Ποιος θα το περίμενε ότι μια σειρά που ξεκίνησε χωρίς κανείς να πιστεύει σε αυτή, χωρίς κανείς να θεωρεί ιδιαίτερα καλή ιδέα την ίδια την ύπαρξή της, με πρωταγωνιστές δυο ηθοποιούς που ήταν ξεχασμένοι για δεκαετίες, με μοναδική πλατφόρμα που δέχθηκε να την φιλοξενήσει να είναι το… Youtube, πως θα ολοκληρωνόταν μετά από επτά χρόνια και έξι σεζόν, πως θα έκανε άπειρο κόσμο να ταυτιστεί με τους χαρακτήρες της, να γουστάρει το κλίμα της και να… καταπίνει τις σεζόν μόλις την ίδια ημέρα της κυκλοφορίας τους, πως όχι απλά θα μετακόμιζε στo Netflix αλλά θα γινόταν και βαρύ χαρτί του;
Η απάντηση είναι προφανής: μόνο κάποιος που έχει υποτιμήσει τη δύναμη της νοσταλγίας. Και το «Cobra Kai» που μόλις ολοκληρώθηκε είναι ακριβώς αυτό: μια σειρά από και για την νοσταλγία μας. Μια σειρά φτιαγμένη με τόσο μεράκι και τόση αγάπη για το πρωτογενές υλικό του «Karate Kid» από το οποίο και προέκυψε που ακόμα και αν τα προβλήματά της ήταν πολλά και έκδηλα ανά τις σεζόν, τα θετικά στοιχεία κατάφερναν να υπερτερούν όλων των αρνητικών και να την βλέπουμε με την τρίχα να γίνεται κάγκελο πολλές φορές.
Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της τελευταίας σεζόν που μόλις πριν λίγες μέρες ανέβηκε στο Netflix και σίγουρα καταβροχθίστηκε με περίσσεια όρεξη από τους φανατικούς της οπαδούς, το «Cobra Kai» επιστρέφει στις ρίζες του, εκεί από όπου ξεκίνησε. Θυμάται δηλαδή ότι είναι η ιστορία του Τζόνι Λόρενς, του ηττημένου δηλαδή της μεγάλης μάχης του 1984 που τελείωσε με τον Ντάνιελ Λαρούσο να θριαμβεύει με το χτύπημα – πελαργός που έγινε κινηματογραφικό all time classic. Ορθότερα θα λέγαμε, η αποκατάσταση της ιστορίας του Τζόνι Λόρενς, που από «κακός» της υπόθεσης γίνεται αδικημένος. Όσοι είχαν προσέξει τα σημάδια άλλωστε στο «Karate Kid» θα είχαν διακρίνει ότι δεν ήταν και τόσο κακό παιδί ούτε τότε…
Μπορεί οι ενδιάμεσες σεζόν να είχαν μεταφέρει το κέντρο βάρους της αφήγησης στα παιδιά των δυο πρωταγωνιστών και εν γένει την νέα γενιά του τόσο όμορφου σύμπαντος από την κοιλάδα του Βάλεϊ που ξεδιπλώθηκε σε όλο το «Cobra Kai» σε μια επιλογή πέρα για πέρα λογική καθώς έπρεπε να μπει σε αυτό και το στοιχείο της προοπτικής (αλλά και της ταύτισης του νέου κοινού με χαρακτήρες), αλλά τα τελευταία πέντε επεισόδια επαναφέρουν την αφήγηση στις αφετηρίες της. Και εκεί ανήκει το μεγάλο δίπολο του Ντάνιελ με τον Τζόνι.
Κάποτε ορκισμένοι εχθροί, πεισματάρηδες και ανώριμοι μπαμπάδες στη συνέχεια, οπορτουνιστικοί σύμμαχοι ενάντια στο Κακό λίγο πιο μετά, αδερφικοί φίλοι στο φινάλε, Τζόνι και Ντάνιελ σε αυτά τα τελευταία επεισόδια φορτσάρουν για αυτό που ήταν εξαρχής γραφτό να πετύχουν: τη μεγάλη ρεβάνς του Τζόνι μετά την ήττα του 1984.
Όσο και αν το «Cobra Kai» είναι εκ πρώτης όψεως μια ιστορία για έφηβους, στην πραγματικότητα αποτελεί μια καλά κρυμμένη ιστορία δυο μεσήλικων που έμειναν για πάντα έφηβοι. Και όσο πιο πολύ αγκαλιάζεται αυτό σε αυτή την τελική ευθεία τόσο πιο συγκινητικό είναι το φινάλε που μας επιφυλάσσει μια από τις πιο διαχρονικά αγαπημένες σειρές του Netflix.