Πρώτα, ήταν η παρουσία του στις Κάννες τον περασμένο Μάιο και η πολυαναμενόμενη συνέντευξη Τύπου για την ταινία που έπαιζε. Μετά, ακολούθησε η επάνοδος των ταινιών του μέσα από πλατφόρμες όπως το Netflix. Ο Τζόνι Ντεπ είναι πάλι εδώ.
Φυσικά, στην ταινία «Έγκλημα Στο Όριεντ Εξπρές», δεν είναι ο κεντρικός χαρακτήρας, ούτε εμφανίζεται πολύ. Έχει τον ρόλο του δολοφονημένου και τον βλέπουμε για μόλις 25 λεπτά ταινίας. Αλλά ο Τζόνι Ντεπ δεν παύει να είναι ένας πολιορκητικός κριός.
Η συγκεκριμένη ταινία είναι μια ιστορία που έχουμε δει αρκετές φορές στο παρελθόν και γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι πιο δύσκολο για έναν δημιουργό να μπορέσει να την κάνει ξανά ενδιαφέρουσα.
Ο Κένεθ Μπράνα έπρεπε να βρει έναν τρόπο να μας αφαιρέσει την αδιαφορία καθότι ξέρουμε ότι έχουμε να κάνουμε με 12 «δολοφόνους» που επιλέγουν την αυτοδικία για να επιβάλλουν δικαιοσύνη μέσα από τον νόμο της ανθρώπινης ηθικής, για να μπορέσει να κάνει ενδιαφέρον το «Έγκλημα στο Όριεντ Εξπρές». Και τον βρήκε.
Ενώ έχουμε να κάνουμε με ένα film noir, με ένα στόρι που πάντοτε προβαλλόταν σε whodunnit λογική, ο Κένεθ Μπράνα, πρωταγωνιστής ως Ηρακλής Πουαρό και σκηνοθέτης της ταινίας, ελαττώνει αυτό το στοιχείο και με μικρές λεπτομέρειες κάνει την αφήγηση πιο συναισθηματική.
Έχει έναν ξεκάθαρα πιο λυτρωτικό χαρακτήρα αυτή η ταινία, τόσο από τα πλάνα που επιλέγει στις στιγμές που βρίσκεται πιο κοντά στην αποκάλυψη της οργανωμένης δολοφονίας, όσο κι από τη μουσική επένδυση και, κυρίως, τα λόγια.
Choose your words wisely. Αυτό το μότο φαίνεται να ακολούθησε ο Κένεθ Μπράνα για να στήσει το στόρι μέσα από τη δική του οπτική και να του δώσει ένα σχήμα πιο ταιριαστό στον δικό του ψυχισμό, μιας και μιλάμε για έναν δημιουργό που επιλέγει να σκηνοθετήσει πιο ψυχικές ταινίες (βλ. Belfast).
Ο τρόπος με τον οποίο κλείνει για παράδειγμα την ταινία, είναι προς αυτή την κατεύθυνση. Δεν τη σβήνει στο σημείο που έχει μπροστά του τους 12 που μαχαίρωσαν τον νεκρό Κασέτι. Χρησιμοποιεί το υλικό του έργου της Άγκαθα Κρίστι για να βγάλει όσο μεγαλύτερη κατανόηση του θεατή στους χαρακτήρες. Για να τους εξαγνίσει και να τους απαλύνει. Για να μαχαιρώσουν χωρίς να σταθούν απέναντι στην κρίση.
Αυτή την προσέγγιση δεν την πέτυχε εξίσου στο Death on the Nile που έκανε το 2022, αλλά είναι τέτοια η στόφα του ως δημιουργός που έχει μάθει τον θεατή του να κατανοεί που θέλει να οδηγήσει μια αφήγηση.
Έχει εξάλλου και ένα δύσκολο εγχείρημα, γιατί όταν μαζεύεις 7-8 πολύ καλά ονόματα στο καστ, πρέπει να φροντίσεις να δώσεις σε όλους έναν ρόλο στιβαρό, με χώρο. Για παράδειγμα, καταφέρνει να πείσει την Ολίβια Κόλμαν να έχει τόσα λίγα λόγια ως μαγείρισσα της Πριγκίπισσας Ντραγκομίροφ που υποδύεται η Τζούντι Ντεντς.
Μπορεί λοιπόν να γνωρίζουμε πάνω κάτω την πλοκή των έργων της Κρίστι, άρα να μην έχουμε κάποιο μυστήριο να μας απασχολεί, αλλά ο Μπράνα, με τον τρόπο που στήνει την ταινία, τη μία σκηνή μετά την άλλη, κάνει τον θεατή να έχει ενδιαφέρον για το πώς, τελικά, θα το αποτυπώσει όλο αυτό.
Κι επειδή το Νο1 του Netflix, το Lift, δεν είναι ταινία που θα κάτσει για πολύ εκεί, το Έγκλημα Στο Όριεντ Εξπρές καλό είναι να ετοιμάζεται.