Γράφαμε πριν μερικές ημέρες εδώ στο Menshouse, με αφορμή τον ορυμαγδό από δραματικές σειρές στην ελληνική μυθοπλασία, ότι χρειαζόμαστε επειγόντως μια καλή κωμική σειρά. Κι ήρθε το Φόνοι Στο Καμπαναριό για να βάλουμε τις ελπίδες μας εκεί.
Στο πρώτο επεισόδιο δεν έδειξε να αξίζει όλες αυτές τις ελπίδες. Πολλές σκηνές αδούλευετες ερμηνευτικά σε βαθμό που η Ελισάβετ Κωνσταντινίδου και η Ρένια Λουιζίδου φαίνονται χειρότερες από τους νεότερους ηθοποιούς του καστ, λες και δεν τους δόθηκε χρόνος να επενδύσουν στον ρόλο τους.
Και δεν είναι να πεις πως αυτές οι δύο 30 χρόνια καριέρας δεν μας έχουν δώσει ένα μάτσο πολύ καλές ως και εξαίρετες ερμηνείες σε ρόλους τηλεοπτικούς και θεατρικούς. Αλίμονο αν αμφισβητηθεί η πορεία τους. Είναι ξεκάθαρη σκηνοθετική ευθύνη και ευθύνη της παραγωγής που τους δόθηκαν ρόλοι με σενάριο ημιτελές και απρόσεκτο.
Είναι όμως τέτοια η ανάγκη το Φόνοι Στο Καμπαναριό να πάει καλά, ούσα η μόνη νέα κωμωδία στην τηλεόραση – θυμίζω πως σύντομα θα ολοκληρωθεί ο 3ος Όροφος στην ΕΡΤ ενώ τα Σύρματα κάπου χάνουν και το Ένας Από Εμάς δεν έχει καμία ταυτότητα – που θα δώσουμε όση επιείκεια και αναμονή χρειάζεται για να βρει το μονοπάτι του.
Γιατί, έστω και με αυτό το περιοριστικό «για τα δεδομένα της ελληνικής μυθοπλασίας», έχει καλά υλικά. Είναι σαν τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ. Ποιος αμφισβητεί ότι έχει καλούς παίκτες; Ομάδα θα χρειαστεί χρόνο για να γίνει. Κάτι τέτοιο είναι το Φόνοι Στο Καμπαναριό.
Ειδικά οι τρεις νεαρές μοναχές ( Άννη Θεοχάρη, Μένη Κωνσταντινίδου, Λυδία Τζανουδάκη) είναι και καλές ξεχωριστά, αλλά και στον συνδυασμό τους και διαφαίνεται πως μπορούν να πάρουν την προσοχή πάνω τους και να γίνουν πιο πρωταγωνίστριες από τις δύο έμπειρες ηθοποιούς.
Σε αυτή τη διαδρομή δύο μήνων από την έναρξη της τηλεοπτικής σεζόν, έχει τύχει αρκετές φορές να προβούμε σε κρίσεις με μια κάποια απολυτότητα, έχοντας δείγμα μόλις ένα ή δύο επεισόδια. Στο 90% των περιπτώσεων η συνέχεια δεν ακύρωσε όσα έχουμε γράψει στη Μάγισσα ή την Παραλία ή το Προξενιό της Ιουλίας.
Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που κάπως καλυτέρεψαν τα πράγματα, έστω κι αν δεν ήταν σε τόσο ακραιφνή βαθμό.
Και με το Φόνοι Στο Καμπαναριό αξίζει να δώσουμε μια περίοδο χάριτος, ειδικά τώρα που βλέπουμε τους χριστιανοταλιμπάν της Νίκης να διαμαρτύρονται στο ΕΣΡ για τη σειρά.
Τι πραγματεύεται η σειρά του ALPHA που δείχνει να έχει το know how να φτιάξει κάτι καλό και να το αναβαθμίζει προϊόντος του χρόνου;
Όλα αρχίζουν από έναν φόνο με πιστόλι ενός ντελιβερά πίτσας σε ένα απομονωμένο μοναστήρι, όπου ζουν οι δύο γηραιές μοναχές και οι τρεις νεότερες. Αρχίζει άμεσα έρευνα και η αρχιμοναχή (Ελισάβετ Κωνσταντινίδου) είναι η βασική ύποπτος, χωρίς όμως να έχει διαπράξει τον φόνο.
Η σειρά φαίνεται πως θα αποκαλύψει γρήγορα τον δολοφόνο, αλλά διατηρεί το στοιχείο της έκπληξης σε αυτό που κρύβεται πίσω από τον φυσικό αυτουργό, με κάποια στοιχεία να θυμίζουν Παρά Πέντε.
Δεν μπορούμε πάντως να πούμε πως είδαμε μια κωμωδία με όλη τη σημασία του όρου. Για την ακρίβεια, τα κωμικά στοιχεία ήταν ελάχιστα, το σενάριο γενικώς έχει αρκετές ελλείψεις, μοιάζει να μην το διάβασε κανείς πριν το εγκρίνει. Είναι χαρακτηριστικό πως η καλύτερη ερμηνεία της σειράς είναι η Τραϊάνα Ανανία που θα εμφανιστεί ως γκεστ στο δεύτερο επεισόδιο και την είδαμε στο trailer.
Ας ελπίσουμε το Φόνοι Στο Καμπαναριό να αντέξει και να αλλάξει την κατάσταση στο τηλεοπτικό κοινό που δεν ψήνεται ιδιαίτερα να στηρίξει μη δραματικές σειρές.