Δεν περιμέναμε με τίποτα πως θα βγαίναμε μετά από 2 ώρες από αίθουσα σινεμά, μετά από την ταινία Godzilla X Kong και θα είχαμε να γράψουμε θετικά πράγματα για αυτό που είδαμε. Ως επί το πλείστον θετικά, για την ακρίβεια.
Κακά τα ψέματα, ένα τέτοιο franchise που τραβιέτα τόσα χρόνια κινηματογραφικά, το πιθανότερο είναι να βγάζει ταινίες μέτριες προς κακές και όχι αυτό που τελικά μας προσφέρει ο σκηνοθέτης Άνταμ Γουίνγκαρντ, το οποίο είναι αξιοπρεπές.
Πώς μπορεί να ταιριάξει αυτή η λέξη σε μια ταινία που στηρίζει τα πάντα σχεδόν στις epic σκηνές και στο CGI; Μπορεί όταν έχει δύο συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Από τη μία τις νερόβραστες ερμηνείες και τα διαλογικά σημεία που δεν έχουν τελικά λόγο ύπαρξης, κι από την άλλη τις φανταστικές σκηνές με τον Κονγκ και τον Γκοτζίλα και τη μεγάλη μάχη τους με τον Scar King.
Αυτή η ταινία είναι ίσως η πιο χαρακτηριστική μιας νέας εποχής, όπου η τεχνολογία θα έχει πολύ μεγαλύτερο ρόλο. Για πρώτη φορά βλέπουμε μια ταινία όπου οι άνθρωποι έχουν ρόλο υποστηρικτικό προς το CGI, προς το green room/green screen και η παρουσία τους δεν προσδίδει τρομερά πράγματα στον πυρήνα της ταινίας, στην ουσία της.
Δηλαδή, ναι, είναι οι άνθρωποι που κατεβαίνουν στην Κοίλη Γη για να δουν τι σήμα είναι αυτό που λαμβάνουν και ποιος διέλυσε την επιστημονική βάση εκεί, είναι άνθρωποι που ανακαλύπτουν τη χαμένη φυλή των Ίγουι και το κοριτσάκι που πρωταγωνιστεί βρίσκει τις ρίζες του, αλλά αποτελούν το background.
Όλη η ουσία της ταινίας είναι η ανάγκη του Κονγκ να βρει μια κοινότητα να συνυπάρξει, τον βλέπουμε να έχει μια αγωνία κάθε φορά που ακούει θόρυβο παρόμοιο με το δικό του μουγκρητό. Και τελικά κατεβαίνει κι άλλο στην Κοίλη Γη και βρίσκει την κοιλάδα της φωτιάς και της λάβας, βρίσκει έναν λαό πιθήκων που ζει υπό την καταπίεση του Scar King.
Κι απέναντι σε αυτόν τον πίθηκο που έχει στόχο να ανέβει στην επιφάνεια της Γης και να αφανίσει τους ανθρώπους, ο Κονγκ θα πρέπει να βρει σύμμαχο, μιας και μπορεί στο ένας με έναν να τον έχει, αλλά ο Scar King έχει δαμάσει με όπλο τον πόνο την Αρχαία Τιτάνα Σίμο που ξερνάει πάγο. Here enters Godzilla.
Η συνεργασία μεταξύ των δύο μεγάλων εχθρών, είναι αναπόφευκτη και απαιτητέα για να μην πεθάνουν οι άνθρωποι. Έτσι, ο Γκοτζίλα, αφού έχει μαζέψει πυρηνική ενέργεια στο σώμα του για να έχουν και τα εγγόνια του, ανταποκρίνεται στο κάλεσμα του Κονγκ και με τη βοήθεια της σοφής Τιτάνα, της Μόθρα, στέκεται μαζί του απέναντι στον κοινό εχθρό.
Η ταινία έχει μια μεγαλειώδη σκηνή μάχης, όπου βλέπουμε την αποθέωση του CGI, της συνεισφοράς των ηχοληπτών και την τεχνική πλαισίωση μιας σκηνής, έχει 3-4 ακόμα όπου σε πιάνει ένα δέος μπροστά σε αυτό που βλέπεις και εν τέλει σκέφτεσαι πως θα ήθελες να δεις λίγη παραπάνω εμβάθυνση σε κάποιες σκηνές, όπως στην πρώτη μάχη του Κονγκ με τον Scar King.
Να αναφέρουμε εδώ και τον ελέφαντα στο δωμάτιο: αλήθεια ρε παιδιά; Scar King; Πήρατε φακελάκι από τον θείο του Σίμπα; 30 χρόνια μετά (πόνεσε η καρδιά μας που το γράφουμε αυτό), ξαναγράφετε την ιστορία και της δίνετε παρόμοια κατάληξη με έναν πίθηκο στη θέση του λιονταριού;
Εν πάση περιπτώσει, το Godzilla X Kong είναι μια ταινία που αποδεικνύεται πολύ καλύτερη του αναμενομένου και δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι το πρωί της Πέμπτης είχε 10/10 στο IMDB. Τώρα έχει πέσει στο 6.8 γιατί υπάρχει γκρίνια από τους πολύ φανατικούς με το franchise και το Monsterverse, αλλά πιστεύουμε θα καταλήξει στο στρογγυλέμενο 7/10.
Γι’ αυτό και δε γίνεται να την χάσεις, καθώς κυκλοφορεί από χθες στις αίθουσες σε διανομή Tanweer.