Κυκλοφόρησε το 2014 και μας σύστησε έναν ηθοποιό που μετά από τότε, περιμέναμε να κάνει πολλά μεγάλα πράγματα. Απέχει όμως, 11 χρόνια μετά, αρκετά από αυτό που πιστεύαμε. Και τώρα, αυτή η ταινία έρχεται μέσω Netflix να μας τον υπενθυμίσει.
Το Kingsman franchise, που έβγαλε ένα sequel κι ένα prequel, είχε κάτι από James Bond, αλλά στην πιο χιουμοριστική του εκδοχή, είχε τον Κόλιν Φερθ σε ρόλο μαικήνα, είχε τον Σάμιουελ Τζάκσον σε ρόλο κακού, κυρίως όμως είχε τον, ανερχόμενο τότε, Τάρον Έγκερτον, που ταίριαξε απόλυτα στον ρόλο και στο σενάριο και ήταν ο λόγος που μας εξέπληξε η ταινία.
Αν τσεκάρεις τις βαθμολογίες της, θα δεις πως είναι αρκετά υψηλές. Σίγουρα, όχι από τις πολύ υψηλές, δεν είναι όμως και στη γειτονιά του μέτριου. Είναι λίγο παραπάνω από αυτό που λέμε «τίμιες», δηλαδή αρκετά καλές, αρκετά υψηλές.
Κι αφού σπαταλήσαμε χωρίς λόγο τόσες λέξεις για να σε πείσουμε για κάτι που δε χρειαζόταν, ας συνεχίσουμε από κει που το αφήσαμε.
Ο Τάρον Έγκερτον έδωσε εκεί δείγματα πως θα γίνει μια βρετανική εκδοχή του Τιμοτέ Σαλαμέ πριν τον Τιμοτέ Σαλαμέ, αλλά κάτι στην πορεία δεν τσούλησε τόσο. Το Robin Hood ήταν μια αποτυχία, το Rocketman είχε τα φόντα να τον ανεβάσει επίπεδο, καθότι ήταν κι έναν χρόνο μετά το Bohemian Rhapsody, αλλά το πιο αξιοσημείωτο στο βιογραφικό του είναι η σειρά The Bird.
Για να το πούμε πιο καθαρά, φανταζόμασταν τότε τον Έγκερτον να μονοπωλεί τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, αλλά δε συνέβη.
Στο Kingsman ο Έγκερτον υποδύεται τον Έγκσι, έναν πιτσιρικά που τον φωνάζουν σε μια μυστική υπηρεσία της Βρετανίας, που λειτουργεί για το Στέμμα, ώστε να δοκιμαστεί για να γίνει ο επόμενος μεγάλος πράκτορας που θα αποτελειώνει τους κακούς. Απορίας άξιον μιας κι είναι ασυντόνιστος σε κινήσεις, άσχετος με το παραμικρό στοιχείο μιας τέτοιας θέσης.
Όμως, όταν υπάρχει το γονίδιο, όλα γίνονται. Υπό την επίβλεψη και εκπαίδευση του Χάρι Χαρτ (Φερθ), ο Έγκσι θα μάθει να βγάζει άσους από το μανίκι και να μετατρέπει σε όπλο το παραμικρό αντικείμενο, με την τελική πίστα να τον φέρνει μπροστά στον eco-τρομοκράτη, τον Ρίτσμοντ Βαλεντάιν, που είναι, παραδόξως, η μόνη παραφωνία της ταινίας και από τις μεγάλες παραφωνίες του Σάμιουελ Τζάκσον.
Για όλα υπάρχει η πρώτη φορά όμως και αναμενόμενα, όταν τον τοποθετούν σε άχαρους ρόλους που είναι γλάστρας. Αναμφίβολα, δεν ξεπερνάει τη συμμετοχή του στη ταινία Argylle, που μάλλον πάει στην κορυφή των Χρυσών του Βατόμουρων, αλλά δεν είναι ο λόγος που το Kingsman κερδίζει τις εντυπώσεις.
Σε πρώτη φάση ο Κόλιν Φερθ, αλλά μετά και κατά βάση ο Τάρον Έγκερτον, είναι αυτοί που ωθούν το στόρι.
Στο καστ, εκτός από τους 3 προαναφερθέντες, βλέπουμε την Σοφία Μπουτέγια στα πολύ πρώτα της βήματα, τον Μαρκ Στρονγκ, τον Μάικλ Κέιν διότι δεν λείπει ο Μάικλ απ’ τη Σαρακοστή, και τον Μαρκ Χάμιλ σε ένα μικρό γκεστ.
Το Kingsman: The Secret Service βρέθηκε στο Νο2 του Netflix, με το sequel, το Golden Circle, όπου ο villain είναι ο Πέδρο Πασκάλ και στο καστ συμμετέχουν η Τζούλιαν Μουρ κι ο Τσάνινγκ Τέιτουμ, να είναι στην 3η θέση του Netflix Top-10, αν και εμφανώς πολύ κατώτερο ποιοτικά.
Τέτοια franchises συνήθως πιάνουν το καλύτερό τους στην πρώτη ταινία, οπότε κάθε επόμενο, χαλάει περισσότερο τον μύθο, παρά συντηρεί τη μυθολογία.
Κι ίσως είναι το 2ο Kingsman που εκτροχίασε την ανέλιξη του Έγκερτον και τον έχει τώρα στο 3ο-4ο ράφι ηθοποιών παγκοσμίως, να μην προτιμάται δηλαδή εύκολα σε πρωταγωνιστικούς σε πολύ καλές ταινίες, και ό,τι κάνει να είναι με δικό του κυνηγητό.
Το Kingsman έχει πάντως το γοητευτικό βρετανικό χιούμορ, που το θαυμάζεις και ταυτόχρονα χαζογελάς, έχει πολύ καλοδουλεμένες σκηνές δράσης, με τους Φερθ-Έγκερτον να έχουν προπονηθεί πολύ καλά στις κινήσεις τους και ίσως μπορέσει, μέσω Netflix, κάπως να σε επανεντάξει στο κοινωνικό σύνολο μετά την επάνοδό σου από τις διακοπές.