Υπάρχουν ταινίες που, επειδή είναι αποφασισμένο να έχουν sequel, πάνε συντηρητικά στο πρώτο μέρος για να ανεβάσουν απότομα τον πήχη στο δεύτερο, και ταινίες που κάνουν το ανάποδο. Το Rebel Moon, θέλουμε να πιστεύουμε ότι ανήκει στην πρώτη κατηγορία.
Και λέμε πως θέλουμε να πιστεύουμε, γιατί αν δεν ανήκει στην πρώτη, δεν ανήκει σίγουρα στη δεύτερη, άρα θα πρέπει να αποδεχτούμε πως είναι μια (στην καλύτερη των περιπτώσεων) μέτρια ταινία και πως ο Ζακ Σνάιντερ απογοήτευσε σε αυτό που είχε υποσχεθεί να κάνει deliver στο κοινό.
Ήταν προφανές το 2021, όταν κυκλοφόρησε το Justice League: Snyder’s Cut και έγινε τεράστιο hype γύρω από το όνομα του σκηνοθέτη, πως το Netflix θέλει να εκμεταλλευτεί την δυναμική του ονόματος.
Μόνο που αυτή η δυναμική δεν επιβεβαιώνεται προς το παρόν, μιας και μετά το αδιάφορο Army of The Dead, ο Σνάιντερ τα πήγε ακόμα χειρότερα με το Rebel Moon, ένα πρότζεκτ που είχε και πολύ μεγαλύτερες προσδοκίες, ήταν πολύ πιο σημαντικό για τον ίδιο και για το Netflix.
Μπορεί το Part One – A Child of Fire να στρογγυλοκάθισε στην πρώτη θέση του Netflix παγκοσμίως, σε όλες δηλαδή τις αγορές που υπάρχουν, αλλά η αλήθεια είναι πως το Rebel Moon μοιάζει με ένα πολύ αγκυλωμένο και αυτοπεριορισμένο φιλμ που προσφέρει ικανοποίηση σε εξαιρέσεις στα περίπου 140 λεπτά της διάρκειας του.
Ο Ζακ Σνάιντερ τα πάει πολύ καλά στο CGI, στο χτίσιμο του κόσμου του Rebel Moon, έχει και 3 πολύ καλές σκηνές μάχης, είναι επίσης πολύ καλός ο villain της υπόθεσης, ο Ναύαρχος Άττικους, αλλά τα θετικά τελειώνουν κάπου εδώ.
Η Ζόε Μπουτέγια μπορεί να είναι πολύ καλό άτομο, μπορεί να έχει star quality, αλλά προς το παρόν δεν έχει δείξει να είναι καλή ηθοποιός. Κι αυτό φαίνεται στην υπερπροσπάθεια που κάνει σε εκφραστικό επίπεδο. Υπερπροσπάθεια που καταλήγει να φαίνεται σαν καρικατούρα, παρά σαν «αληθινό». Είναι τουλάχιστον καλή σωματικά, για να αντεπεξέλθει στις σκηνές δράσης και μάχης.
Ο Τσάρλι Χάναμ χάνεται στον ρόλο του και, παρόλο που είναι εμφανές πως έχει συγκεκριμένο ταβάνι κινηματογραφικά (τα τηλεοπτικά σενάρια και η εποχή του Sons of Anarchy είναι μια άλλη ιστορία), δεν το αγγίζει καν.
Ο πιο ενδιαφέρων ερμηνευτικά είναι ο Σταρ Νέαρ που υποδύεται τον Ταράκ, που στην πρώτη όψη δε σου γεμίζει το μάτι υποκριτικά, αλλά μόνο σωματικά, και τελικά είναι αρκετά καλός στην εκφορά των λόγων. Δεν είναι εντυπωσιακός, αλλά στέκεται στο ύψος των περιστάσεων. Ίσως μόνον αυτός και ο Κόρι Στολ που έχει ένα 10λεπτο εμφάνισης στην αρχή και πεθαίνει.
Το Rebel Moon είναι στην καλύτερη των περιπτώσεων μέτριο, κάτι που, όπως αναφέραμε στην αρχή, ελπίζουμε πως ήταν μια αναγκαιότητα ώστε να συστηθεί στο κοινό μια μυθολογία, ένα σύμπαν, με σκοπό στο δεύτερο μέρος που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο στο Netflix, να έρθει η απογείωση.
Εξάλλου, είναι πιο εύκολο να πας ψηλότερα όταν είσαι στο έδαφος, παρά όταν ήδη πετάς. Επίσης, φαίνεται πως υπάρχει και raw cut από τον Ζακ Σνάιντερ για το Child of Fire και ενδέχεται να το κυκλοφορήσει κι αυτό από τη νέα χρονιά.
Ο ίδιος έχει πει πως είναι πιο βάναυσο, έχει στοιχεία από Robocop, πιο πολύ σεξ και πιο πολύ sci-fi, λιγότερη δηλαδή εστίαση σε character building που σε ένα τέτοιο στόρι δεν είναι το ζητούμενο.