Ο Τομ Ρίπλεϊ είναι ένας λογοτεχνικός χαρακτήρας με φήμη δυσανάλογη της αληθινής του αξίας. Ένας απατεώνας κοσμοπολίτης, άσος στην εξαφάνιση και την εξαπάτηση, αδίσταχτος, κυνικός, βαθιά μοναχικός και μυστήριος, αποκύημα της φαντασίας της μεγάλης Πατρίτσια Χάισμιθ. Αν και πέρα για πέρα κινηματογραφικός ποτέ δεν βρήκε το δικό του franchise στον κινηματογράφο. Κάποια από τα βιβλία στα οποία πρωταγωνιστεί διασκευάστηκαν παραπάνω από μια φορές στο σινεμά, άλλα δεν μεταφέρθηκαν καν.
Ο Αλέν Ντελόν το 1960, ο Ντένις Χόπερ το 1979, ο Ματ Ντέιμον το 1998 (στην πιο διάσημη κινηματογραφική διασκευή με τον Ρίπλεϊ), ο Τζον Μάλκοβιτς το 2002, ο Μπάρι Πέπερ το 2005 (στη χειρότερη και πιο δευτεροκλασσάτη μεταφορά με τη σειρά της…) «ζωντάνεψαν» τον ήρωα στη μεγάλη οθόνη αλλά κανένας από αυτούς δεν είδε την ερμηνεία του να γίνεται σίκουελ. Και είναι κρίμα διότι ο Ρίπλεϊ και οι περιπέτειές του συγκροτούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο της νουάρ αφηγηματικής παράδοσης…
Όταν λοιπόν έγινε γνωστό πως το Neflix πρόκειται να μεταφέρει την πρώτη περιπέτεια του Τομ Ρίπλεϊ σε μια μίνι σειρά 8 επεισοδίων και μάλιστα με πρωταγωνιστή τον εντυπωσιακό Άντριου Σκοτ (που στο μυαλό μας θα είναι πάντα ο Μοριάρτι του «Sherlock»), ο ενθουσιασμός όσων γνωρίζουν πόσο συνταρακτικά υπέροχη είναι η ιστορία ήταν αντικειμενικά μεγάλος. Η σειρά ανέβηκε στην πλατόρμα στις 6 Απριλίου, φέρει το λιτό πριν περιεκτικό τίτλο «Ripley» και δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί πως αρκεί ένα γεμάτο οκτάωρο για να ξεμπερδέψεις μαζί της: βάζεις το πρώτο επεισόδιο και αν δεν έχεις κάποια άλλη υποχρέωση την βλέπεις μονοκοπανιά χωρίς να καν να καταλάβεις πότε ολοκληρώθηκαν και τα οκτώ «κεφάλαιά» της.
Πρόκειται για τη μεταφορά του πρώτου, θρυλικού βιβλίου της Πατρίτσια Χάισμιθ, το οποίο και μας συστήνει τον υπέροχο κύριο Ρίπλεϊ και αν και η τρίτη συνολικά μεταφορά του στην (μικρή αυτή τη φορά) οθόνη -είχε προηγηθεί το «Γυμνοί στον ήλιο» το 1960 με τον Αλέν Ντελόν και το «Ο ταλαντούχος κύριος Ρίπλεϊ» το 1998 με τον Ματ Ντέιμον- είναι δεδομένο πως είναι και η πιο πιστή από όλες.
Μπορεί η εκδοχή του 1998 με τον Ματ Ντέιμον να μοιάζει ακόμα αξεπέραστη αλλά ο «streaming» χρόνος που κάνει την πλοκή να «αναπνέει» και να «απλώνεται» δίνει και την δυνατότητα στους δημιουργούς να πιάσουν στο έπακρο ολόκληρη την ψυχολογία, το πνευματικό και κυριολεκτικό ταξίδι του ήρωα αλλά και την περίπλοκη σχέση του με τους ήρωες που συναναστρέφεται. Και βασικά, τη σχέση του με τον εκατομμυριούχο πλέι μπόι Ντίκι Γκρίνλιφ που θαυμάζει στα όρια της ερωτικής εμμονής αλλά ταυτόχρονα ζηλεύει και μισεί διότι γεννήθηκε πλούσιος σε αντίθεση με τον ίδιο και κάνει μια ζωή που επιθυμεί τόσο πολύ και θα κάνει κυριολεκτικά τα πάντα για να κατακτήσει.
Το πρωτογενές υλικό είναι τόσο θαυμαστό που η εξαιρετική δουλειά που έχουν κάνει οι δημιουργοί του «Ripley» το απογειώνει για τα καλά. το νουάρ που βλέπουμε εδώ είναι από εκείνα που σε κάνουν να εθίζεσαι στο είδος και η ασπρόμαυρη εικόνα προσδίδει μια παλιομοδίτικη γοητεία στα τεκταινόμενα: δίχως καμία αμφιβολία, το «Ripley» είναι μια εθιστική σειρά. Το Netflix το έκανε πάλι το θαύμα του…
