Είναι πολλές οι φορές που αναρωτιόμαστε πώς διαμορφώνονται έτσι ατσούμπαλα τα trends στο Netflix. Κοιτάς την δεκάδα σε σειρές και σε ταινίες και αναρωτιέσαι πώς γίνεται στις πρώτες θέσεις να βρίσκονται αυτές οι επιλογές.
Και μετά κοιτάς από την 5η θέση και κάτω ή και εντελώς εκτός δεκάδας και λες «οκ, μάλλον ο κόσμος δεν έχει πάρει χαμπάρι».
Μόνο έτσι μπορούμε να δικαιολογήσουμε ότι έχει ανέβει εδώ και μια εβδομάδα στην πλατφόρμα το Belfast του Κένεθ Μπράνα, η δεύτερη καλύτερη ταινία του 2022 από τις οσκαρικές (πρώτη το CODA που πήρε και το Best Picture), και δεν είναι, έστω, στην 2η θέση.
Αποδεχόμαστε πως το Pain Hustlers είναι πρώτο, αφού είναι φρέσκια ταινία και παραγωγής Netflix. Αλλά όλες οι υπόλοιπες μέχρι το 9 δεν είναι για να βρίσκονται πάνω του. Μόνο το Last Night In Soho θα μπορούσε να το κοντράρει.
Τέλος πάντων, ας μην συνεχίσουμε σε αυτό το μονοπάτι κι ας εστιάσουμε στο ότι το Belfast ανέβηκε σε μια πλατφόρμα μετά από σχεδόν δυο χρόνια αναμονής και όσοι δεν το προλάβατε στο σινεμά, έχετε την ευκαιρία να απολαύσετε μια ελεγειακή αφήγηση από τον Κένεθ Μπράνα.
Ελεγεία σε μια περίοδο κοινωνικών αναταραχών και συγκρούσεων θρησκευτικών κινήτρων, ακούγεται κάπως παράδοξο, αλλά στο σινεμά τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ιδίως όταν η οπτική των γεγονότων είναι τα μάτια ενός μικρού αγοριού, ενός παιδιού.
Μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, ακόμα και οι τραγωδίες γίνονται σαν παραμύθια και το Belfast θα μπορούσες να το πεις μια ταινία σαν τα βιβλία του Φρέντρικ Μπάκμαν.
Στα τέλη των 60s, στο Μπέλφαστ, ο μικρός Μπάντι ζει με την αδερφή, τους γονείς, τον παππού και τη γιαγιά του στην κορύφωση της αντιπαλότητας Καθολικών-Προτεστάντων. Η οικογένειά του ανήκει στους δεύτερους και στη γειτονιά του αυτοί κάνουν κουμάντο.
Χωρίς να καταλαβαίνει τι συμβαίνει, από πού πηγάζει τόσο μίσος, παρακολουθεί το ξύλο και τη βία να εκτυλίσσονται σαν σε περφόρμανς σε κάποιο τσίρκο, σαν μια παράσταση αρλεκίνων. Πότε πότε τρομάζει και κατανοεί πως ο κόσμος είναι επικίνδυνος, περισσότερο όμως μοιάζει να παρασύρεται από αυτή την ψυχολογία του όχλου και να γίνεται ένας θρησκευτικός χούλιγκαν με αγγελικό πρόσωπο.
Την ίδια στιγμή, του ανοίγεται ο κόσμος του σινεμά, της 7ης τέχνης, εντυπωσιάζεται από τις ταινίες που βλέπει με την οικογένειά του στον κινηματογράφο και γίνεται σαν αυτό το δίπολο που αναφέρει στα Φτηνά Τσιγάρα ο Χαραλαμπίδης: είναι ένας τρυφερός παράνομος, ένας τρυφερός και μικρός τραμπούκος που παρατηρεί τον μπαμπά του ανήσυχο και τη μαμά του φοβισμένη σε αυτή τη χειμαζόμενη βία.
Οι σκηνές τρυφερότητας, οι σκηνές αγάπης και χορού, έρχονται να σπάσουν τον πάγο αυτής της ταραγμένης περιόδου στα βορειοϊρλανδικά χρονικά και μέσα από τα παιδικά μάτια αποτυπώνεται και η αψύτητα που έχουν στο Μπέλφαστ, αυτή η κουτή χωριατοβαρβατίλα.
Ένα στοιχείο που πατά πάνω στην ψυχολογία του όχλου και μετατρέπει όσους την έχουν σε γελωτοποιούς της βασιλικής αυλής. Είναι αυτές οι μικρές αντιθέσεις που προσδίδουν το κωμικό στοιχείο στο Belfast και αναδεικνύουν την αφηγηματική ευπροσηγορία του Κένεθ Μπράνα.
Με μια λιτότητα σε σκηνοθετικά και τεχνικά μέσα, παραδίδει μια υπέροχη ταινία. Κι αυτή είναι στο Netflix για να σου παραδώσει ένα υπέροχο βράδυ Τετάρτης.