Να πούμε την αλήθεια, δεν τα πάμε και πολύ καλά με τη γερμανική γλώσσα στη μυθοπλασία. Σε ταινία την αντέχουμε, σε σειρές μας δυσκολεύει. Κυρίως γιατί είναι τόσο διαφορετικοί οι κώδικες επικοινωνίας από όσα έχουμε συνηθίσει. Είναι δύσκολη στην κατανόηση ως προς τα εκφραστικά σχήματα, ενώ έχει και πολλά βρετανικά δάνεια. Με αυτή τη σειρά του Netflix όμως, δεν εστιάσαμε καθόλου σε αυτή μας την «ενόχληση».
Η σειρά Cassandra μπαίνει στη χορεία εκείνη των σειρών που μας έχει δώσει η γερμανική μυθοπλασία, με αφετηρία το Dark, που εναγκαλίζονται το πολύ σκοτεινό, το εκτός ανθρώπου, το ακραίο.
Εδώ δεν έχουμε κάτι τόσο πολύπλοκο ή κάποιο ανηλεές time travel, όπως στο Dark, αλλά έχουμε ένα ανηλεές ρομπότ που έχει απορροφήσει τον εγκέφαλο και τις μνήμες, άρα τα συναισθήματα, μιας γυναίκας, και αναζητά εκδίκηση.
Σε ένα σπίτι που βρίσκεται κάπως απομονωμένο, καταφτάνουν οι νέοι ιδιοκτήτες, ένας συγγραφέας με τη γυναίκα του, που είναι γλύπτρια, τον έφηβο γιο τους και την 10χρονη-11χρονη κόρη τους. Κουβαλούν ένα τραύμα, την αυτοκτονία της αδερφής της μητέρας, της Σαμίρα, και προσπαθούν να απαλύνουν τη βαθιά πληγή με ένα νέο ξεκίνημα. Με ένα σπίτι που θα τους επιτρέψει να συνδεθούν ξανά.
Το σπίτι αυτό ανήκε κάποτε σε έναν κύριο Χορστ, επιχειρηματία-επιστήμονα του παρελθόντος, όπου έμενε με τη γυναίκα και τον γιο τους. Έχει μια ιδιαιτερότητα. Είναι φτιαγμένο ως smart home και τα πάντα ελέγχονται από έναν κεντρικό εγκέφαλο. Από τις πόρτες μέχρι τις βρύσες και τους φούρνους, το σπίτι έχει μια ψηφιακή ψυχή, η οποία καταλήγει στην Cassandra.
Πρόκειται για ένα ρομπότ που έχει το πρόσωπο μιας αρκετά κρίπι γυναίκας, το οποίο έχει ως αρχικό προσανατολισμό να είναι «υπηρέτρια» στο σπίτι, να φροντίζει για όλα. Αυτό μοιάζει στην αρχή. Όσο όμως προχωράνε τα 6 επεισόδια της σειράς του Netflix, αποκαλύπτεται πως μέσα σε αυτό το ρομπότ έχει μεταγγιστεί ο εγκέφαλος μιας γυναίκας, της Κασάντρα, της γυναίκας του Χορστ, η οποία λόγω ανίατης ασθένειας, ζήτησε από τον άντρα της να εφαρμόσει σε εκείνη το ρομποτικό μοντέλο πάνω στο οποίο δούλευε.
Πόσο άσχημα μπορεί να πάει αυτό; Πολύ. Κυρίως γιατί η Κασάντρα ήταν μια απατημένη σύζυγος και το γνώριζε. Και το γνώριζε κι ο άντρας της πως το γνώριζε. Κι ήταν αυτή η αιτία που ο γιος κι ο άντρας της πέθαναν.
Στη νέα οικογένεια που εμφανίστηκε, βρήκε το σχήμα για να αναβιώσει τη δική της οικογένεια. Υπήρχε όμως ένα εμπόδιο: η Σαμίρα, η μαμά. Έβαλε, επομένως, στόχο να την βγάλει εκτός, να την καταστήσει τρελή στα μάτια των παιδιών και του άντρα της, κερδίζοντας πρώτα την εμπιστοσύνη των παιδιών, ιδίως της μικρής που είναι εύκολος στόχος.
Όταν η Σαμίρα θα μάθει για το παρελθόν του ρομπότ και της ψηφιακής της ψυχής, θα ξεκινήσει η σύγκρουση και η Cassandra θα κάνει all in για να γίνει αυτή η μητέρα του σπιτιού.
Είναι αρκετά περίεργη και έντονα τρομακτική η σειρά του Netflix, ένα πολύ βαρύ θρίλερ, με το χαρακτηριστικό αποτύπωμα της γερμανικής μυθοπλασίας. Κάπου στα τελευταία δύο επεισόδια χαλάει την εικόνα της, ειδικά με κάποιες σκηνές που αγγίζουν το τραγελαφικό, όπως το dummy που πετάγεται από το παρμπρίζ και είναι τόσο πασιφανές, είναι κάπως downgrade το φινάλε της, καταργεί όλο τον τρόμο που έχει χτίσει, αλλά σε γενικές γραμμές είναι ένα καθαρό 7.5άρι.
Στο Rotten Tomatoes έχει βαθμολογία 100%, που είναι αρκετά ακραίο και μακριά από την αλήθεια, αλλά όχι τόσο μακριά.
Τα 4 από τα 6 επεισόδια είναι πάρα πολύ καλά, το 5ο και το 6ο μέτρια, κάτι που, επειδή αφορά την ουσία της πλοκής, είναι ζήτημα, αλλά σαν τελική αίσθηση είναι μια καλή προσπάθεια, με μια έξυπνη κεντρική ιδέα.
Οπότε…why not?