Όταν ξέρεις ότι η μεγαλύτερη μαζική δολοφονία στην Ιστορία της Ελλάδας, όση έχει καταγραφεί τέλος πάντων, θα γίνει σειρά, το ενδιαφέρον σου εξάπτεται πολύ. Και οι 17 Κλωστές του Σωτήρη Τσαφούλια σε παραγωγή της Cosmote TV είχαν ένα έξτρα ατού.
Ο ίδιος τους ο σκηνοθέτης ήταν ένας ακόμα λόγος, με την έννοια πως μέχρι πριν ένα χρόνο, απασχολούσε με την 3η σεζόν του Έτερος Εγώ.
Οι 17 Κλωστές είναι κάτι άλλο, με βάση αυτά τα πρώτα δύο επεισόδια στα οποία μας έδωσε πρόσβαση η Cosmote TV πριν την επίσημη πρεμιέρα που θα γίνει τη Δευτέρα 22/1.
Όχι μόνο γιατί η 3η σεζόν του Έτερος Εγώ είχε κάπως φθίνει και βαλτώσει, αλλά και γιατί οι 17 Κλωστές έχουν αυτή την άντληση υλικού από την πραγματικότητα, από μια σοκαριστική ιστορία μιας Ελλάδας των αρχών του 20ου αιώνα που ουδεμία επαφή έχει με το σήμερα μας, δεν μπορούμε ούτε καν να τη φανταστούμε.
Για όσους δε γνωρίζουν αφηγείται την μεγαλύτερη μαζική δολοφονία που έχει καταγραφεί, με έναν τσαγκάρη από τα Κύθηρα να θέλει να εκδικηθεί όσους του κατέστρεψαν στη ζωή και να σκοτώνει 15 ανθρώπους, οι οποίοι δεν ήταν αυτοί που ήθελε να σκοτώσει. Πάνω στη μανία του, έχασε τον δρόμο και δεν «τιμώρησε» αυτούς που τον εξευτέλισαν. (Περισσότερα για το στόρι δες εδώ)
Σε αυτά τα πρώτα δύο επεισόδια δεν μπορούμε να ξέρουμε αν ο Τσαφούλιας έχει επιλέξει από ένα σημείο και μετά να παρεμβαίνει στην ιστορική καταγραφή και να εισάγει λεπτομέρειες μυθοπλαστικές για να κάνει πιο ελκυστική την ιστορία.
Με βάση τα δύο επεισόδια, μένει πιστός στις λεπτομέρειες και αφήνει τη δύναμη της ιστορίας να κάνει όλη τη δουλειά, λειτουργώντας ο ίδιος περισσότερο ως ένας ανιματέρ, ως ένας κινηματογραφιστής, όπως ξέρει πολύ καλά να κάνει. Τα πλάνα του από το φυσικό τοπίο των Κυθήρων είναι τρομερά. Υπάρχουν αρκετές κοινές αναφορές με τη Φόνισσα της Νάθενα.
Και το στοιχείο που τα δένει όλα, είναι ο τρόπος που έχουν δομήσει τον πρωταγωνιστή μαζί με τον Πάνο Βλάχο. Ο Βλάχος αποδεικνύεται ιδανικός για αυτόν τον ρόλο. Μπορεί με το physique του να υποστηρίξει την εικόνα του αθώου, του ευγενή, του πράου, του καλού ανθρώπου που η κακία των άλλων όπλισε το χέρι του.
Με το σουλούπι του, με τις ενδυματολογικές επιλογές, με τη στάση του σώματος του, με τα λόγια που λέει και τον τρόπο που τα λέει, ο Πάνος Βλάχος μας κάνει να μπαίνουμε στη θέση του. Μας κάνει να έχουμε αποφασίσει ήδη μέσα μας ότι θα στηρίξουμε μέχρι το φινάλε τον ήρωα του, ό,τι και να κάνει.
Αυτό επιτυγχάνεται και επειδή γνωρίζουμε την εξέλιξη της ιστορίας, αλλά κι επειδή τοποθετείται άμεσα και με τρόπο αφοπλιστικό η μετάβαση από την ικανοποίηση για το ότι χτίζει τη ζωή του με την αρραβωνιαστικιά του στο σημείο που τον βάζει στο μάτι ο πλούσιος των Κυθήρων, ο προύχοντας, που είναι ένα καθίκι της κοινωνίας.
Δεν χρειάζεται σπουδαίες σκηνοθετικές και σεναριακές παρεμβάσεις αυτή η ιστορία για να γοητεύσει τον θεατή και να του δώσει τα συστατικά της.
Η εικόνα της εποχής αποτυπώνεται πιστά, δεν γίνεται κατάχρηση των διαλόγων, είναι όλοι λιγομίλητοι και απαντούν σχεδόν μονολεκτικά και οι λήψεις μας εισάγουν βήμα το βήμα στο βάρος αυτής της υπόθεσης.
Δεν βλέπονται ελαφρά τη καρδία οι 17 Κλωστές. Θέλουν και ψυχική αντοχή και να παρατηρεί ο θεατής τις εκφράσεις του Βλάχου που κάνουν ένα μεγάλο κομμάτι της δουλειάς, του να δει ο θεατής τα γεγονότα με τα δικά του μάτια.
Ένας αδικημένος που τιμώρησε την κακία του κόσμου. «Ο κόσμος είναι σκατά», λέει στη μάνα του. Και το παθαίνει, δεν το μαθαίνει απλώς.
Πολύ σημαντικό επίσης στις 17 Κλωστές ότι δεν έχουμε επεισόδια τραβηγμένα από τα μαλλιά. Στα 40-42 λεπτά τελειώνουν, κάτι που μειώνει στο ελάχιστο τα περιττά, άρα και τα σημεία που κουράζουν.
Δεν ξέρουμε αν ανταποκρίνεται στη μυθολογία που προηγήθηκε, θα μπορούσαν να μην είναι τόσο απότομες κάποιες μεταβάσεις από σκηνή σε σκηνή, ίσως δεν προσέφεραν κάτι τόσο έντονο οι παρεκβάσεις με τον πρωταγωνιστή στην κατάσταση μετά το έγκλημα, τη σύλληψη και το αρκετό διάστημα στη φυλακή, ώσπου του προτείνουν να γίνει δήμιος για να μην πεθάνει.
Αλλά αναμφίβολα οι 17 Κλωστές είναι μια must watch σειρά. Τουλάχιστον, με βάση αυτό το μικρό δείγμα. Περαιτέρω συμπεράσματα, εν ευθέτω χρόνω.
ΥΓ. Υπέροχος ο Φλωκατούλας ως πατέρας του κεντρικού ήρωα, υπέροχη η Αθηνά Τσιλύρα στον ρόλο της μάνας, υπέροχοι και οι γονείς της Άννας, της γυναίκας που αρραβωνιάστηκε ο πρωταγωνιστής.