Οι Χρυσές Σφαίρες δεν είναι πάντοτε ενδεικτικές για το τι θα συμβεί στα Όσκαρ. Για την ακρίβεια, δε θα μπορούσαν να είναι, διότι έχουν κάτι που είναι πολύ σωστό και θα έπρεπε να το κάνουν και στα Όσκαρ. Έχουν ξεχωριστή κατηγορία για δράμα και για κωμωδία/μιούζικαλ. Αυτό μειώνει την πιθανή γκρίνια και αποδίδει βραβείο σε παραπάνω κόσμο. Είτε ταινίες είτε ηθοποιούς.
Παρ’ όλα αυτά, στην απονομή που έγινε τα ξημερώματα Δευτέρας (βράδυ Κυριακής στο Λος Άντζελες), σημειώθηκε μια αδικία, ας την πούμε έτσι.
Μπορεί το The Brutalist να πήρε τη Χρυσή Σφαίρα ως κορυφαία δραματική ταινία της χρονιάς που πέρασε, αλλά πήρε και στην κατηγορία κωμωδία/μιούζικαλ το Emilia Perez, παρά το ότι είχε ως αντίπαλο την ταινία The Substance και το Wicked που έχει από τα πιο φανατικά κοινά.
Άξιζε το Emilia Perez να πάρει αυτό το βραβείο καθώς και τη Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας; Όχι, με τίποτα όχι. Άξιζε μόνο το 3ο βραβείο που πήρε, το Β’ Γυναικείο με τη Ζόε Σαλντάνα, που οι αστείοι την έβαλαν στο Β’ Γυναικείο για να έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να πάρει βραβείο, επειδή στο Ά Γυναικείο υπάρχει πάντα πιο μεγάλος ανταγωνισμός. Εκείνη όμως είναι η πρωταγωνίστρια, ο πρώτος ρόλος.
Στα Όσκαρ λοιπόν, δεν υπάρχουν 2 κατηγορίες, ένα είναι το Best Picture, έχει 10 θέσεις, λογικά θα είναι οι 10 από τις 12 ταινίες που έπιασαν τις 5+5 θέσεις στις Χρυσές Σφαίρες (το Real Pain και το September 5 μάλλον δε θα είναι), αλλά μόνο μία θα κερδίσει. Αν θεωρήσουμε ότι το Anora δεν θα πάρει κάποιο μεγάλο βραβείο, που ήταν στα φαβορί, τότε μένουν οι δύο νικήτριες ταινίες.
Κι έρχεται λοιπόν το κρίσιμο ερώτημα; Θα συντελεστεί το «έγκλημα» στα Όσκαρ και θα δοθεί το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας στο Emilia Perez εις βάρος του The Brutalist; Προς το παρόν οι αποδόσεις θέλουν το δεύτερο να έχει τις περισσότερες πιθανότητες, αλλά η απόσταση είναι μικρή.
Από το βράδυ της Κυριακής έχει αρχίσει στις ΗΠΑ μια διαμάχη για το αν αξίζει τόσο το Emilia Perez, με όσους στηρίζουν την ταινία, να γράφουν πως οι αντιμαχόμενοι δεν έχουν καταλάβει το μήνυμά της. Γενικώς, υπάρχει μεγάλη κόντρα, με αρκετούς Μεξικανούς να μην την αποδέχονται, διότι καταπιάνεται με το ευαίσθητο ζήτημα των αγνοουμένων της δικτατορίας και το κάνει αυτό με έναν Γάλλο σκηνοθέτη.
Το Emilia Perez μπορεί να έχει μια δυνατή κεντρική ιδέα, μια πλοκή με δύο δυνατά θέματα, δηλαδή τη φυλομετάβαση-εύρεση του πραγματικού εαυτού και την ανεύρεση των νεκρών που αγνοούνται, αλλά δεν δένουν μεταξύ τους και είναι και μέτρια σε επίπεδο ερμηνειών και εξέλιξης, με την Ζόε Σαλντάνα να είναι η μόνη που διασώζεται από ένα σημείο και μετά.
Έχει όμως η ταινία ένα ρεύμα, παίρνει στήριξη από τους ανθρώπους που ψηφίζουν στις Χρυσές Σφαίρες και στα Όσκαρ και είναι κάτι που κανείς δεν μπορεί να πει πώς θα εξελιχθεί, αν το Brutalist θα χάνει σε μομέντουμ όσο θα προχωράμε προς την απονομή της 2ας Μαρτίου.
Οι Χρυσές Σφαίρες σήκωσαν σε πολλά επίπεδα συζήτηση περί αδικίας, το Emilia Perez δέχεται αποδόμηση – δίκαι αν μας ρωτάτε – και οι υποψηφιότητες των Όσκαρ που θα ανακοινωθούν στις 17 Ιανουαρίου, θα βάλουν κι άλλο λάδι σε αυτή τη φωτιά.
Μακρινή κουβέντα, αλλά αν το Emilia Perez αναδειχθεί καλύτερη ταινία της χρονιάς, θα μιλάμε για την πιο υπερεκτιμημένη νικήτρια ταινία της 10ετίας!