρ – και δη σειρά 4 επεισοδίων 60+ λεπτών το καθένα – στο Netflix και κοντράρει στα ίσα το The Last Dance.
Για όσους δεν θυμούνται ή ξέχασαν το ποδόσφαιρο προ Μέσι και Κριστιάνο, ο Ντέιβιντ Μπέκαμ ήταν ο απόλυτος, ο ένας και μοναδικός σταρ του αθλήματος. Δεν υπήρχε άλλος. Υπήρχαν άλλοι παικταράδες, καλύτεροι του, όπως ο Ρονάλντο το Φαινόμενο, ο Ζιντάν, ο Ρεδόνδο, αλλά σαν τον Μπεκς δεν υπήρχε κανείς.
Κι απ’ όταν γνώρισε τη Βικτόρια Άνταμς, την Posh από τις Spice Girls, το άστρο του έλαμψε περισσότερο. Όχι φυσικά μόνο για ποδοσφαιρικούς λόγους.
Ένα από τα ωραίοτερα δεξιά πόδια του ποδοσφαίρου όμως, ήταν ο Ντέιβιντ Μπέκαμ. Απίστευτη σέντρα, απίστευτο σουτ, απίστευτη ακρίβεια. Σε αυτό παίζει και να ήταν μαζί με Πίρλο και Ζουνίνιο οι τρεις κορυφαίοι στην Ιστορία του αθλήματος.
Το ντοκιμαντέρ στο Netflix δεν επιχειρεί πάντως να αυξήσει το ποδοσφαιρικό του legacy. Προσπαθεί να αποτυπώσει τη ζωή ενός σταρ του ποδοσφαίρου μέσα από περιόδους της ζωής του.
Η σχέση με τον Σερ Άλεξ Φέργκιουσον, οι αλλαγές ομάδων και κατ’ επέκταση πόλεων και σπιτιών και ζωής, οι διακυμάνσεις του γάμου με την Βικτόρια, τα 4 παιδιά τους, το σήμερα που τους βρίσκει ήρεμους και ερωτευμένους.
Στα 4 επεισόδια μίας και πλέον ώρας έκαστο, μαθαίνουμε μερικά πολύ χρήσιμα πράγματα για τα δημοφιλή πρόσωπα, που καλό είναι να μην τα ξεχνάμε.
1. Ότι τα πολλά λεφτά δεν σημαίνουν ευτυχία.
Σίγουρα, όλοι θέλουν τα πολλά λεφτά, αλλά αν κάποιος τα έχει, δεν είναι κάθε μέρα ευτυχής και ζει σε πράσινα λιβάδια με λευκά σύννεφα και μηδέν βροχή, με πάντα ήλιο. Υπάρχουν βάσανα που πολλούς τους διαλύουν. Άλλους τους φτάνουν ως τον θάνατο.
2. Ότι τα πολλά λεφτά και η πολλή δόξα δε σημαίνουν πως δε σου ανήκει η ζωή σου.
Επειδή κάποιος επέλεξε ένα τόσο δημοφιλές επάγγελμα και αμείβεται πλουσιοπάροχα, δεν θα κάτσει να λογοδοτήσει στον κάθε έναν γιατί παίρνει αυτά τα λεφτά. Ούτε θα υποθηκεύσει τη ζωή του για να νιώσει ο άλλος ότι υπάρχει δικαιοσύνη. «Τόσα λεφτά παίρνεις, θα το υποστείς», μοιάζουν να λένε όλοι οι άσημοι στους διάσημους. Αμ, δε σας τα είπανε καλά!
3. Ότι καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, εκτός αν είσαι παπαράτσι, που είναι τεράστια ντροπή.
Θα λέγαμε ότι είναι και ξεφτίλα, αλλά θα κρατηθούμε. Σε κάθε περίπτωση, το να βλέπεις δύο παπαράτσι να κάθονται στον φακό με τόση άνεση και να εξηγούν πως κυνηγούσαν να φωτογραφίσουν τα μωρά παιδιά των Μπέκαμ, σε κάνει να νιώθεις μια αηδία. Αυτοί πάντως δεν έδειχναν ίχνος ντροπής. Τι δουλειά τους κάνουν μωρέ τα παιδιά οι παπαράτσι, δε ντρεπόμαστε κι εμείς να τους κακοχαρακτηρίζουμε…
4. Η Βικτόρια Μπέκαμ δεν είναι μια άκαρδη σκύλα.
Για πολλά χρόνια την αποτύπωναν έτσι όλα τα μίντια. Για να υποστείτε εσείς μια ζωή στην οποία ακολουθείτε το ταίρι σας όπου πάει λόγω δουλειάς, να χάνετε τις σταθερές της ζωής σας, τις επαφές σας, τους φίλους, τους γονείς σας από την καθημερινότητα σας, για να έχετε παπαράτσι να σας ακολουθούν παντού, για να έχετε φανατισμένους να σας βρίζουν στα γήπεδα, κι αν δε γίνετε άκαρδες σκύλες, στείλτε μας μήνυμα στο viber.
5. Όπου εισβάλουν τα μίντια, τα πράγματα θα γίνονται πάντοτε σκ@τ@.
Είναι Χρυσός Κανόνας. Βάλε σε μια ευτυχισμένη παρέα έναν δημοσιογράφο και πάρε ποπ κορν για να βλέπεις να εξελίσσεται το ριάλιτι-ξεκατίνιασμα. Ποιο Fame Story 3 και ποιο The Mission, εδώ να δεις!
Κατά τ’ αλλα, το ντοκιμαντέρ για τους Μπέκαμ είναι πολύ όμορφο, μαθαίνουμε για την ψυχολογία του Ντέιβιντ σε κρίσιμες στιγμές και περιόδους της ποδοσφαιρικής του διαδρομής, για το τι είχε να αντιμετωπίσει, για το πώς η δόξα του τον έκανε δαχτυλοδεικτούμενο στις ομάδες και δεν έβρισκε εύκολα φίλους και δεδομένα που οφείλουμε να έχουμε στο μυαλό μας την επόμενη φορά που θα κράξουμε έναν αθλητή.
Ή, την επόμενη φορά που θα «βιάσουμε» με συνθήματα τη γυναίκα, τη μάνα του και ό,τι άλλο έχει στη ζωή του. Αν μας ενοχλούν τα λεφτά που παίρνουν και θεωρούμε πως τους αξίζουν τέτοιες εκφράσεις, ας θυμηθούμε πως είναι σαν την Εφορία: εμείς τους πληρώνουμε τους ποδοσφαιριστές.
Αν δεν τους γουστάρουμε, ας μην πάμε γήπεδο, ας μην αγοράσουμε φανέλα, ας μην στηρίξουμε τα παχυλά τους συμβόλαια. Να τα στηρίζουμε όμως και μετά να πηγαίνουμε στο γήπεδο και να τους βρίζουμε μάνες και παιδιά, πάει και παραπάει!