Μόλις πριν λίγες ημέρες, σου γράφαμε εδώ για το σίκουελ, το οποίο προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βενετίας και δεν έτυχε και της καλύτερης υποδοχής. Καμία σχέση με την πρώτη ταινία δηλαδή, που μπορείς να βρεις πλέον στο Netflix.
Μιλάμε για το Joker: Folie a Deux, την 2η ταινία, όπου πρωταγωνιστεί στο πλάι του Χοακίν Φοίνιξ η Lady Gaga, με την ταινία να δέχεται μέτριες προς αρνητικές κριτικές από τους ανθρώπους του κόσμου κριτικών κινηματογράφου και να παίρνει μια τρομερά χαμηλή βαθμολογία στις πλατφόρμες, δεδομένου του brand της.
Δηλαδή, βλέπεις ένα 63% στο Rotten Tomatoes κι ένα 54% στο Metacritic και αναρωτιέσαι αν μιλάμε για το ίδιο Joker που στην πρώτη ταινία έχει 8,4 στο IMDB. Κι η πρώτη βέβαια, 69% έχει στο Rotten Tomatoes, δείγμα του πόσο αλλάζει την οπτική των πραγμάτων ο χρόνος.
Αντικειμενικοϋποκειμενικά, αν ξαναδείς τώρα στο Netflix το πρώτο Joker, που ανέβηκε πριν λίγα 24ωρα, δε θα σου φανεί τόσο αριστούργημα όσο είχε φανεί το 2019. Αυτό δε σημαίνει πως ό,τι νιώθεις τώρα, είναι πιο ακριβές από το τότε ή ότι το ένα ακυρώνει το άλλο. Μπορούν να υπάρξουν και τα δύο και διαμορφώνονται κι από τη φάση της ζωής σου.
Πίσω στο 2019, η ταινία αυτή είχε αναγκάσει στην Ελλάδα μέχρι και την αστυνομία να μπουκάρει σε αίθουσα σινεμά για να βγάλει έξω κάποιους ανήλικους που την έβλεπαν. Είχε αναγκάσει στις ΗΠΑ πολλούς ιδιοκτήτες αιθουσών να αυξήσουν τους σεκιούριτι φοβούμενοι πως το περιεχόμενό της θα πυροδοτήσει κάποιο πραγματικό κύμα βίας από τιμητές του Τζόκερ.
Ας μην ξεχνάμε τι είχε γίνει το 2008 στις αίθουσες με το Dark Knight του Νόλαν και με το 3ο μέρος της τριλογίας του το 2012.
Το Joker του Τοντ Φίλιπς αναβάθμισε την καριέρα του σκηνοθέτη του, αλλά, κυρίως, αναβάθμισε κατά πολύ την καριέρα του πρωταγωνιστή, του Χοακίν Φοίνιξ, ο οποίος στο σήμερα δείχνει σημάδια επίδρασης του ρόλου και της σύνδεσης του με αυτόν, στην πραγματική του ζωή, το μυαλό του δείχνει αρκετά πειραγμένο στις άλλες ταινίες που συμμετέχει.
Η ταινία επικεντρώνεται στον Άρθουρ Φλεκ, τον Τζόκερ πριν γίνει Τζόκερ, πριν εμφανιστεί ο Μπάτμαν και του δώσει λόγο ύπαρξης και το κοσμικό του αντίθετο, και αφαιρεί κάθε επαφή με το DC Universe, είναι σαν μια οποιαδήποτε ταινία μέχρι να συμβεί αυτό που συμβαίνει στο τελευταίο μισάωρο.
Βλέπουμε απλά έναν άνθρωπο με ταλαιπωρημένη ψυχή και μυαλό, να προσπαθεί να επιβιώσει στη Γκόθαμ, όπου το κράτος έπαψε να του χορηγεί συγκεκριμένα χάπια και υποκύπτει στην νευρολογική του πάθηση που τον κάνει να γελάει χωρίς κανέναν λόγο.
Ο Φλεκ θέλει να τιμωρήσει τους Γουέιν, θέλει να τιμωρήσει τον πατέρα του που εξαφανίστηκε, θέλει να τιμωρήσει τη μάνα του που δεν μπορεί να τον προστατεύσει, θέλει να τιμωρήσει το δικαστικό σύστημα, θέλει να τιμωρήσει τους ανθρώπους της Γκόθαμ που δεν ξυπνάνε από τον λήθαργ της υποταγής.
Κι η ταινία παραδίδει ένα μάθημα ψυχολογίας-ψυχιατρικής, δομώντας όλη της την πλοκή στις σκηνές χορού του Άρθουρ Φλεκ, αναδεικνύοντας τον χορό ως το κάλεσμα του Άρθουρ προς την απελευθέρωση από τις κοινωνικές νόρμες.
Είναι άψογη η ερμηνεία του Φοίνιξ, αναμφίβολα, η ταινία όμως, με μια δεύτερη ανάγνωση, με μια αναθεώρηση, δεν είναι και τόσο αριστουργήμα όσο την είχαμε φανταστεί στην πρώτη φορά.
Επειδή όμως δεν μας διαβάζετε για να σας επιβάλλουμε τις απόψεις μας, αλλά για να παίρνετε το έναυσμα να επιβεβαιώσετε ή απορρίψετε, το Joker είναι εκεί, στο Netflix, και καλό είναι να το δεις, εφόσον στις 3 Οκτωβρίου, σε 14 μέρες, θα κυκλοφορήσει στις αίθουσες από την Tanweer το σίκουελ.