Το μάρκετινγκ και οι ταμπέλες κάνουν πολύ μεγάλο κακό στη μυθοπλασία τη σήμερον ημέρα. Άλλα σου τάζει κι άλλα τελικά έρχονται στην πλειοψηφία των περιπτώσεων. Το ίδιο συνέβη και με το 3 Body Problem στο Netflix.
Όταν σου λένε πως είναι η νέα σειρά των δημιουργών του Game of Thrones, το βάρος πάνω στη σειρά από τις απαιτήσεις του θεατή, γίνεται πολύ μεγάλο. Γενικώς, έχουμε μπει σε μια διαδικασία τα τελευταία 3-4 χρόνια να ψάχνουμε το νέο Game of Thrones και ποτέ δεν έρχεται τελικά αυτό.
Κι αυτό συμβαίνει όχι γιατί η σειρά δεν είναι καλή, αλλά γιατί δεν πρόκειται να νιώσουμε σε αυτή την εποχή όπως με το Game of Thrones. Δείτε για παράδειγμα το House of the Dragon. Πολύ καλύτερο από το Game of Thrones στην πρώτη του σεζόν, μα δεν προκαλεί ούτε το 50% του ενδιαφέροντος και των συζητήσεων. Χώρια που ο θεατής δεν αντέχει πια να περιμένει 2 χρόνια. Ξεχνάει τα πάντα.
Το 3 Body Problem έχει πολλά κοινά χαρακτηριστικά στις δομές του με το GoT, κάτι λογικό αφού είναι προϊόν των Μπενιόφ-Βάις, των σεναριογράφων της θρυλικής σειράς.
Όταν όμως έχεις μπροστά σου μια σεζόν 8 επεισοδίων με επεισόδια που υπερβαίνουν τη μία ώρα, πρέπει να έχεις φροντίσει ώστε αυτή η μία ώρα να περάσει με μια ταχύτητα, να έχει γεγονότα που να κρατάνε τον θεατή σε εγρήγορση. Με το 3 Body Problem δε συμβαίνει.
Η εν λόγω σειρά γεννήθηκε από τα βιβλία του Λιου Σινσίν, με τους Μπενιόφ-Βάις και Αλέξαντερ Γου να γράφουν το σενάριο για μια ιστορία που χαρακτηριζόταν ως unadaptable, αδύνατον δηλαδή να προσαρμοστεί σε τηλεοπτικούς όρους.
Είναι πολύ δύσκολο το εγχείρημά τους και, σε συνδυασμό με το βάρος που έχει το παρελθόν τους, δε μπορούμε να πούμε πως κάνουν κακή δουλειά. Δεν κάνουν όμως και συνταρακτική, δεν προκαλούν υπέρμετρο ενθουσιασμό.
Φτάνουμε κάπου στο 3ο επεισόδιο για να αισθανθούμε κάτι, δηλαδή έχουμε ξοδέψει κοντά 2.5 ώρες χωρίς να πάρουμε τίποτα πίσω από την επένδυσή μας. Κι αυτό, σήμερα, είναι ζήτημα.
Το 3 Body Problem συνδέεται με το ζήτημα της Φυσικής όπου αναζητάται μια λύση για τον τρόπο που επιδρούν 3 διαστημικά σώματα που ασκούν βαρυτική έλξη το ένα στο άλλο.
Η Γη, η Σελήνη και ο Ήλιος είναι μια εξίσωση τριών σωμάτων, που όμως, επειδή η Σελήνη είναι μικρό σώμα και δρα με βάση τη βαρυτική δύναμη που της ασκούν τα άλλα δύο, είναι σαν να έχουμε μια εξίσωση δύο σωμάτων, όπως είχε πει ο Ισάακ Νεύτωνας κάπου στα 1687.
Στη σειρά 3 Body Problem τα τρία σώματα είναι τρεις ήλιοι, δηλαδή κοντινής μάζας και βαρυτικής δύναμης, το οποίο μετατρέπει την εξίσωση σε ακόμα πιο άλυτη και αποδεικνύει πως δεν μπορεί να υπάρξει μία και μόνο λύση που να εφαρμόζεται σε όλα τα τριαδικά συστήματα.
Εν πάση περιπτώσει, εδώ είμαστε για να μιλήσουμε για μυθοπλασία, όχι για Φυσική και Αστροφυσική που δεν την κατέχουμε σχεδόν καθόλου.
Και σε επίπεδο μυθοπλασίας, το 3 Body Problem είναι ένα καλούτσικο sci-fi, μα τίποτα παραπάνω. Πάσχει πάρα πολύ σε επίπεδο ερμηνειών και ευτυχώς που υπάρχουν οι Τζόναθαν Πράις, Λίαμ Κάνινγκχαμ, Μπένεντικτ Γουόνγκ και ελαφρώς η Έιζα Γκονζάλες κάπως να το διασώσουν. Γιατί οι υπόλοιποι κατεβάζουν χαμηλά τον πήχη.
Ο πυρήνας της ιστορίας αφορά την εισβολή μιας φυλής εξωγήινων που προέρχονται από ένα τριηλιακό σύστημα, που επειδή κάνει αδύνατα για διαβίωση τα περιβάλλοντα, τους πλανήτες, θέλουν να εισβάλλουν στη Γη και να την κατακτήσουν.
Η δολοφονία ενός φυσικού στην Κίνα στα 60s που οδήγησε την κόρη του στο να γίνει σπουδαία αστροφυικός, μια ομάδα 5 φυσικών στο Λονδίνο στη σημερινή εποχή, ο θάνατος γνωστών φυσικών που μοιάζει με αυτοκτονία, αλλά δεν είναι, και μια συσκευή εικονικής πραγματικότητας που σε ταξιδεύει στους τριηλιακούς πλανήτες, κάπως συνδέονται και «γεννούν» έναν πόλεμο, μια μάχη για την επιβίωση της ανθρωπότητας.
Το 3 Body Problem διαπνέεται από αυτό το εσχατολογικό της οικολογικής καταστροφής, ενός οικολογικού Αρμαγεδδώνα, αλλά αντί να προκαλέσει ένα δέος στον θεατή για αυτό που βλέπει, καταλήγει να απωθεί περισσότερο.
Και σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα της αφήγησης, συν τις ερμηνείες που «σκοτώνουν» τη διάθεση (πολύ κρίμα ρε Σάμγουελ Τάρλι να είναι τόσο κακός ηθοποιός) δε μπορούμε να πούμε ότι βλέπουμε μια σειρά που θα γλυτώσει τον χαρακτηρισμό «πέρασε και δεν ακούμπησε».
Για το υλικό που είχαν στα χέρια τους οι σεναριογράφοι, για την προοπτική της, για το κόστος της, για το είδος της, η σειρά 3 Body Problem είναι απογοητευτική. Πάντα υπό το πρίσμα της ταμπέλας που κουβαλάει.
Δεν έχει σίγουρα τίποτα το παραπάνω να προσφέρει σε κάποιον που έχει δει το Foundation ή το πάρα πολύ ανώτερο The Expanse.