Ας ξεκινήσουμε με μια παραδοχή. Καθώς έχουμε απομακρυνθεί δύο χρόνια από το μεγάλο hype του Squid Game, είναι καιρός να παραδεχτούμε πως διεκδικεί άνετα το βραβείο της πιο απωθητικής σειράς από τις πολύ δημοφιλείς.
Κι αυτό, το πιστεύουμε ακράδαντα, θα φανεί στην 2η σεζόν που ετοιμάζεται και θα ελπίζαμε να μην βγει ποτέ στο Netflix. Μέχρι να έρθει όμως αυτή, το Netflix έκανε την μεγάλη του στροφή στη δημιουργία ενός ριάλιτι όπως αυτού που είδαμε στο Squid Game και το τελικό αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι η ταφόπλακα προς οτιδήποτε σχετίζεται με το εν λόγω franchise.
Μέσα σε 5 επεισόδια, βλέπουμε ένα ριάλιτι που κάνει το I’m A Celebrity Get Me Out of Here να μοιάζει με αγλάισμα οφθαλμών, ενώ είναι τρομερό πως κατάφεραν να κάνουν τόσο κακή επιλογή συμμετεχόντων, διαλέγοντας τους με διαφορά πιο εκνευριστικούς, πιο ενοχλητικούς παίκτες.
Η εικόνα, το μοντάζ για την ακρίβεια και, ίσως, το κακό σενάριο και σκηνοθεσία, αλλοιώνουν σαφώς τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων, αλλά δε θυμόμαστε να έχουμε δει πιο κουτούς ανθρώπους συγκεντρωμένους σε τέτοιο αριθμητικό μέγεθος σε ένα πρότζεκτ.
456 άτομα συμμετέχουν στο Squid Game Reality, οι μισοί και βάλε ευτυχώς φεύγουν πολύ γρήγορα μετά το πρώτο παιχνίδι, το Red Light Green Light, αλλά αυτοί που μένουν, φροντίζουν να υπερβάλλουν εαυτόν για να διατηρήσουν σε υψηλό επίπεδο την χαζομάρα και την έλλειψη αντίληψης.
Ειδικά ο τύπος που είναι σαν αθλητής ράγκμπι, είναι εμφανές πως του έχουν αναθέσει να υποδυθεί έναν ρόλο που, επειδή είναι κακός στο να το καταφέρει, καταλήγει να είναι μια διαρκής ενόχληση μέχρι την τελευταία του στιγμή, δηλαδή στην δοκιμασία της ναυμαχίας, όπου ευτυχώς τίθεται νοκ άουτ.
Γενικότερα, βλέπουμε μπόλικη δόση απελπισίας και μια δραματοποίηση που δεν έχει δουλευτεί σωστά σκηνοθετικά και στο λεγόμενο αφήγημα, ώστε καταντά ένα πολύ κακό ριάλιτι. Προφανώς, δεν περιμένεις σε ένα ριάλιτι να δεις κάτι, αλλά εδώ είναι ακόμα χειρότερα τα πράγματα.
Επιπλέον, για κάποιο λόγο έχει αποφευχθεί η οποιαδήποτε αναφορά στη σειρά σε λεκτικό επίπεδο, κάτι που θα έδινε ενδιαφέρον στις στιγμές εκτός αγωνισμάτων, που είναι ακόμα πιο βαρετό.
Σε κάθε περίπτωση όταν έχεις challenges με τόσα πολλά άτομα, θεωρητικά θα έπρεπε να υπάρχει ένα ενδιαφέρον, μια αγωνία. Κάτι τέτοιο δεν το είδαμε. Τα αγωνίσματα στο Survivor με τους 8 και 10 παίκτες έχουν 10 φορές μεγαλύτερη αδρεναλίνη σε σχέση με το Squid Game.
Στο τέλος της ημέρας, θα προτιμούσαμε να δούμε ξανά ένα Survivor με τον Αλέξη Παππά να μας βγάζει τα δαιμόνια από μέσα μας, παρά αυτά τα 5 επεισόδια με τις τόσο εκνευριστικές φάτσες που δεν ήταν ζήτημα φάτσας προφανώς. Ήταν ζήτημα εγκεφαλικής μειονεξίας που έκανε τις φάτσες να γίνονται εκνευριστικές.
Πρέπει να έκαναν κάστινγκ χαμηλού IQ και να επέλεξαν τα μικρότερα που βρήκαν στην παραγωγή. Χώρια του ότι ριάλιτι σε 5 επεισόδια δεν μπορεί να αναπτυχθεί.
Αν με κάποιο τρόπο μπορούσαμε να σας κάνουμε να μη σπαταλήσετε ούτε δευτερόλεπτο στο να το δείτε, θα το κάναμε. Αν μπορούσαμε να διαγράψουμε οτιδήποτε σχετίζεται με Squid Game, πάλι θα το κάναμε.